8 lat byłam w związku z alkoholikiem, było różnie. Ostatni rok to piekło, ciągi, niedbanie o dom i rodzinę. Zgłosiłam go na przymusowe leczenie. I co, jak trochę otrzeźwiał okazało się, że znalazł lepszy model (jak to określił). Pani pracuje w agencji towarzyskiej i podobno nigdy wcześniej nie znał nikogo tak wspaniałego. Szczerze mówiąc nie kocham go od dawna, a jednak ciągle teraz płaczę, jakbym traciła największą miłość swego życia. Jestem DDA, 10 lat leczę się na depresje. Mam wrażenie że ostatnie wydarzenia są tą kroplą, która przelała czarę goryczy. Nie mam siły wstawać z łóżka, w domu jeden wielki syf. Nie mam siły na nic. Marzę codziennie wieczorem że rano się nie obudzę. Zaczęłam mieć myśli samobójcze, które nie dają mi spokoju. Jestem a jakby mnie nie było.
