Anna100

nic na siłe :) jesli dziewczyna widzi nachalnego chłopaka,to ją zwykle zniechęca.Nie zaczynaj rozmowy z dziewczyna "czesc spodobałas mi sie,umowimy sie?" bo to jest płytkie.Warto czasami zauważyć czy dziewczyna jest Tobą zainteresowana.Możesz przez chwile jej się przyglądać,jeśli Wasze spojrzenia się kilkakrotnie spotkają,wtedy się delikatnie uśmiechnij i zobaczysz,kiedy odwzajemni uśmiech możesz podejść i się poznać czy po prostu zacząć rozmawiać,ale nigdy nie wyjawiał swoich zamiarów na początku (spodobałaś mi się,chcę Cię poderwać i sie z Tobą umówić...) Pozdrawiam

szczęście najważniejsze,mając to,mamy wszystko ;)

Nie rozumiem Twoich rodzicow,nie jestes dzieckiem,nie pozwol sobie na takie traktowanie.Co on takiego zrobił,ze Twój ojciec tak go nienawidzi.Wedlug mnie to jest chore bo mozesz stracic tego chlopaka juz na zawsze...przeciwstaw się,zacznij działać. A chlopak jest jaki jest,ale Cię kocha.Musisz się przede wszystkim zastanowic,czego tak naprawde chcesz i na czym najbardziej Ci zalezy.

Wszystko zalezy od Ciebie.To Ty musisz chcieć poprawę i być gotowy na to aby ją zauważyć.Problem tkwi w Twoich wewnętrznych przekonaniach. Pozdrawiam

Witam Was,chciałam się dowiedzieć co sądzicie o prawie przyciągania, pozytywnym myśleniu,wizualizacjach,afirmacjach? Oglądałam "Sekret",przeczytałam już wiele książek o tym,ale często mi się zdarza,że nie potrafię się skupić na czymś na czym mi zależy i odpowiedni sposob.Aczkolwiek zgadzam się z tym,że prawo przyciągania działa,wiele razy miałam możliwość przekonania sie o tym na własnej skórze. Chiałabym żebyscie sie tutaj podzielili swoimi doswiadczeniami z tym,pozdrawiam! :>

Również dołączam się do wątku.Mam wrażenie że pomaganie ludziom to coś co chcę robić w przyszłości.Słucham problemy ludzi,lub tak jak Tu czytam je i staram się udzielać jak najlepsze rady.Mam jeszcze rok do matury,bardzo chciałabym dostać sie na psychologię stosowaną na UJ.Jestem dobrej mysli,ze mi się uda,gdyz chcialabym studiowac cos co mnie naprawde interesuje i rozwijac swoje pasje.Patrzac na specjalizacje chcialabym byc psychologiem dla osob w szpitalach chodizi glownie o przygotowanie do choroby po chorobie itp. Pozdrawiam i mysle że zostanie psychologiem tak jak w Twoim przypadku to jak najlepszy pomysł :) Rob to co lubisz!

Najważniejsze jest pozytywne nastawienie i bycie dobrej mysli.Nie poddawaj się i walcz z tą chorobą.Nie wiem,co to za choroba,ale nie mozesz tracic wiary i nie leczyc się.Wszystko bedzie dobrze.A bunt? Wedlug mnie to jest raczej reakcja,dlaczego akurat Ty ...czemu chorujesz Ty a nie ktoś inny.Ale pamietaj,walcz ;))

Nie zasługujesz na takie traktowanie z jego strony.Postaw mu sprawę jasno,albo się zmieni i będzie Cię szanował albo koniec tego.Nie dziwię się,że do niego wróciłaś..jeśli go kochałaś,to jest to jak najbardziej rozumiane z mojej strony,ale musisz mu się sprzeciwić i jeśli będzie dla Ciebie taki jaki jest teraz to skończ to bo zasługujesz na prawdziwe szczęście.Porzucisz przeszłość i zaczniesz nowe życie u boku innego mężczyzny który będzie Cię traktował dobrze.Czasami warto skonczyć z tym co było kiedyś.Ale najpierw porozmawiaj z nim,wtedy wszystko będzie jasne :> pozdrawiam i mam nadzieję,że Ci się ułoży,głowa do góry! :)

Nie daj się!Nie możesz siedzieć cicho podczas gdy oni Ci ubliżają.Postaw się i im i chłopakowi,który na to nie reaguje,gdyż jego obowiązkiem jest wstawiać się za Tobą.Nie zasłużyłaś sobie niczym na takie traktowanie.Nie chodzi tu o to,abyś od razu wybuchała złością,spokojnie porozmawiaj z chłopakiem i jego rodzicami.Nie bój się tego że Cię zostawi,jeśli tak zrobi,to nie był Ciebie wart,jest uzależniony od rodziców i nie ma własnego zdania.A Ty musisz im pokazać że znasz swoją wartość.I uwierz mi,mężczyźni o wiele bardziej wolą kobiety posiadające własne zdanie i potrafiące się sprzeciwić,niż "ciche myszki" Pozdrawiam

Chłopak źle się zachowywał względem Ciebie,ale gdyby mu nie zależało,to by nie wracał.A Ty go kochasz nadal,bo zazwyczaj kobiety ciągnie bardziej do tych mężczyzn,którzy są wobec nich nie w porządku. No ale pierwsza sprawa,kochacie się,ze sobą było Wam źle,ale bez siebie jeszcze gorzej.Próbowałaś z nim porozmawiać,wyjaśnić jego zachowanie?On wie,że Tobie to nie odpowiadało?Jeśli go kochasz to walcz o to,bo kiedyś będziesz żałowała,a może nie jesteś jeszcze na przegranej pozycji? A druga kwestia,rodzina...?Powinni być dla Ciebie oparciem i wspirać Cię w trudnych momentach,a nie krytykwać Ciebie i jego. Jesteś pełnoletnia i rodzice nie powinni czytać Twoich wiadomości i kierować Twoim życiem.Z nimi również powinnaś poważnie porozmawiać i znaleźć kompromis. Powinni zrozumieć,że kochasz tego chłopaka i mimo plotek powinni dać mu szansę,bo wspomniałaś że o jego rodzinie są jakieś plotki,może ktoś zawinił ale po co skreślać również jego?Czemu on ma odpowiadać za błędy swoich bliskich? Pozdrawiam i życzę wszystkiego dobrego,na pewno jakoś się ułoży