Czy to jest strach przed byciem samemu czy czuje coś jeszcze do partnera?

[Gość k...5]

Czuję się zagubiony, nie wiem co robić. Mam 25 lat, jestem gejem i jestem związku z facetem o 17 lat starszym od siebie. Rok temu zakończyłem 4-letni związek z dziewczyną, rzuciłem pracę i wyjechałem za granice do swojego faceta, ukrywając to przed całym światem. Decyzja była bardzo szybka, nie wiem czy przemyślana, jednak myślę, że bardzo się bałem. Bardzo się też zaangażowałem w ten związek, ale kilka razy poczułem się w nim zraniony, i kiedy doszło do rozstania, a moje emocje były nie do wytrzymania, powiedziałem o sobie rodzinie i wróciłem do Polski. Rodzina widząc moją bezradność nie odrzuciła mnie, dała mi wsparcia na tyle na ile potrafiła. Jednak kiedy zacząłem układać się emocjonalnie po powrocie do Polski, związek znowu wrócił. Bardzo tego chciałem. Mój facet zaangażował się bardziej, co czuje. Wiem, że mnie kocha i chce dla mnie jak najlepiej, wspiera mnie. Ale od jakiegoś czasu mam coraz to większe wątpliwości, czy to jest czego tak naprawdę chcę. Boje się różnicy wieku, nie mogę się odnaleźć za granicą. Myślę o powrocie do Polski. Jednak boje się stracić to co jest między nami. Próbowałem już dwa razy przez wątpliwosci skończyć ten związek, by po kilku minutach powiedzieć, że się myliłem... Nie wiem czy to jest strach przed byciem samemu czy czuje coś jeszcze do partnera i czy to jest to czego chce. Nie chce go ranić bo jest dobrym człowiekiem, jest zaangażowany i wiem, że mnie kocha... Jednak moje wątpliwości rodzą we mnie poczucie winy. Mam przy nim poczucie bezpieczeństwa choć z drugiej strony nie czuję pełnej satysfakcji ze swojego życia... Jestem tu już rok, w między czasie wyjeżdzałem, wracałem... a nadal nie ułożyłem sobie tutaj życia.. Nie chce ranić osoby, na której mi zależy, ale jednocześnie chce wiedzieć co jest dla mnie dobre, i czuć, że idę właściwą drogą. Nie wiem czy to strach przed zaangażowaniem, czy przed byciem samemu, czuje jakbym stał na rozdrożu już długi czas i nie wiedział czego chcę.

[Javiolla]

23 godziny temu, Gość k...5 napisał:

Mam przy nim poczucie bezpieczeństwa choć z drugiej strony nie czuję pełnej satysfakcji ze swojego życia...

Z jakiego powodu nie czujesz satysfakcji?

Pytanie podstawowe: czy akceptujesz swoją orientację?

[Gość k...5]

W dniu 28.11.2020 o 18:26, Javiolla napisał:

Z jakiego powodu nie czujesz satysfakcji?

Pytanie podstawowe: czy akceptujesz swoją orientację?

Wydaje mi się, że akceptuje, nie wiem jeszcze czy tak w pełni, bo rodzi to pewne moje obawy, ale chce ją zaakceptować w pełni, nie chce walczyć z samym sobą. 
 

Postanowiłem wrócić do Polski i zakończyć ten związek, ponieważ emocji we mnie było zbyt dużo, czułem się strasznie zagubiony, i ze strachu co się ze mną dzieje skończyłem to.

Poczułem w jakimś sensie ulgę, patrząc w przyszłość widzę przebłyski nadziei. Choć z drugiej strony mam w sobie wielki smutek straty tej bliskości i uczucia, które otrzymywałem. Dodatkowo mam duże poczucie winy, ze zraniłem osobę, na której mi zależało, partner w złości po mojej decyzji jeszcze to poczucie winy we mnie spotęgował. Nadal bardzo mi przykro kiedy myśle o jego cierpieniu, ale mam nadzieje, ze będzie to dla nas lepsze.
Postanowiłem dać sobie czas żeby pożyć samemu i zrozumieć czego tak naprawdę chce, żebym mógł bardziej świadomie wejść w związek w przyszłości, bez ranienia siebie i innych. 
Myśle, ze najbardziej satysfakcję odbierało mi to ze ciężko było nam odnaleźć wspólny świat, a może mnie pochłaniał tak związek że nie potrafiłem się skupić na sobie i na tym czego chce od życia, nie wiem. 
Tak czy inaczej mam nadzieje, ze kiedyś uda mi się bardziej być świadomym swoich potrzeb.