Sytuacja bez wyjścia.

[Gość Michał]

Witam. Może poradzicie co wy byście zrobili w takiej sytuacji. Pięć lat temu wyjechałem za granicę sam w celu zarobienia pieniędzy na budowę domu. W tamtym czasie mijało 5 lat małżeństwa. Nasza córka miała też 5 lat. Po roku dołączyła żona z córką. I chwilę po tym dostałem umowę na stałe w dużej znanej firmie gdzie pracuje do dzisiaj. Żona pracowała do czasu gdy dwa lata temu urodziła nam się kolejna córka. A w między czasie wzięliśmy niewielki kredyt żeby "ruszyć" z budowa. Na początku 2021 r miałem pierwszy atak paniki chdz wtedy nie miałem pojęcia że jest coś takiego. Puzniej zdarzały się coraz częściej. Dwa mięs temu lekarz stwierdził zaburzenia lękowe z atakami leku i stany depresyjne.  Od jakiegoś czasu żona nalega na powrót do Polski, w czym nie widzę najmniejszego sensu ponieważ nie mamy gdzie mieszkać (chociaż żona twierdzi że u jej mamy, gdzie ja kompletnie nie wyobrazam sobie mieszkać z dwójką dzieci 9 i 2 lata w jednym pokoju), jeśli chodzi o pracę to podejrzewam że nie bardzo mam szanse na jakąkolwiek przez swój stan bo gdy pomyślę o prowadzeniu samochodu od razu pojawia się atak lęku, tak samo w sklepie. Nie liczę już pozostałych w ciągu dnia i nocy. Raty samych kredytów to miesięcznie ponad 4000zl. Do tego trzeba doliczyc wynajem mieszkania, rachunki, wydatki na dzieci, tankowanie samochodu no i życie. W dodatku nie mamy pracy.  Z drugiej strony teraz gdy córka skończyła szkołę i żona planuje wyjazd moje ataki są dużo silniejsze w dodatku pojawiają się kilka razy na dzień do tego bezsennosc i ciągły lęk co mnie kompletnie wykańcza i zaczęły się zwolnienia lekarskie. W dodatku do mojego terapeuty mam pełne zaufanie (co mnie samego dziwi) i bardzo pomaga mi w tym wszystkim. Nie mam pojęcia gdzie znajdę w Polsce osobę której na tyle zaufam. W dodatku nie płacę ani centa. Poprostu nie wyobrażam sobie zostać sam, bo nie mamy tutaj znajomych żadnych, dosłownie nikogo. Poradzicie, cokolwiek, już nie daje sobie rady z tym, wszystkie opcje biorę pod uwagę.

[Gość Malgo]

Bardzo smutna historia. Daj znac jak sie masz?