Jula1441

Niby to proste. Masz anginę - siedź w domu. Jednak sprawa tutaj wygląda tak. Mam anginę. Byłam u lekarza. Biorę jakieś leki itd. Gorączka spadła mi całkowicie i jedyne co mi dolega to okropny ból gardła, przez którego ledwo jem. Jednak jest lepiej niż wczoraj. Dzisiaj jakoś przeżyłam śniadanie. Od jakichś dwóch/trzech miesięcy planowałam spotkanie z koleżankami (chodzi oczywiście o Halloween). Miałyśmy zamiar chodzić po cukierki po domach. Mam już wszystko przygotowane i pokupione. Pytanie brzmi - mogę iść czy to kategorycznie zabronione? Jeśli nie mogę to... Co zrobić żebym mogła? Błagam o odpowiedź.

Witam. Cały czas męczy mnie problem zmiany płci. Chciałabym się o tym więcej dowiedzieć. Ile trzeba mieć lat aby zmienić płeć? Jak drogo to kosztuje? Jakie mogą być skutki uboczne operacji? Czy trzeba przecedzić jakieś skomplikowane procedury związane ze zmianą płci? Z góry dziękuję za pomoc.

Nie wiem jak to wytłumaczyć. Sama już nie wiem co czuję, kim jestem. Boję się.

Mam podobnie tylko, że u mnie jest to bardziej ,,psychiczne". Czasami gram z taką zmyśloną osobą w karty, szachy, euro biznes itp. Jak mi smutno to wyobrażam sobie, że się do kogoś przytulam. Więc sądzę, że gadanie z wymyśloną osobą w porównaniu do tego jest całkiem normalne.

Depresja dopada wiele osób na całym świecie. Sama kiedyś na nią cierpiałam. Wiem jaki to ból. Mi z czasem przeszło. Znalazłam przyjaciół itd. Współczuję ci. Mam nadzieję, że będzie lepiej. Nie wiem co spowodowało tą depresję i nie wiem czy będę mogła ci pomóc, ale chociaż dam ci jakieś słowa pocieszenia. Będzie dobrze.

Ja zamierzam jutro powiedzieć mamie, że jestem bi. Mam 12 lat. Ostatnio zaczęłam się nad tym zastanawiać i dopiero niedawno to zauważyłam. Jeśli powiesz mamie, że jesteś homo, ale z czasem to się zmieni to możesz jej powiedzieć, że jesteś hetero, a chłopcy już cię nie interesują. Według mnie orientacja nie jest stała. Możesz być hetero za rok bi, a za dwa lata homo. Nie ma w tym nic złego. W najgorszym wypadku twoja mama może tego nie zaakceptować lub powiedzieć, że sobie wmawiasz. Powiedzenia. Miejmy nadzieję, że twoja mama się z tym pogodzi.

Moja przyjaciółka ma podobnie. Nie chodzi tu o mnie tylko o naszą trzecią przyjaciółkę. Martyna (bo tak nazywa się ta co ma ten problem) przyjaźni się z Pauliną. Paulina jest zazdrosna o to, że ja jestem najlepszą przyjaciółką Martyny i próbuje ją ode mnie ,,odciągnąć". W ten sposób się pokłóciły. Jeśli twoja przyjaciółka pije i pali to spróbuj ją przekonać aby przestała. Jeśli to się nie uda, będziesz musiała to zaakceptować ale sama lepiej tego nie rób. Spróbuj pójść z nią na układ. Będziesz się z nią dalej przyjaźnić ale niech nie ,, odciąga" Cię od innych przyjaciółek. Na taki układ poszłam z Pauliną i jest w miarę spoko. Mam nadzieję, że twoja przyjaciółka to zrozumie. Powodzenia! PS- Przepraszam jeśli całość jest nie spójna ale u mnie jest tak, że coś piszę i zapominam o czym pisałam przed chwilą

Ja chodzę zazwyczaj po domu w bieliźnie ale ja mieszkam tylko z mamą i młodszym bratem. Chodzenie w bieliźnie przed tatą jest raczej zbyt niestosowne ;)

Dziękuję. Ta odpowiedź wiele dla mnie znaczy. Aż się popłakałam. Napisałam już ten ,,list" i jutro go przeczytam mamie. Bardzo dziękuję za pomoc.

Witam. Od pewnego czasu chcę powiedzieć mamie o pewnych wstydliwych i dziwnych problemach. Pisałam kiedyś post o tym, że mama nie chce mnie wziąć do psychiatry. Po wielu próbach przekonania jej powiedziała, żebym powiedziała jej powód z jakiego chcę tam iść. Boję się jej powiedzieć o tym, że się cięłam lub o tym, że psychicznie jestem bardziej chłopakiem niż dziewczyną. Właśnie wpadłam na pomysł aby spisać wszystko co chcę jej powiedzieć na kartce, zostawić tą kartkę w widocznym miejscu i wyjść z domu np:do przyjaciółki. Boję się jak mama na to zareaguje. Ma przeze mnie już dość kłopotów. To ja powiedziałam jej o tym, że tata mnie bił, co postawiło nas w ciężkiej sytuacji. Ostatnio mam duże kłopoty ze zdrowiem. Nie wiem jak mama na to wszystko zareaguje. Już kilka razy mówiła, że sprawiamy jej za dużo kłopotów i, że chętnie by się zabiła. Nie chcę jej stracić ale ja też już nie wytrzymuję. W przeszłości chciałam wielokrotnie popełnić samobójstwo. Zazwyczaj powstrzymywały mnie nauczycielki. Czy mam zrobić tak jak napisałam czy zwrócić się o pomoc do mojej pani psycholog (lecz dopiero we wrześniu)? Bardzo proszę o pomoc.

Rok temu przeprowadziłam się do innego miasta. W szkole wszyscy uważali mnie za dziwną i psychiczną. Potrzeba było prawie roku, abym zdobyła przyjaciół. W końcu na pewno znajdziesz jakąś przyjaciółkę. Życzę powodzenia ;)

~ambra Nawet jeśli, ktoś się podszywa - Zdzisława można ładnie zdrobnić na Dzidka Moja nauczycielka też nazywa się Zdzisława i wszyscy mówią na nią Dzidka. Jest to bardzo miła pani.

Spróbuję to powiedzieć pani psycholog. Jej ufam najbardziej. O cięciu się wie tylko moją koleżanka. Mamie tego nie powiem. Ona ma już zbyt dużo kłopotów. Najgorzej będzie z kosztami. Czytałam, że to tak około 100 zł za 30 min. Dziękuję za pomoc.

W mojej okolicy nie ma żadnego psychiatry. Musiałabym jechać z mamą ale ona mówi, że mi nie potrzebny. Nie wiem co zrobić. Może pokażę mamie, że muszę jechać ?

Nie wiem jak pozbyć się tego uczucia na dłuższy czas ale na jakąś godzinę czy dwie powinno wystarczyć np: słuchanie muzyki, oglądanie śmiesznych filmików, czytanie książki, wypad z przyjaciółmi. Sama mam problem z uczuciem obserwowania, a zazwyczaj gdy jestem sama. Jak się czymś zajmę to jest spoko dopóki np: coś spadnie z półki. Wtedy to zaczynam panikować. Najlepiej jak przebywasz z przyjaciółmi, bo wtedy nawet nie myślisz o tym uczuciu.