mika_83

Dziękuję za waszą dobre słowa i pozytywne myśli. ..na razie jakoś się trzymam ale za 6 dni się wyprowadza i wtedy będzie gorzej, nie będzie go fizycznie przy mnie choć już uczucia nie ma z jego strony a mnie pocieszają małe rzeczy jak to ze dziś robi dla nas obiad, trochę to żenujące ale sprawia że nie czuje takiej pustki jeszcze

Dziękuję ci kwiatuszek 2. Staram się myśleć o tym co będzie chociaż nachodzą mnie wspomnienia które sprawiają że się uśmiecham. Organizuje sobie czas aby nie myśleć o wyprowadzce za 7 dni. Daje mu czas a on sam pisze smsy, nie zobowiązuje ale wiem ze jest obok tylko w innym wymiarze.....

Tylko ze ja wierzę że on wróci, wiem ze to może doprowadzić to większej rozpaczy ale na razie daje mi siłę

Dokładnie tego żałuję. .. ale nie żałuję czasu razem ale tego jak to się stało, można odbyć terapię razem a on ucina wszystko...serce się kraje mam 30 lat i zaczynam od nowa dla siebie samej...

Witam, szukam pomocy i dobrego słowa. ... kilka dni temu wróciłam do domu, do partnera, zjedliśmy obiad, wieczorna rutyna a on mi mówi (6 godzin przed końcem roku) ze juz nie chce być ze mną, że mnie nie kocha tak jak ja jego. Dodam że wiedziałam o kryzysie ale myślałam że sobie razem poradzimy, nerwy mi puściły, płakałam jak nigdy dotąd. On mi mówi ze chce być moim przyjacielem ale dodam że on wie ze coś z nim jest nie tak, zrobił się odchylenia w uczuciach, nie chce być z nikim nawet ze mną, chce być sam, chce się także poddać terapii, niestety nie może mi powiedzieć czy do mnie wróci bo to nie przerwa w związku ale rozstanie, ja wiem ze nie akceptuje jego decyzji, jest mi z tym bardzo trudno. Mieszkam 2 Anglii a on jest anglikiem, nie wyobrażam sobie życia bez niego, za 8 dni się wyprowadza bo nie mogę tu zostać po tym co się stało, patrząc na te ściany i myśląc że zaraz on wejdzie do domu a to nieprawda. .. macie dla mnie jakieś dobre słowo