Tenebris9

Witam wszystkich, mam 20 lat i nie radzę sobie z tym co dzieje się wokół mnie. Od dłuższego czasu mam obniżony nastrój, jestem strasznie płaczliwa, zdarza się, że robię coś - np. czytam książkę i nagle zaczynam płakać (nie ma to nic wspólnego z treścią książki), albo stoję pod prysznicem i nagle dopada mnie atak płaczu. Nie chcę nigdzie wychodzić, jest mi źle, gdy muszę widzieć innych ludzi i wchodzić z nimi w jakiekolwiek interakcje, chociażby głupi dialog w sklepie. Widzę, że zaczynam odsuwać się od znajomych. Mam chłopaka, ale wszystko w nim zaczyna mnie denerwować, wystarczy, że postawi przecinek w złym miejscu, gdy do mnie pisze i już jestem zdenerwowana, naprawdę czepiam się go o straszne błahostki. Coraz częściej myślę o tym, aby go zostawić, nie chcę by męczył się z kimś takim jak ja, nawet już nie wiem czy go kocham. Nie potrafię przestać, cały czas jestem zdenerwowana, jest we mnie jakiś gniew, ale nie wiem skąd się bierze i czasem nie ma nawet powodu, który mógłby go wywołać - on po prostu gdzieś tam jest wewnątrz mnie. Poza tym, mam jeszcze kłopoty ze snem, zanim w końcu zasnę, potrzebuję kilku godzin kręcenia się w łóżku. Zdarza się, że sypiam po dwie, trzy godziny w nocy przez to, że rano muszę wstawać. Wstaję także z trudem, nie chodzi już o lenistwo, ja nie mam motywacji, aby wstać. Każdy dzień jest dla mnie taki sam, bezsensowny, szary, nudny. Życie straciło dla mnie sens, po co codziennie wstawać i robić te same rzeczy, skoro i tak wszystko prowadzi do śmierci. Myślę często o śmierci, miewam myśl samobójcze. Niedawno do tego doszło także samookaleczanie się, nie wiem dlaczego to robię, może przynosi to ulgę, ale tylko chwilową. Czuję, że zaczyna mnie to przerastać, dlatego nie wiem czy powinnam zgłosić się gdzieś i szukać pomocy. Proszę Was o poradę.