bianki

Drogie czytelniczki. piszecie tak, jakbym w ogóle go nie rozumiała... Ja zdaję sobie sprawę z tego, że podczas ataku paniki nie jestem do wytrzymania. Mój partner został zawiadomiony o tym, że emocje są silniejsze ode mnie i że w związku z tym podejmuję terapię. Niestety sam mówi że ma teraz do mnie żal i nienawiść, a mimo tego twierdzi że kocha mnie nad życie, że chce ze mną być do końca życia,jednak co jakiś czas traktuje mnie źle, krzyczy na mnie, denerwuje się o drobnostki, tak jakby chciał mnie ukarać za moje zachowanie, któremu przecież nie ejstem winna. Parę miesięcy temu, uczęszczającdo jednego z mpich lekarzy, specjalista zdiagnozował u niego syndrom Aspergera, tzn trudność w rozpoznawaniu uczuć ludzkich, brak komunikacji etc. Moje zapytanie, nie mam na celu tresowac jego zachowań, tylko chcę pomóc jemu zrozumieć /bo ja dobrze wiem i rozumiem go, że jest trudno i czasami ucieka/ aby było nam łatwiej i oboje mniej cierpieć. Na terapię wspólną on nie chce uczęszczać.

u psychiatry tez bylam, stwierdzil ze jest ze mna ok, tylko mam traume. probowal dawac leki przeciw-depresyjne, ale nie o to w koncu chodzi zeby oglupic i mi sie nie chcialo awantur robic, tylko o to zebym zrozumiala ze nie ma powodu do awantury, ze jest ok, ze nic mi sie nie dzieje, i nie musze sie wrzaskami przed niczym bronic.

jestes wykorzystywana psychicznie i fizycznie, poniewaz seks z tym mezczyzna jest czyms co kloci sie z Twoim poczuciem wartosci, utozsamiasz to z upokorzeniem. mowie z doswiadczenia, takich rzeczy nalezy unikac, nigdy nie zapomnisz, idz do specjalisty aby powiedzial Ci ze partner nie byl normalny, Ty jestes wartosciowa i nie mial prawa spojrzec na cialo innej kobiety. To nie Twoja wina, lecz ON.

Witam, poczytalam duzo o borderline, stwierdzam ze wszystko sie zgadza. Dziwne ze zaden z dotychczasowych psychologow tego nie stwierdzil, leczylam sie za granica, tutaj okazalo sie ze po prostu za duza wage przywiazuje do wygladu i normalne jest aby moj partner interesowal sie fizycznie innymi kobietami. rozumiem ze potrzebuje prawdziwej dlugiej terapi. takie tylko pytanie, co zrobic z moim partnerem? kocham go bardzo, wiem, ze i on mnie kocha, natomiast jest prostym czlowiekiem i przerasta go cos, czego nie umie zrozumiec. niby wie, co mi sie talo, niby slyszy ze prosze o cierpliwosc i pow ypowiedzeniu zlych slow placze ze nie chcialam, po prostu mialam atak. to juz drugi raz jak tak ucieka do domu matki, nie wiem jak go oduczyc tego, czy w ogole sie da. jak sprawic zeby zrozumial ze mam problem i to nie jest moja zlosliwosc zeraz na 2 dni przez godzine mam napad leku szukam powodu do zazdrosci, krzycze. potem gdy mi mija, w poczuciu bezpieczenstwa gdy M jest ze mna, jestem inna osoba, dbam o niego, gotuje, mowie ze kocham, troszcze sie, bo kocham go nad zycie. co zrobic aby mnie zrozumial?

czasami jest tak ze kobieta przez przezycia sie blokuje, zastanow sie czy masz jakas traume seksualna. jesli nie to moze byc brak tego czegos, tej iskry w milosci. gdy jest milosc, odczucia fizyczne pojawiaja sie niespodziewanie stymulowane psychiką.

nic z Toba nie jest nie tak, masz problem z mężczyzną którego nie pociąga już kobieta z krwi i kości, tylko chore fantazje. jest to problem nie do naprawienia z jego strony, a poza tym uderza w Ciebie. rozumiem ze go kochasz i strasznie mi przykro. moj pierwszy chlopak zmusil mnie do seksu nastepnie powiedzial ze mu nie daje to przyjemnosci, i musialam patrzec jak to robi ogladajac filmy. to jest krzywdzenie kobiety. nie zaslugujesz na to.

witam,piszę z prośbą o radę. będąc nastolatką przeżyłam pare miesięcy maltretowania, zmuszania do czynności seksualnych, ośmieszania przez mojego pierwszego chlopaka któy mnie wykorzystał. dziś jestem w dlugim związku, ale mam problemy ze sobą. jestem patologicznie zazdrosna, mam obsesje na punkcie porównywania mnie z innymi, kłamstw. w pewnym momencie mój partner zainsynuował sytuację która nie miala miejsca, jak później się okazało, co spowodowało moją próbę samobojcza i wiele miesiecy depresji. zle go traktowalam, obwinialam za to, co przydarzylo mi sie wczesniej, krzyczalam i wyzywalam. W koncu on opuscił mnie na pare tygodni i wrócił ponieważ obiecałam poprawę. w międzyczasie uczęśczałam do psychologów, nikt jednak nie umial mi pomóc. mam problem z agresją, wczoraj znów nakrzyczałam na niego i użyłam wyswiska. nie znióśł widocznie moich ataków i znowu zniknął. nie wiem juz co robić. proszę o jakąś radę aby przetrwać te dni