nutka111

Nie można tego bagatelizować. Ciężko przecież z tym żyć , prawda ? Skonsultuj się z psychologiem lub psychiatrą. Powodzenia :)

Hmm.. myślę że nie jesteś nienormalna. Masz 18 lat a więc to normalne, że interesujesz się mężczyznami , zwracasz na nich uwagę. Byś może Twoi rówieśnicy wydają Ci się jeszcze nie dojrzali do związku , dlatego wolisz teraz starszych. Piszesz że nigdy tak nie miałaś , pewnie dlatego że teraz bardziej tęsknisz za miłością bardziej dojrzałą. Dziewczyny szybciej dojrzewają emocjonalnie. Jednak nie skreślaj od razu swoich rówieśników, wśród nich na pewno są ciekawi i wartościowi chłopcy...

Jeśli masz problem w kontaktach z nowymi ludźmi to rozwiązanie jedno - ćwiczyć przełamywanie nieśmiałości. Nie unikaj ludzi, gdy jesteś w jakiejś grupie staraj się odzywać , zagadać. Nawet jak wyjdzie najpierw sztucznie , to trudno , z czasem będzie lepiej :) jak chcesz uprawiać sport - możesz. Nie poddawaj się ! Naprawdę z tym można walczyć. Mimo że jest ciężko. Grunt to nie izolować się. Powodzenia.

Czy powiedziałeś lekarzowi , że paliłeś marihuanę ? To zielsko spowodowało jak widzisz jakieś zmiany w Twojej psychice. Skontaktuj się z lekarzem jak najszybciej.

Trudno, stało się. Czasu nie cofniesz, ale masz nauczkę na przyszłość że w taki sposób nie wyznaje się miłości. Zrobiłaś to wszystko zbyt pochopnie, zbyt szybko. Tymczasem to dzieje się inaczej , stopniowo. Najpierw trzeba bliżej poznać sympatię, zainteresować, zaprzyjaźnić a dopiero potem uczucie... i nic na siłę. Hmm ciężko stwierdzić czy on też to czuje co Ty, ten list widziało już wiele osób.. on jest jeszcze niedojrzały , dla niego to na pewno było duże zaskoczenie.. Teraz po prostu potrzeba czasu. Nie zwracaj uwagi na głupie komentarze innym. Fajnie gdybyś mogła porozmawiać z tym chłopakiem na osobności, bez świadków. Ale na razie nie narzucaj się, czekaj. Czas pokaże.

Twoje zachowanie jest niepokojące, sugeruje jakieś zaburzenia odżywiania.. Za bardzo przejmujesz się wyglądem, nie akceptujesz swojej wagi , mimo że jest prawidłowa. Porozmawiaj o swoim problemie z jakąś zaufaną osobą lub psychologiem. Zrób to , bo naprawdę możesz wpaść w poważną chorobę.

Bardzo dobrze, że siostra ma umówioną wizytę u psychologa. On pomoże jej otworzyć się i mówić o problemach. Z opisu zachowania Twojej siostry wynika że być może ma fobię społeczną , nerwicę - psycholog pomoże jej się z tym uporać. A Wy po prostu bądźcie przy niej , wspierajcie ją, nie krytykujcie jej. Na pewno wszystko się ułoży. Ściskam serdecznie.

Trzymam kciuki :)

Potrzebujesz pomocy. NIE WSTYDŹ SIĘ SWOICH PROBLEMÓW. Musisz być szczera, mów wszystko psychologowi, on ma Ci pomóc, gdy będziesz u psychiatry też powiedz wszystko. Nikt nie może Cię za to krytykować, nie bój się. Życzę powodzenia.

Myślę że wszystko z Tobą w porządku. Po prostu nie spotkałaś jeszcze tej prawdziwej miłości, to jeszcze przed Tobą :) Masz zainteresowanie mężczyzn, więc możesz ich poznawać lepiej, może z czasem coś przerodzi się w uczucie ? Ale pamiętaj że nic na siłę, bo jak to mówią '' miłość przychodzi wtedy kiedy jej się nie spodziewamy...'' ;)

Z nieśmiałością można walczyć. Zapewne u Ciebie są to skutki dorastania,stąd ta nadwrażliwość ale pewność siebie można sobie wyrobić. Potrzeba tylko czasu i wytrwałości. Pierwsze co to codziennie powtarzaj sobie że jesteś wartościową osobą. Ćwicz uśmiechanie się, najpierw możesz w lustrze do siebie, potem do innych ludzi. Ćwicz na zasadzie małych kroków, czyli powoli zmieniaj się. Nie garb się, chodź prosto, w ten sposób będziesz pewniej wyglądać. Gdy jesteś w grupie, to najpierw słuchaj, nie odwracaj się, patrz na rozmówców i delikatnie się uśmiechaj. Później zacznij się odzywać, np. zadawać pytania tym co mówią. Najtrudniej zacząć ale później będzie tylko lepiej. Nie poddawaj się :) Jesteś fajną, wartościową dziewczyną, nie żadną sztywniarą. Myśl o sobie pozytywnie. Powodzenia !

Na pewno jesteś dla kogoś ważny. Rodzina też Cię kocha. Rodzice być może nieświadomie sprawili Ci problemy, bo chcieli wychować Cię na kulturalną, grzeczną osobę. I udało im się, ale w życiu trzeba też umieć się cieszyć, wierzyć w siebie. Dlatego pracuj nad pewnością siebie, myśl o zaletach, rozwijaj je. Spotykaj się ze znajomymi, bo przy nich możesz być sobą :)

Pogadaj z nim. Jeśli dla niego nie jest problemem tańczyć z innymi dziewczynami, łapać za tyłek itp to dlaczego złości się na Ciebie ? On tańczy, tańczysz Ty. To tylko taniec, nic więcej. Ale musicie porozmawiać , bo w związku najważniejsze jest zaufanie i szczerość...

Idź do lekarza, może do psychiatry ? Wtedy wszystko się wyjaśni

Jakoś na pewno da się rozwiązać ten problem. Wiesz dlaczego tamta koleżanka tak się zachowuje ? Bo jest strasznie samotna, szuka koleżanki, a Ty czujesz się przez to zagrożona, bo też boisz się samotności. Czy rozmawiałaś o tym z Weroniką ? Czy powiedziałaś jej że zależy Ci na waszej znajomości ? Że boisz się że ją stracisz ? Jeśli nie, to powiedz. Rozwijaj przyjaźń z Weroniką, ale jednocześnie musisz wiedzieć że przyjaźń to nie małżeństwo i Weronika jak i Ty możecie mieć wiele koleżanek, stworzyć grupę. Nie bądźcie zamknięte. Może uda wam się dogadać z Pauliną?