Czy to ma sens?

[Gość 123]

Ja-mocno emocjonalna, on-mocno racjonalny (trochę uznaje zasadę, że cel uświęca środki, z czym osobiście się nie zgadzam). Ja-wole zrobić coś szybciej, amniej dokładnie (wkurza mnie jak ktoś robi coś powolno) on-uwaza, ze lepiej wolno, a dokładniej. Ja-kocham psy (dosłownie), on-stosunek zupełnie obojętny (a wprost jest zazdrosny o psy, że ja aż tyle uwagi im okazuje), politycznie też jesteśmy różni, choć nie dosłownie przeciwni. Czy myślicie, że taki związek ma szansę przetrwania długo? Czy tkwię w czymś z góry skazanym na niepowodzenie?

Oczywiście wymieniłam tylko różnice, tak to dogadujemy się niby dobrze, jest między nami zaufanie i szczerość, mamy naprawdę dużo tematów do rozmowy, seks jest fajny (przynajmniej na razie), ale no boję się, ze te różnice okażą się nie do przeskoczenia... A jestem osobą, która woli unikać z natury rozczarowań :/ 

[Gość 123]

W polityce po prostu inne rzeczy są dla nas ważne. On trochę myśli w polityce o sobie, ja chcę "ulepszać' świat. Ale co ciekawe w relacjach nie jest egoistą, dba o mnie i nie neguje moich potrzeb itd

[Gość 123]

On-nastawiony na rozwój intelektualny, ja-raczej duchowy (choć swoje ambicje mam oczywiście)

Do tych psów, uprzedzając możliwe teksty, nie jestem zwariowana na punkcie psów, po prostu uważam, ze to kochane, ciepłe i piękne zwierzęta i dlatego je doceniam ;)

[Gość ka-wa]

Nie da się przeżyć życia bez rozczarowań, wszystkiego nie przewidzisz. 

Racjonalizujesz wasz związek, nic nie piszesz o uczuciu, a to by było najważniejsze, żebyście się wzajemnie akceptowali, nigdy tak nie ma, żeby w związku wszystko nam odpowiadało, bo jesteśmy różni. 

W związku trzeba też mieć swoje życie na rozwój, zainteresowania, wszystkiego nie trzeba robić wspólnie. 

Uważam, że jeśli się kochacie, to nie są przeszkody do udanego życia. 

Chyba, że Ciebie nosi, bardzo działa Ci na nerwy jego powolność, to odpuść. Pewnie Twoja emocjonalność też mu za bardzo nie odpowiada, ale właśnie wszystko zależy od akceptacji. 

[laurette]

Są tematy które mogą bardzo poróznić w związku np kwestia wiary. Ale i tak najważniejsze jest uczucie i wzajemny szacunek. Bez tego ani rusz. 

Mam w swoim kręgu taka  rodzine gdzie ona jest katoliczka A on świadkiem. Mimo to żyją w zgodzie. Już bardzo długo. Mają córkę którą wychowują w wierze katolickiej. Ale tu była zgoda jednego rodzica. Ktoś zawsze musi ustąpić. Nie da się wiecznie kompromisu trzymać zwłaszcza w takich rzeczach. Dało się. Bo się kochali. Generalnie wiele jest możliwe. Zależy od ludzi.

[Gość Loraine]

Czasami przeciwieństwa się przyciągają i świetnie uzupełniają. Nie ma idealnych zwiazków. Możecie jednak byc idealni dla siebie i się kochać, ale ważne aby sie akceptować takimi jakimi jesteście. Pzdr.

[Gość 123]

Dziękuję za odpowiedzi ? mam nadzieję, że jest tak jak mówicie