zarzuela

A w ogóle dlaczego chcesz mu coś uświadamiać? Dlaczego czujesz się odpowiedzialne za jego zdrowie i życie? Zadbaj o SIEBIE. Nie jesteś odpowiedzialna za nikogo, prócz siebie i swoich ew. dzieci do czasu ich dorosłości. Twoje zachowanie świadczy o współuzależnieniu i nad tym powinnaś się starać zapanować. Tatuś zaś jest osobą dorosłą i powinien zadbać o siebie. Nie pomogą tu prośby, groźby i przymusowe leczenia. Każdy uzależniony musi sam dojść do tego, że ma mniej korzyści niż strat z powodu uzależnienia. Czasem oznacza to utratę pracy, mieszkania, rodziny, przyjaciół, czasem to nie wystarczy. Ale to jest JEGO ŻYCIE. A twoje jest twoje.

znakomity! Spróbuj skontaktować się z grupami alanon lub alteen działającymi we Wrocławiu. http://www.al-anon.org.pl/spis.html

Wiesz, mnie się to kojarzy z nerwicą serca... Zastanów sie, czy kilka dni przed pierwszymi objawami nie miałeś jakiegoś mocno stresującego wydarzenia, które minęło bez śladu? Objawy nerwicowe dopadają nas nawet kilka dni PO zdarzeniu.

Kochana, skontaktuj się z dziewczynami piszącymi na blogu: http://uciekamdoprzodu.blogspot.com/ To kobiety, które przeszły podobna do Ciebie drogę. Powodzenia.