Morphine

Witam, podłączę się do tematu. Również próbowałam wielu diet, które okazywały się nieskuteczne, nie mniej wynikało to raczej z braku czasu na przygotowywanie posiłków z diety opracowanej przez dietetyka (a wydałam na niego kupę kasy:(). Kończyło się to niestety podjadaniem byle czego, nie starczało czasu, wiecznie było nie po drodze do sklepu. Moim sposobem okazały się nie suplementy diety, ale dieta z talieos, tzn. piję ich koktajle od trzech tygodni zamiast śniadania (nie czuję się po nich głodna i spokojnie wytrzymuję do obiadu), póki co 2,5kg mniej. Dla niektórych ten wynik może nie być satysfakcjonujący, mnie zadowala. Nie wiem jak daleko zabrnę, tej diety 1200 oczywiście nie stosuję, bo jak wcześniej wspominałam nie mam czasu na przygotowywanie tych mini porcyjek. Może w ten sposób spadek wagi byłby wyższy, ale mnie obecny rozwój wydarzeń cieszy:)

igorbutor Jak dla mnie nie ma reguły. Mój dziadek zmarł na raka płuc, chociaż nigdy w życiu nie zapalił papierosa:/ Ale ludzie wokół palą i to jeszcze gorzej być biernym palaczem. Ja rzuciłam papierosy, ale w zasadzie chyba zrobiłam to bardziej w celach finansowych niż zdrowotnych. Wszędzie ktoś pali i wdycham to mimo wszystko. Dobra wskazówka z tymi markerami RzakeL!

Czyli w ogóle najpierw mam iść do internisty zanim zacznę robić cokolwiek?

W rzeczy samej, że co tydzień to przesada:) Ale jeżeli w tym wyniku nic nie wyjdzie to będzie napisane jasno i rzeczowo? Czy to będzie coś na zasadzie czego w życiu nie zrozumiem i będę musiała iść do genetyka niezależnie od wyniku? Nio i on mi ewentualnie powie, że jest ok, ale skoro choroba występowała w rodzinie to mimo wszystko powinnam się chyba badać częściej niż ktoś u kogo nie było tego w rodzinie?

A jeżeli w tych badaniach genetycznych nic nie wyjdzie to mimo wszystko dostanę zalecenia profilaktyczne czy nie?

~mamaijuż Myślę, że po prawie trzech latach problem został już rozwiązany:)

Zdaję sobie sprawę, że należy je konsultować z lekarzem:) W internecie już 8 razy miałam raka, ze 4 marskość wątroby i 7 refluks:P A tak poważnie, bo wszyscy mówią, żeby robić te markery nowotworowe, ale ja wyczytałam, że badanie markerów robi się po chemioterapii, więc to wiarygodne badanie?

A jak zrobić te markery nowotworowe? Wystarczy, że przyjdę rano na pobranie krwi (prywatnie) i powiem, że chciałabym to zrobić? Czy mimo wszystko muszę mieć skierowanie od lekarza?

Niestety trudno jest się zmagać ze służbą zdrowia. Nikogo nie interesuje, że ktoś w Twojej rodzinie chorował i że jesteś w grupie ryzyka. Przecież nawet wnuki są w grupie ryzyka. To że matka nie chorowała nie oznacza, że dziecko nie zachoruje, a dodatkowo przecież mężczyźni też przekazują geny, więc jeżeli dostaniemy takie wadliwe i od ojca i od matki to już prawie pewne, że zachorujemy... szkoda tylko, że wybłagać skierowanie od lekarza na te wszystkie badania niemalże graniczy z cudem:/

Witam, w mojej rodzinie były przypadki zachorowania. Jak się przed tym chronić? Co można robić, żeby nie zachorować?

Myślę, że powinnaś po prostu wykonać wkrótce test ciążowy. Ja łykałam Escapelle, ale w krótszym odstępie czasu od stosunku (czyli następnego dnia ok.12h). Nie denerwuj się, co ma być to będzie i nie zmienisz tego. Trzymam jednak kciuki, żeby Ci tam nic nie wyszło:) Chyba, że chcesz...

Też mam takie skrzepy, ale... zawsze myślałam, że to normalne. W zasadzie nigdy nie wspominałam o tym ginekologowi. Jednakże w badaniach wyszła mi "ruchoma macica" - czy to może mieć jakiś związek?

Jeżeli masz możliwość wyprowadzić się do teściów, zrób to. Wiele lat poświęciłaś na poprawę sytuacji w domu, nie udało się? To nie Twoja wina. Musisz rozpocząć inne życie, w spokoju i harmonii. Życie, które pozwoli Ci na pozbycie się depresji i innych dolegliwości. Jakkolwiek na to nie patrzeć, próbowałaś! Nie możesz niszczyć siebie na poczet innych. Przecież nikt nie mówi,żebyś zostawiła zupełnie swoją rodzinę. Możesz ich odwiedzać i dzwonić. Zadbaj o siebie. Twoje dziecko także nie powinno być świadkiem tego typu sytuacji, zastanów się nad tym.

Czy ja wiem? Jestem normalną kobietą, na co dzień pracuję, spotykam się ze znajomymi, zajmuję się domem. Jak każdy mam normalne zainteresowania - dobra książka, pisanie, jazda konna, nawet gry komputerowe!:) Jestem bardzo poukładana i uważam, że przykładna. Ale... w łóżku jest zupełnie inaczej! W życiu mam nad wszystkim kontrolę, zawsze staram się być o krok przed wszystkimi, dbam o wszystko w najdrobniejszych szczegółach, dlatego od partnera wymagam... aby nade mną dominował! Lubię, kiedy sprawia mi ból, bo w to miejsce odczuwam coś nieziemskiego, kiedy później dotyka mnie delikatnie. To tak jak z oparzeniem: piecze, ale wystarczy, że włożysz rękę pod wodę i czujesz upragnioną ulgę. Ponad to to takie wyrównanie: w życiu codziennym mam władzę, w łóżku lubię poczuć się w wielkim cudzysłowiu "nikim". Nie uważam, żeby to była choroba - przeciętny seks też uprawiam i nie mam problemu z osiągnięciem orgazmu!

Trudno powiedzieć, jak powinieneś zareagować. Przede wszystkim, niezależnie od okoliczności przyjmij to ze spokojem. Nie ważne jakiej rangi to problem / sekret, nie śmiej się, nie krzycz, nie pouczaj na zasadzie "musisz coś zrobić" itp. Przyjmij to ze spokojem, skoro ona się chce tym z Tobą podzielić tzn. że uważa iż możesz to udźwignąć i nie będziesz jej prawił morałów.