refulaso

Jako świadomy narcyz muszę przyznać rację to zwrócenie się przeciwko sobie kilka dobrych lat graniu sobie i innym na emocjach, aż nie uznałem że jestem ścierwem, ścierwem w ludzkiej postaci to ciągłe poczucie wykorzystania skrzywdzenia i chęć udowodnienia sobie że jestem lepszy od innych że jestem wyjątkowy. Doprowadziło to mnie do tragicznego stanu, najgorsza jest projekcja własnych emocji przynosiła ona największe szkody bo później w "obronie" używałem różnych technik żeby się usprawiedliwić i podtrzymać własne "ja" zbudowane na wyobrażeniach. U mnie narcyzm zmienił się po pewnym zdarzeniu w właśnie fazę obronną i przeplatał się co jakiś czas. To było tak wyczerpujące moje życie było tak wyczerpujące, narcyzi cierpią tak samo jak swoje ofiary, nie żal mi siebie tyle krzywd, myśląc że się bronie zniszczone psychiki kilku osób na pewno. Czuję żal do siebie, ale co mam zrobić kurwa co mam zrobić jak to wszystko było za mgłą wszystko było czarne albo białe, chcę normalnie żyć i chcę żeby inni byli szczęsliwi. Nie chcę więcej grać w tę grę którą sam stworzyłem. Będę lepszym człowiekiem i naprawię swoje winy