Witam, w sumie nawet nie wiem co napisać to może, zaczne od początku, od małego raczej byłem do ludzi nastawiony negatywnie, że ludzie tylko potrafią kopać, Mama musiała się przeprowadzić, ponieważ ojciec pił, od małego wychowywałem się bez ojca, jakby mało tego to Mama się przeprowadziła do dziadków gdzie wujek też pił i też robił swoje, w wieku 10 lat mniej więcej bracia wyjechali za granice, czyli w ważnym okresie dojrzewania, nie miałem nikogo na kim bym mógł się wzorować, teraz ostatnimi czasami miałem też duże problemy i wszystko siadło na mnie całe te życie. Ostatnie miesiące no to zamykanie się w sobie lub wychodzenie do ludzi (tylko nie potrafię tego umiarkować) bo tak jak stan depresyjny, tak mi się wydaje że każdy mnie w ciula robi, dorobianie jakiś teorii spiskowych no normalny obłęd, po prostu straciłem 'sens' życia, nie potrafią się przekonać do żadnej dziewczyny obecnie na tyle, aby jej zaufać, bo od małego ciągle widziałem, że człowiek tylko może krzywdzić drugiego nie przeciwnie i w sumie nie wiem już co ze sobą zrobić, nie potafię przejść do normalności, widzę, że nie potrafię podchodzić do ludzi jak reszta, albo się mocno przywiozuje i wtedy boli jak ktoś coś odwali, albo działam anty społęcznie.. już nie wiem co robić.. tak samo tydzień pozytwizmu, a później wystarczy mały negatyw i już w dołku.. jest już to dla mnie przytłaczające..
