Mkbewe

Dzień dobry, Sam nie wiem od czego zacząć. Czuję się uwięziony w sobie. Smuci mnie, że nie mogę poznać tej jedynej, próbowałem na portalach randkowych ale bez efektu. Z kolei nie mam życia towarzyskiego, więc nie mam okazji kogoś tak przy okazji poznać. Myślałem nad przeprowadzką do większego miasta, ale tutaj mam problemy, po pierwsze boję się że nie znajdę żadnej pracy, a po drugie nie potrafię tego powiedzieć rodzicom, tzn kiedy kiedyś chciałem się wyprowadzić to zaraz mnie uziemiono. Tutaj mam pracę ale przełożona zaczyna mnie "dyskryminować". I z tego wszystkiego zaczynam myśleć o skończeniu ze sobą. Przepraszam za chaos w poście, nie umiem tego wyjaśnić bardziej.

@Immpo dziękuję za słowa otuchy, powalczę jeszcze trochę :) @Smutnomi wysłałem Ci wiadomość.

@laurette aa no chyba że tak, dzięki :) @Smutnomi oooh przykro mi :( jeżeli chcesz, to możemy się poznać, wymienić się przeżyciami.

@ ~K94 jasne, możemy wymienić się doświadczeniem.

@Lusy przepraszam ale przestałem wierzyć w to że "wszystko samo się ułoży". @Pani Psycholog a czy może to być jakaś choroba psychiczna? Czyli do sprawy podejść łagodnie? Boję się też tego, że nie spotkam osoby "wolnej", ponad połowa spotykanych kobiet jest już w związku, a nie należę do tych niemoralnych, którzy "odbijają".

@Lusy dziękuję za słowa wsparcia, a co masz na myśli "nic na siłę"? Nie jestem nachalnym człowiekiem. To moje zaniepokojenie wzięło się stąd, że moi rówieśnicy a nawet młodsi koledzy ode mnie pozakladali rodziny. Aha i co masz ma myśli "wyluzować"? @anonim speed dancing hmm pomyślę o tym, dzięki :) jasne cena nie gra roli by być bardziej szczęśliwym @kikunia55 nie mam takich zainteresowań ale chciałbym spotykać w parku, kawiarni. Ewentualnie online (gry) ale wiadomo że tak się nie da i nie chcę iść tym krokiem @afternoon tak właśnie czynię @thefrog jasne ze uczucia pierwsze, po prostu moimi myślami juz bylem o jeden etap dalej. Bez uczucia nie ma związku, chcę spędzać każdą chwilę z tą jedyną ukochaną.

Czyli proponujesz być biernym i czekać na to, że któraś kobieta do mnie się odezwie? 25 lat to raczej wiek, w którym już powinno się zostać ojcem. Może inaczej bym podchodził do tego problemu gdyby nie to, że nigdy ale to nigdy nie miałem dziewczyny. Bardzo chcę by te marzenia się spełniły, ale nie jestem jakimś nachalnym człowiekiem, każdą decyzję szanuję, nie stoję cały dzień pod blokiem dziewczyny która mi się podoba.

Dzień dobry wszystkim :) Szukam pomocy, więc chciałbym przedstawić swój problem. Jestem już 25 latkiem (tzn za dwa dni :D ale rocznikowo 25), studia skończyłem, pracę mam, można pomyśleć, że do życia więcej mi nie potrzeba. Jednakże mam marzenie o założeniu swojej rodziny, dzielenia się z nią każdą chwilą. I tu mam problem. Przez całe życie ani jeden raz nie miałem dziewczyny. Każda napotkana kobieta traktowała mnie tylko jako kolegę nic więcej. Jeżeli chodzi o mój charakter, to jest naprawdę pozytywny: uśmiechnięty, poczucie humoru, inteligentny, miły, pomocny. Z wyglądem zewnętrznym też nie jest źle, bo obce mi kobiety mówiły mi nie raz, że jestem atrakcyjny, tzn nie jestem modelem, ale też nie jestem brzydalem. Kobiety spotykam często, czy to w sklepie czy aptece czy gdzie indziej, więc nie można mi zarzucić w tej sprawie bierności. Kiedy proponuję kobiecie związek to zawsze słyszę: "jesteś fajny, miły inteligentny, etc etc, ale sorry". Nie ukrywam, że każda porażka mnie bardziej zamyka w sobie, ale wciąż żyję marzeniem poznania tej jednej wyjątkowej kobiety. Nie mam przyjaciół, gdyż oni wykorzystywali mnie tylko materialnie, a kiedy miałem problem to mnie olewali. Z rodzicami nie rozmawiam, gdyż ojciec traktuje mnie jak "płaczka", który nie może sobie poradzić, a matka zawsze śmieje się z tych problemów. Co jest ze mną nie tak, że kobiety mnie nie chcą? Liczę na poważne potraktowanie mojego problemu Pozdrawiam