Co mam zrobić żeby nie ciąć się po kłótni z matką?

[Gość j...l]

Dzień Dobry Mam prawie 17 lat i tne się Przez moja matke Kłócę się ciągle z nią Ona mnie wyzywa od tego że nie jestem jej córką i życiową pomyłką Zawsze po kłótki biorę maszynkę i tnę się daje mi to ulgę Co mam zrobić żeby nie tną się Pomocy

[unna-1]

Po kłótni narasta w tobie złość, agresja i nie masz jej gdzie wyładować.
Coś powinnaś z tym zrobić. Może jakiś bieg dookoła domu? Szybki spacer?
Może choć walenie pięściami w poduszkę, kopanie czegoś?

Do kłótni trzeba dwojga. Powiedz sobie,- a niech sobie gada- Nie odpowiadaj, myśl w tym czasie o czymś innym. Najlepiej wymyśl sobie coś śmiesznego i o tym myśl. Może o klaunie? Skup całą swą uwagę na tej myśli, wyobrażaj go sobie, a wtedy nie będziesz się tak denerwowała.

[Gość AlicjaMaria]

Myśleć o klaunie to można, kiedy nauczyciel suszy Ci głowę i nie chcesz odpyskować. Problem z samookaleczeniami jest dużo poważniejszy i wymaga specjalistycznej pomocy. Jeżeli Twoja Mama mówi Ci takie rzeczy, to znaczy, że tak bardzo cierpi, że nie widzi już nawet Twojego cierpienia. Na pewno jednak Cię kocha. Ważne jest, gdzie jest Twój Tata? Czy masz z nim relacje? Skontaktuj się z jakimś psychologiem, żebyś nie była z tym sama. Nie wstydź się, bo jesteś młoda i obowiązkiem dorosłych jest, pomoc Ci. Odwagi!

[unna-1]

A matce można pyskować?
Obie strony się nakręcają, obie się kłócą. Nie wiemy o co i która jest bardziej winna.
Jednak jeśli choć jedna ze stron zachowa spokój, to może i druga zdoła się opanować.

[Gość kdjdhf]

Wsyp jej lekarstwa uspokajające.

[mgr Kamila Krocz]

Myślę, że problem jest bardziej złożony niż tylko Twoja autoagresja. Źródłem problemów jest zaburzona relacja matka-córka. Twoja matka mówi Ci przykre, toksyczne rzeczy w stylu "Jesteś moją życiową pomyłką", a Ty (nic dziwnego) reagujesz emocjonalnie wskutek kumulacji negatywnych emocji: złości, gniewu, żalu, frustracji. Jak sobie poradzić? Rozładowanie emocji w sposób konstruktywny (sport, bieganie, boksowanie poduszki etc.) to tylko metoda zastępcza. Ważna, ale nie rozwiązująca do końca sprawy. By rozwiązać problem, konieczna byłaby wspólna terapia z matką albo chociaż samodzielna psychoterapia, by wzmocnić samą siebie. Pozdrawiam!