Związek z mężczyzną z zespołem Aspergera

[Gość ka-wa]

Może lepiej pozostańcie na stopie koleżeństwa. 

Masz słuszne obawy co do seksu. Też czarno to widzę?

Poza tym w związku musi pojawić się uczucie, u was to tak wygląda, jakby to była tylko chęć bycia w związku i to każdy na swoich zasadach. 

Powinnaś z nim rozmawiać jak on widzi wspólne życie, również seksualne. 

Odbieram was jak dwójkę nieśmiałych osób, jego rozumiem, ale Ty powinnaś poruszyć każdy trudny temat. 

[Yonka1717]

Daria, jedno jest pewne, nie możesz oczekiwać od niego normalnych reakcji. Nie dziwię się postowi B. B. Ona, jako matka dorosłego "Aspergera" ma na względzie przede wszystkim jego dobro. Ty, musisz sama  zadbać o sobie. Twój chłopak (ewentualnie kandydat nie niego) ma za sobą swoją rodzinę. Oni troszczą się o niego, pilnują, żeby nie stała mu się krzywda, podobnie, jak B. B. troszczy się o swojego syna. Wiele rodzin,  ludzi w jakimś stopniu upośledzonych psychicznie, chciałoby pozbyć się wreszcie problemu i scedować go na barki innej osoby, w tym wypadku żony.

Miej to na względzie. Odnoszę wrażenie, że uznałaś, że nikt bezproblemowy nie zainteresuje się Twoją osobą, więc nie pozostaje Ci nic innego niż ewentualny związek z kimś, kto także ma problemy. Pamiętaj, dla Ciebie najważniejsza powinnaś być TY. Podchodź z dużym dystansem do związku z tym człowiekiem. Nie pozwól się wykorzystać, zranić.

Najgorsza jest desperacja, godzenie się na przykrą rzeczywistość w przekonaniu, że nie ma się innego wyboru. Uwierz, czasami lepsza jest samotność, niż życie  z kimś, kto nas unieszczęśliwia.