Ostatnio mam dziwne huśtawki nastrojów.
Przy ludziach jestem uśmiechnięta, towarzyska, kontaktowa, lubię siedzieć w towarzystwie wielu ludzi.
Jednak gdy wracam do domu, sama zaczynam podejrzewać się o jakąś depresję, zdaję sobie sprawę, że czuję się nieswojo w nowej klasie, że tak naprawdę nie mam z kim szczerze pogadać. Boję się że zatracę kontakt z przyjaciółką. Ogólnie to bardzo przejmuje się rozmowami - po prostu nie wiem na jakie tematy rozmawiać, mam wrażenie, że to, o czym mówię, jest nudne. Kiedyś miałam nieskończenie wiele tematów z moimi znajomymi, a teraz... nie wiem, co mówić. Mam jakieś przeczulenie na punkcie tych rozmów - o czym rozmawiać, jak rozmawiać. Wcześniej tak nie miałam.
Do tego nie widzę sensu czegokolwiek. Często przyłapuję się na płaczu. Czuję się źle, wypełnia mnie pustka. Wszystko zaczęło się całkiem niedawno, kiedy przeżyłam dosyć duży zawód miłosny, jednocześnie tracąc przyjaciela. I teraz nie mam nic.
Jakieś rady, co zrobić, żeby to minęło?
