97531

Mam 41 lat. Po rozwodzie 3 lata.Nie mam przyjaciół bo nigdy na to czasu nie miałam a tez z uwagi na moje stanowisko nie bardzo ludzie maja odwagę na zbliżenie ze mną. Myślę że nie jestem łatwa. Z resztą i tak są zajęci sobą i swoimi sprawami i rodzinami. Mam koleżanki, tyle że to one się wygadują przede mną. W oczach ludzi jestem silna osobą, zawsze taką musiałam być. Wszelkie decyzje podejmowałam sama, nie miałam wsparcia choć go potrzebowałam i mimo że miałam partnera. Jestem na świeczniku więc tego się ode mnie oczekuje, tej stabilności i pewności siebie. Zawsze na 200% Wiem że żyję w ciągłym stresie że całe życie walczę o to by utrzymać to co ciężka pracą osiągnęłam by ktoś mi tego nie zabrał. A chętnych jest wielu. Dzieci nie mam, poroniłam 3 razy. To były największe tragedie mego życia. Jestem sama i nikt o nie wie jak bardzo mi cieżko. Przeszłam terapie po rozwodzie, która pokazała mi prawdę i jak oszukiwałam siebie i w jakich realiach na prawdę żyłam i żyję. Teraz nie potrafię siebie odnaleźć. Nie mam sił. Żyje z dnia na dzień i chcę skończyć ze sobą, bo nie widzę sensu tego.Jedyne co mnie powstrzymuje, to to że jeszcze żyją moi rodzice. Nie mogłabym im tego zrobić. Co mam zrobić by chcieć żyć ?