LadyAga422

Hej. Rozumiem Twoją sytuację ponieważ samą mieszkam na wsi (i to takiej, której nawet w mapach Google nie znajdziesz). Chociaż jeśli chodzi o to to jestem z tego raczej zadowolona. Jeśli jednak tak bardzo Ci przeszkadza życie z dala od miasta to powinnaś spróbować się do niego przeprowadzić. Możesz postarać się wynająć jakiś pokój lub mieszkanie w mieście, postarać się o mieszkanie w akademiku lub internacie (wszystko zależy od tego w jakim jesteś wieku i czym się zajmujesz). Tak naprawdę bardzo wiele rzeczy zależy też od ludzi, którzy Cię otaczają. W moim przypadku problem z dotarciem do miasta lub na daleko położony przystanek (też 4km) tak naprawdę rozwiązują różni ludzie, którzy jeśli tylko mogą zawsze mnie tam podwiozą. Może koło Ciebie również mieszka jakaś osoba, która w tych samych godzinach jedzie w tamtą stronę. To może ułatwić życie. Niektóre z moich koleżanek też mieszkających na wsi korzystają z rowerów jako pomocy w dotarciu na przystanek. Jeśli jednak chcesz mieszkać w mieście to powinnaś poważnie zastanowić się nad przeprowadzką. P.S. prawa jazdy też nie posiadam

Mam znajomych i przyjaciół ale prawda jest taka, że widuję się z nimi tylko wtedy kiedy mamy akurat razem zajęcia czy spędzamy razem przerwę pomiędzy zajęciami. A co do rozwijania się fizycznego to codziennie staram się przynajmniej godzinę spędzać na podwórku lub na spacerze. Próbowałam też chodzić na siłownię, ale zrezygnowałam z tego obawiając się że ten sposób poprawiania sobie samopoczucia może tylko zaszkodzić mojemu zdrowiu fizycznemu, które nie jest w najlepszym stanie. A o świadomym myśleniu na pewno poczytam w wolnej chwili.

Ja zwykle jak siadam do komputera i zamykam się w wirtualnym świecie też czuję się jeszcze gorzej, ale czasami to kwestia tego że nie mam co ze sobą zrobić a czasami siła nawyku mnie tam przyciąga. Obecnie kończę studia, dwa razy w tygodniu dodatkowo prowadzę zajęcia dla dzieci.

Hej. Jestem zupełnie przeciętną 21latką. Nie mam wielu przyjaciół oraz znajomych i nie jestem jakąś "popularną " osobą, jestem raczej typem samotnika. Nigdy nie czułam potrzeby posiadania wielu przyjaciół i znajomych. Jednak czasami mam problem z poczuciem samotności. Mam wrażenie że tak naprawdę nikt mnie nie lubi i mam wielką ochotę znowu zamknąć się w sobie. Tylko, że właściwie to już nie wiem jak. Nie umiem też poradzić sobie z uczuciem odrzucenia przez wszystkich, które czasami się pojawia i to zupełnie bez zapowiedzi i powodu. Dużo czasu spędzam przed komputerem w świecie wirtualnym. Kiedyś był on dla mnie świetnym miejscem by się schować przed światem i właśnie tam znalazłam pierwsze osoby z którymi naprawdę miałam ochotę spędzać czas. Ale teraz już nawet ten wirtualny świat nie chroni mnie przed uczuciem samotności i tego, że właściwie nikomu nie jestem do niczego potrzebna. I że właściwie mogłabym zniknąć i nikt by tego nie zauważył.