mariabe

Witam, mam 20 lat. Jestem z moim chłopakiem pół roku. Jesteśmy razem na 2 roku studiów. Codziennie się widujemy , jest nam dobrze ze sobą , ale mam pewne wątpliwości. Kocham go, ale niestety prawie na każdy temat mamy odmienne zdania. Na początku mnie to kręciło , ale coraz bardziej zaczyna mi to przeszkadzać . Bardzo cenię sobie czystość przedmałżeńską . Chciałabym mieć pewność , że to będzie ,,ten jedyny" Mój chłopak to szanuje , ale dla niego nie ma to żadnego znaczenia. Zabolało mnie to kiedy w rozmowie zapytał co ma seks to ,,tej jedynej" . Odebrałam to bardzo negatywnie , tak jakby było mu obojętne z kim to zrobi, czy to będę ja czy ktoś inny. Wiem , że mnie kocha, ale czasem mnie rani swoją obojętnym stosunkiem do spraw , które są dla mnie bardzo ważne. Marzę o tym by kiedyś wyjść za mąż. Dla niego ślub to tylko papierek i nie ma on dla niego żadnego znaczenia .Miewam wątpliwości czy na pewno związałam się z odpowiednim mężczyznom. Nie chce z nim zrywać (to nie wchodzi w grę) , ale nie mam pojęcia co robić , by wszystko było dobrze . Proszę o pomoc

Witam, Mam 20 lat. Studiuję dziennie Finanse i Rachunkowość . Mój największy problem polega na tym , że mam poczucie niskiej wartości, kompleksy . Mam problem z wysławianiem się . W rozmowie z ludźmi czuję lęk , jąkam się i drży mi głos (najlepiej czuję się przy bliskich znajomych) .Jest to dla mnie ogromnym utrudnieniem w kontaktach z ludźmi , a w szczególności znalezieniu pracy. Przeglądam ogłoszenia pracy , ale niestety większość ofert jest dla studentów zaocznych . Chciałabym pracować , ale najbardziej boję się rozmowy kwalifikacyjnej. Nie umiem opanować stresu . Obawiam się , że powiedziałabym coś bezmyślnie lub nic nie odpowiedziała i nie wiedziała jak wybrnąć z tego z twarzą . Inni ludzie potrafią mówić to co myślą , mają wiedzę a ja mam w głowie jedną wielką pustkę . Nie mam swojego zdania, nie wiem co myślę na dany temat. Nie potrafię ruszyć z miejsca. Chcę coś robić , ale zwyczajnie mi się nie chce, choć wiem , że stać mnie na dużo. Brakuje mi motywacji do działania . Bardzo przejmuję się krytykowaniem mojej osoby i zdaniem innych , zbyt dosłownie biorę to do siebie .. Nie udzielam się w rozmowach z przyjaciółmi , ponieważ mam wrażenie ze i tak nikogo nie obchodzi moje zdanie . Nie umiem sobie z tym sama poradzić . Bardzo proszę o pomoc.