Tęsknota za utraconym dzieckiem

[Gość Tosamomialam]

Gdy zaszłam w ciążę nie chciałam poznać prawdy ale oszczędzałam się. Pomimo to. Po zrobieniu testu . Czułam się bardzo szczęśliwa że już mam to malenstwo i wiedząc że opieka nad Tobą byłaby zbyt trudna i wymagała wiele wysiłku to mimo wszystko dałabym radę i nawet gdy mam te 19 to było dla mnie największe szczęście. Tak bardzo oczekiwałam na nie . Gdy pojechałam na wizytę okazało się, że dziecko trzeba następnego dnia usunąć, że już nigdy go już nie będzie. Dali mi nadzieję na parę dni. Ale niestety kazano mi przyjechać do szpitala i zostawili mnie na oddziale.. Dali mi tabletki na poronienie traciłam mój skarb w nocy po kawałku potraktowali je jak nic. Wyrzucili do toalety każde szczątki jego traktowano to jak nic po prostu jak nic. Rano zrobili mi wylyzeczkowanie . Gdy się obudziłam wiedziałam że straciłam na zawsze mój skarb. Wychodząc ze szpitala wiedziałam że jestem kimś innym i miałam takie uczucie że tam zostawiłam cos bardzo cennego. Tęsknię bardzo za Tobą skarbie ;(

[Gość Dorotka z krainy Oz]

Bardzo Ci współczuje... na pewno jest to wielka strata dla ciebie i trauma.

[psycholog Katarzyna Garbacz]

Witam serdecznie,
Bardzo mi przykro, strata dziecka jest chyba najboleśniejszym doświadczeniem, które może spotkać kobietę. Myślę, że powinnaś skorzystać z grupy wsparcia dla kobiet w takiej samej sytuacji - dałoby Ci to poczucie zrozumienia i możliwość wyrzucenia z siebie emocji.
Pozdrawiam