Louise

Witam, więc tak zaczęło się od unikania kalorycznego jedzenia. Z czasem doszło liczenie kalorii. Liczę każdą kalorię i zaczęłam je ograniczać, najpierw do 800, później do 300 dziennie. Gdy trzeba - wyrzucam jedzenie. Boje się przytyć, nie podobam się sobie, mam wyrzuty sumienia, gdy zjem za dużo, wciąż jestem za gruba. Mam zawroty głowy (nigdy nie zemdlałam), wypadają mi włosy, czuje się zmęczona, a gdy odczuwam głód czuje się szczęśliwa. Pojawiły się napady wilczego apetytu. Jadłam wszystko, na co tylko miałam ochotę. Przejadałam się aż do bólu. Dopadały mnie ogromne wyrzuty sumienia. Po których próbowałam wymuszać wymioty, ale za każdym razem nie mogłam, nie potrafiłam i nadal tego nie umiem. Na następny dzień po takim napadzie zazwyczaj jest całkowita głodówka i potem znów ostra dieta z wyczerpującymi ćwiczeniami. I tak, zatacza się koło. Dokonuje autoagresji z powodu winy, którą odczuwam po tych napadach. Mam myśli samobójcze. Zaczynając miałam nadwagę. Teraz moja waga spadła już o 22kg. Jest prawidłowa. Ale wciąż jestem za gruba. I muszę schudnąć. Przez to wszystko, unikam wychodzenia z domu, jestem ciągle przygnębiona i ospała. Mimo, że śpię po 15 godzin.