Czy powinnam się przejmować taką zmianą?

[Gość c...a]

Dzień dobry, zanim przejdę do pytania, to naświetlę całą sytuację. Od około drugiej klasy gimnazjum moim marzeniem było zostanie reżyserką lub pisarką. Ogólnie chodziło tutaj o zajęcia kreatywne. Po śmierci mojej mamy zaczęłam dużo pisać i do wielu osób moje teksty trafiały. Jednak gdy wystartowałam do szkoły filmowej to przeszłam pierwszy etap, a drugi oblałam. Przyznam szczerze, że trochę się zraziłam, bo zupełnie inaczej to wyglądało niż sobie wyobrażałam. Druga rzecz jest taka, że w święta pokłóciłam się z moim najlepszym przyjacielem. I ta sytuacja była takim trochę punktem zwrotnym. W sumie chodziło o to, że nie jest w stanie mi bardziej zaufać, bo nauczyłam go, że mnie nie ma. I właśnie tutaj chodziło o sztukę, żeby mieć o czym pisać doprowadzałam do różnych skomplikowanych emocjonalnie sytuacji. Teraz jestem w takim punkcie, że nie czuję, że przez te wszystkie lata byłam sobą, że nie jestem człowiekiem, który chce mieć całe życie pod znakiem zapytania. Kiedy teraz wypełniam testy osobowości to wychodzi mi coś zupełnie innego. Nie wiem, czy powinnam się tą zmianą przejmować, czy jest ona normalna? Dodam jeszcze, że mam 21 lat.

[Gość Pius Paszke]

Po śmierci babki matki ojca stryja przeleciałem kanał La Manche. Nowe horyzonty. Noktowizjer.

[Gość ka-wa]

Napisalał zbyt chaotycznie, nie wiadomo o co Ci chodzi? 

25 minut temu, Gość c...a napisał:

Teraz jestem w takim punkcie, że nie czuję, że przez te wszystkie lata byłam sobą, że nie jestem człowiekiem, który chce mieć całe życie pod znakiem zapytania.

Czyli jakie? 

25 minut temu, Gość c...a napisał:

w święta pokłóciłam się z moim najlepszym przyjacielem

Najważniejsza sprawa, musisz wiedzieć, że nie ma przyjaźni damsko męskiej i jak najszybciej przejdź z nim na relacje koleżeńskie, szukaj sobie przyjaciółki, bo zdrowa przyjaźń może być tylko w relacji tej samej płci. 

[Yonka1717 19]

4 godziny temu, Gość c...a napisał:

I właśnie tutaj chodziło o sztukę, żeby mieć o czym pisać doprowadzałam do różnych skomplikowanych emocjonalnie sytuacji.

Obawiam się, że prawdziwa sztuka nie ma nic wspólnego z manipulacją, czy stwarzaniem sztucznych sytuacji, żeby było ciekawie, sensacyjnie, może niebezpiecznie, a tym bardziej, gdy wciągasz w to inne osoby. 

4 godziny temu, Gość c...a napisał:

Teraz jestem w takim punkcie, że nie czuję, że przez te wszystkie lata byłam sobą, że nie jestem człowiekiem, który chce mieć całe życie pod znakiem zapytania.

Zejdź z obłoków na ziemię i przestań stawiać się w roli kogoś szczególnego, uduchowionego, ponadprzeciętnego. Każdy człowiek jest inny i może po prostu zacznij być sobą, przestań odpływać i w sposób racjonalny wykorzystaj swoje zdolności.

Nie dostałaś się na reżyserię - bywa, ale dlaczego nie złożyłaś jednocześnie  dokumentów na inną uczelnię?  Skoro chcesz pisać, mogłaś pójść na uniwerek np na dziennikarstwo, lub twórcze pisanie. 

 

[Javiolla 4]

18 godzin temu, Gość c...a napisał:

Teraz jestem w takim punkcie, że nie czuję, że przez te wszystkie lata byłam sobą, że nie jestem człowiekiem, który chce mieć całe życie pod znakiem zapytania.

A kim byłaś przez te wszystkie lata? A jakim jesteś człowiekiem w takim razie?

Dodam, że w życiu nigdy nie ma się 100% pewności, w życiu będzie zawsze mnóstwo znaków zapytania. Takie jest życie, nie można go sobie wyreżyserować jak filmu 😉 Moze miałaś zbyt wygórowane wymagania, może czułaś presje otoczenia, może jesteś niepoprawną marzycielką i żyjesz w swoim świecie 😉 Nikt za Ciebie nie odpowie na te pytania. Bądź szczera wobec samej siebie i odkryj jaka jesteś naprawdę. Zmiana jest po prostu nowym etapem w życiu. Takich zmian będzie więcej w życiu także wiesz 😛