Skocz do zawartości
Forum

Pomocy!


Gość Martyna

Rekomendowane odpowiedzi

Jestem nikim mam 27 lat mam depresję i nerwice, potrzebuje psychiatry psychologa ale mnie nie stac. Nie wiem gdzie szukać pomocy, od nie całego roku mieszkam w Niemczech nie pracuje i nie stać mnie na terapie online oraz nie znam języka żeby pójść tu na miejscu. Znacie może kogoś kto mógłby mi pomóc może jakiś stażysta bądź ktoś kto potrzebuje doswiadczenia, kto zgodziłby się na terapie za darmo bądź za niewielką opłatą 

Odnośnik do komentarza
22 godziny temu, Gość Martyna napisał:

potrzebuje psychiatry psychologa

Do psychiatry nie potrzeba skierowania. Wystarczy iść do Poradni Zdrowia Psychicznego i zapisać się na wizytę.... dawno temu mogło to być zrobione, gdyż są długi terminy.  Natomiast skierowanie do psychologa daje nawet lekarz rodzinny, gdy on nie da, to na 100% da skierowanie psychiatra-tylko go o to poproś. Proponuję zapisać się do jednego i drugiego jednocześnie.

Tylko trzeba wrócić do kraju. Skoro tam nie masz pracy to po jakie licho siedzieć w innym kraju? Tu masz przynajmniej opiekę medyczną. Przyjedziesz, zapiszesz się do urzędu pracy, aby dostać ubezpieczenie i pójdziesz się zapisać do lekarza.

 

"Twoją rzeczywistą i ostateczną prawdą jest sposób, w jaki przeżywasz swoje życie, a nie idee, w które wierzysz"

Odnośnik do komentarza

Bez obrazy Martyna ale mieszkasz niecały rok w Niemczech i ni w ząb nie znasz języka? To kto ci pomaga skoro nie masz pracy i nie stać cię na pomoc lekarza? Przecież wystarczy ok 3 miesięcy żeby poznać jakieś podstawy języka aby się umiec zapytać o cokolwiek, przedstawić czy powiedzieć że się ma problem. Stać cię na mieszkanie w Niemczech a nie stac na opiekę medyczną? Pomijając to, wejdź w link i przeczytaj. oże znajdziesz jakieś wyjście dla siebie:
https://dojczland.info/zasilek-dla-bezrobotnych-w-niemczech/

 

Odnośnik do komentarza
11 godzin temu, Gość Loraine napisał:

Bez obrazy Martyna ale mieszkasz niecały rok w Niemczech i ni w ząb nie znasz języka? To kto ci pomaga skoro nie masz pracy i nie stać cię na pomoc lekarza? Przecież wystarczy ok 3 miesięcy żeby poznać jakieś podstawy języka aby się umiec zapytać o cokolwiek, przedstawić czy powiedzieć że się ma problem.

 

Autorka już chyba tu pisała. Mieszka z ,,chłopakiem" i Jego rodzicami, wszyscy sobie na niej używają ile się da. Dlatego też tu szuka pomocy.

W kwestii języka to owszem, zazwyczaj 3 miesiące wystarczy aby nauczyć się podstaw, pod warunkiem że ma się motywację. Jednak często umysł jest tak niezdyscyplinowany że trzeba silnego bodźca aby ruszyć. Plus jeszcze samodyscyplina: nie każdy się utrzyma, przyjdzie kryzys= zniechęcenie. Dlatego wpierw praca nad podwyższeniem poczucia wartości, dopiero później nauka języka. 

Edytowane przez TakaJakaś7
Wstawiłam niepoprawne słowo
Odnośnik do komentarza

A faktycznie był taki post już wcześniej.. 

No cóż. Tak czy inaczej. Jesteś sama w obcym kraju siedzisz tam tylko dla chłopaka z którym chyba się i tak nie układa?

Rozważ powrót do kraju bo wegetacja tam w Twoim wypadku nie ma sensu. Jeszcze żebyś czerpała stamtąd jakieś korzyści np w postaci nauki języka.. myślę że powrót do PL odejmie Ci Twoich problemów. Nie można zrozumieć czemu tak kurczowo się trzymasz tej rodziny.

L'amore non ha un senso, L'amore non ha un nome , L'amore bagna gli occhi, L'amore riscalda il cuore
L'amore batte i denti, L'amore non ha ragione
L'amore esiste...

Odnośnik do komentarza

TakaJakaś, kurcze ale nawet wyjeżdżając do tego przysłowiowego chłopaka i  jego rodziny oraz wiedząc że będę tam dzień, rok, miesiąc to język jest potrzebny zagranicą. Nawet angielski ale w niemieckojęzycznych krajach jak tutaj Niemcy to zanim się wyjedzie trzeba chociaż wiedzieć na zaś (ubezpieczyć się w słowniczek chociaż, takie minimum) podstawowe słówka gdyby potrzebna była jej czy komuś pomoc. Skoro autorka pisała już i ma taki problem to też dlatego podrzuciłam jej ten link. W zasadzie można by doradzić żeby wracała ale nie napisała czy ma do kogo, czy ma rodzinę w Polsce. Może wcześniej pisała o tym. I też skoro już pisała to ta sytuacja się ciągnie. Trudno aby ktos za nią podjął naukę podstaw języka i pracę. Cudów nie ma. Jakkolwiek by to brutalnie nie brzmiało to wszystko zalezy od niej. A im bardziej, dłużej będzie siedziała w domu z tymi ludźmi, chłopakiem i jego rodziną o ile tak jest, to będzie popadała w jeszcze większą deprechę aż w ogóle nie będzie chciała wyjść z domu, rozmawiać z ludźmi czy nawet próbowac uczyć się jakoś porozumiewać. A jak nie będzie ubezpieczona bez pracy tam to nie będzie miała możliwości dostępu do pełnej opieki med. No i jeżeli nie chce wracać do Polski to musem jest język i podstawy niemieckiego oraz praca gdzie będzie miałą ubezpiezpieczenie. Z kolei jeżeli nie ma za co wrócić to i tak musi zarobić jakieś pieniądze na bilet. W jakiejkolwiek pracy. Pzdr.

Odnośnik do komentarza
Gość TakaJakaś718
W dniu 27.02.2020 o 19:24, Gość Loraine napisał:

TakaJakaś, kurcze ale nawet wyjeżdżając do tego przysłowiowego chłopaka i  jego rodziny oraz wiedząc że będę tam dzień, rok, miesiąc to język jest potrzebny zagranicą. Nawet angielski ale w niemieckojęzycznych krajach jak tutaj Niemcy to zanim się wyjedzie trzeba chociaż wiedzieć na zaś (ubezpieczyć się w słowniczek chociaż, takie minimum) podstawowe słówka gdyby potrzebna była jej czy komuś pomoc. 

To tylko teoria która tak naprawdę zniechęca wiele osób. Znajomość języka nie jest wcale potrzebna tak naprawdę. I akurat ja jestem tego wielkim przykładem. 

Gdy wyjeżdżałam do Holandii 2 lata temu pamiętałam raptem kilka słów. Jak chodziłam do sklepu to potrafiłam jedynie powiedzieć,, Good morning" a gdy ktoś coś się spytał to potrafiłam jedynie opowiedzieć ,,I don't understand". A jednak pomimo tego i kartę przejazdową udało mi się kupić i dotrzeć oraz wrócić z większego miasta, pozwiedzać.

I pomimo iż tyle czasu minęło ja nadal mam problem z porozumieniem się, co nieco zrozumiem ale odpowiedzieć to już klapa. Tak, wiem że to lenistwo z mojej strony jednak daję radę. A wiem że nie jestem jedyną która nie zna języka. Po prostu nieznajomość utrudnia pobyt lecz jest możliwy.

Na autorki miejscu poszukałabym jakiejkolwiek pracy z mieszkaniem agencyjnym. Gdyby udało Jej się zamieszkać blisko granicy z Pl to mogłaby szybko rozpocząć terapię. I nawet gdyby trafiła na złe warunki kwaterunkowe to przynajmniej odbije się finansowo a z biegiem czasu zamieszkała na prywatnym.

Agencji pracy jest jak mrówek więc zawsze znajdzie coś dla siebie. Na początku roku może być mało godzin lecz lepsze to niż siedzieć tam gdzie jest i podupadać emocjonalnie. 

 

Odnośnik do komentarza

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
×
×
  • Dodaj nową pozycję...