Mgr Elżbieta Grabarczyk

To, co pani opisuje, rzeczywiście brzmi niepokojąco. Warto zachęcić partnera do zdiagnozowania problemu,, ale jest to możliwe tylko wtedy, gdy on sam uzna to za problem. A chyba nie widzi w swoim zachowaniu nic kłopotliwego. Na odległość, tylko na podstawie opisu w internecie nie da się postawić diagnozy, to wymaga osobistej konsultacji, ale można przypuszczać, że jest to jakiś rodzaj zaburzeń lekowych, może kompulsywnych. Ale to tylko przypuszczenia.

Proszą pani, ma pani prawo być szczęśliwa jako kobieta i budować związek z partnerem. Rozumiem, że reakcja córki jest dla pani przykra, czy wręcz kłopotliwa, ale jej reakcja jest dość typowa. Rzeczywiście warto zadbać o to, aby nie była świadkiem waszej intymności, ale przede wszystkim rozmawiać: o pani potrzebach i o tym, że poza tym, że jest pani mamą, jest pani również kobietą. Szczęśliwe są dzieci szczęśliwych matek :)

Serdecznie zachęcam do lektury pięknej książki Irvina D. Yaloma (jest cenionym psychoterapeutą zajmującym się psychoterapią egzystencjalną, czyli problemami sensu, naszej śmiertelności) pt. "Patrząc w słońce". Dotyczy właśnie tych kwestii, które cię dręczą.

Terapia opłacana z ubezpieczenia zdrowotnego prowadzona jest przez placówki mające podpisany kontrakt z NFZ. Więc takich placówek trzeba poszukać (przez internet chociażby). I już na miejscu dopytać, czy mają zatrudnionego terapeutę i w jakim nurcie przyjmuje. Jeśli ktoś jest niepełnoletni na wizytę rejestrują go rodzice.

Dobrym pomysłem jest poszukanie ludzi o podobnych zainteresowaniach. Jakie masz hobby? Co Cię ciekawi, kręci? Co lubisz robić? W czym jesteś dobra? Zadaj sobie te pytania i znajdź osoby, które też się tym interesują. Będzie łatwiej, bo temat rozmowy pojawi się sam - będą nim wasze wspólne pasje :)

Tak. Wizyta u psychologa na NFZ jest traktowana jako ambulatoryjne świadczenie specjalistyczne finansowane ze środków publicznych, więc skierowanie jest potrzebne. Może wystawić je lekarz ubezpieczenia zdrowotnego (na przykład lekarz podstawowej opieki zdrowotnej, lekarz psychiatra). Natomiast do lekarza psychiatry skierowania nie trzeba.