Jak zapomniec o matce

[Gość Michaelpz]

Witam. Czy ktos mial moze podobna sytuacje do mnie, a mianowicie chodzi o rodzicow glownie o mamę. Jest bardzo toksyczna osoba od zawsze wydawalo jej sie, ze tylko ona ma rację nawet gdy źle postępowala. Wiem, ze miala kiedys jakies problemy psychiczne przez co swoja zlosc wyladowywala na mnie czy tez emocje jak tylko jej cos nie zagralo. Jest pedantyczna osoba nigdy nie bylo wiadomo gdzie co i jak polozyc zeby jej tylko nie wchodzic w droge wszystko musialo byc ustawione pod nia sama. Sluchalem ja do tego stopnia, ze zaczalem zamykac sie. sobie to trwalo mase lat w koncu sie wyprowadzilem. Chce o niej zapomniec zbyt duzo bolu mi zadawala swoim zachowaniem szczegolnie w dziecinstwie do tego stopnia, ze az jej piana z buzi leciala. Wieem, ze zmarnowalem przez to wiele lat zycia chce je nadrobic, ale demony z przeszlosci wracaja. Jak sie tego wszystkiego pozbyc. Chce poznac druga polowe, ale nie chce opowiadac o swoich lękach. Staram sie wyprostowac kazdego dnia z mysleniem i naprawiam spustoszenia psychiczne ktore mi wyrzadzila. Mam 33 lata. Jestem caly czas nerwowy. Chodze do psychologa i wydaje mi sie, ze ciezko bedzie mi pomoc.

[Gość buraczanka]

według mnie chodzby matka jaka była zła to gdy sie juz usamodzielnimy to nie mozna o niej zapomniec, bo jest to najwazniejsza osoba w zyciu kazdego..

[Gość Michaelpz]

No niestety dla mnie nie bedzie, jest dziwna osoba. Nigdy nie potrafila wysluchac sama czesto sie irytowala jak tylko cos cokolwiek jej nie zagralo. Nie moglem miec swojego zdania przez mase lat. Doprowadzala mnie do takiego uzaleznienia od siebie, ze do teraz staram sie pozbierac. Chce o niej zapomniec zbyt bardzo utkwila mi ta osoba w glowie. ehh

[Basik1]

Nie jestem psychologiem, ale skoro chodzisz do psychologa, to pewnie Ci mówił, że nie chodzi o to, by zapomniec o matce, ale aby sobie poradzić z emocjami, w które Tobie teraz siedzą na Jej temat. Moja bardzo bliska przyjaciółka chodziła do terapeutki, super dziewczyna, zdolna i błyskotliwa, ale nie mogła sobie ułożyć życia z mężczyzną, bo miała za sobą toksyczną matkę. Nie chciała za wszelką cenę matki naśladować, a jednocześnie nie miała dobrego kobiecego wzorca i nie radziła sobie jako partnerka. To, co mamy po Rodzicach, to bagaże na całe życie... Może u Ciebie emocje związane z matką są silniejsze, bo lękasz się o to, czy znajdziesz bliską, wyrozumiałą kobietę? Na szczęście człowiek MOŻE żyć szczęśliwie mimo nieszczęśliwego dzieciństwa! Z czasem uda Ci sie przerosnąć swoje obawy i problemy i znajdziesz siłe do ich pokonania. Tylko cały czas walcz.
Powodzenia!!!
Basia

[Gość Michaelpz]

Nie chce wyrozumialej kobiety, chce byc osoba ktora potrafi sama pociagnac zyciowe trudy w z zwiazku, moze jednie potrzebuje zaufania staram sie je sam do siebie najpierw znalezc. Wyszedlem juz z takiego dolka psychicznego, ze glowa boli. Mialem nerwice lekowa lacznie z drzeniem ciala, balem sie wystawic nos za drzwi. Skonczylem studia 10 lat temu próbuję wejsc w swoj zawod bo wiem, ze jest dobrze platny. Jestem daleko w tyle za innymi osobami w moim wieku, czuje sie jak ktos nie z tego swiata przy tym mlody duchem. Mam nie latwe zadanie wypelnic luke po tej nerwicy i zmarnowany czas ktory i tak nadrobie, choc chcialbym juz tu i teraz. Wiem, ze sie nie da, ale jest to na wyciagniecie reki. Z tum zadna wspolczesna kobieta tego nie zrozumie. Nawet zaczynam sie jyz przez to usmiechac, a bylem wiecznie smutny. Ten swiat jest zabawny po tej calej nerwicy, czasem sie zastanawiam czy to przypadkiem ja bylem normalny tak po prostu i wiele dostrzegalem, a przez dziwne zachowania ludzi sam sie dobijalem. :) Moze i kiedys z czasem podejde do mamy na te chwile jest to nie mozliwe. Nie tozmaeiam z nia, zreszta i tak caly czas jest zapatrzona na siebie.

[Gość Michaelpz]

Nie rozmawiam z nia i tak jest caly czas zapatrzona w siebie.

[Gość Paweł05]

Zrób sobie od matki przerwę min.2-3 lata, a może nawet dłużej? To musi być na tyle długi okres aby Ci zobojętniała to raz, dwa po takim okresie zobaczysz czy sam się zmieniłeś na lepsze i czy ten jej brak odpowiada Ci. Ja miałem toksycznych rodziców. Przez wiele lat depresja maskowana, finał - ciężka depresja. Zdewastowali moje życie w każdym aspekcie. Dochodzenie do siebie i odbudowanie swojego życia zajęło mi wiele lat. Uległo dużemu przyśpieszeniu od kiedy zerwałem z nimi kontakt. ojciec od 6 lat , matka od 4,5 lat. Od samego początku wiedziałem że jak znikną z mojego życia to mój stan się poprawi i nie myliłem się. Z pozytywów, to zniknęła nienawiść do nich za to co mi zgotowali. Ale powrotu do normalnych relacji już nie będzie. Zmieniłem się bardzo plus zwłaszcza moja samoocena. Gdybym mógł cofnąć czas i coś zmienić w tych sprawach to zakończył bym relacje z nimi kilka lat wcześniej. Wiem że to nie jest łatwe, ciężko mi z tym było na początku, ale czas robi swoje. Usunąłem też rzeczy, przedmioty które mi o nich przypominały, żeby wspomnienia, przeszłość nie wracały. To też jest bardzo ważne, żyj teraźniejszością.

[kingak2]

Relacje dzieci z rodzicami bywają trudne. Twoja matka robiła to ,co potrafiła i tak ,jak ją życie ukształtowało .Zadaj sobie pytanie ,czy ona robiła cokolwiek przeciwko Tobie świadomie i sam sobie na to pytanie odpowiedz. Będziesz wiedział jaką matką była dla ciebie .Ona odejdzie z tego świata ,więc pomyśl ,czy będzie to dla ciebie obojętne ,czy poczujesz żal .Postępuj zgodnie z własnymi odczuciami.

[Gość RzakeL]

Najważniejszą kwestią będzie pomimo bólu jaki Ci zadała wybaczenie jej wszystkiego. To naprawdę uwolni Cię od wielu złych myśli i nastawień. Trzeba wziąć też pod uwagę to że zdrowa na umyśle zapewne tak do końca nie jest więc wybaczenie i zrozumienie zapewne pomogą Ci przetrwać następne lata. Nie zapominaj o niej tylko myśl że jest i może kiedyś będzie lepiej z waszymi relacjami.Kuruj się,bądź między serdecznymi ludźmi i korzystaj z życia.

[unna-1]

Też to powiem - wybacz jej.
W tej chwili nadal was łączy silna więź, jak nie odcięta pępowina, jak smycz, którą ktoś twardo trzyma w dłoni.
Trzeba zerwać to połączenie, trzeba je przeciąć.
Jedyna metoda jaką ja znam, jaką sama zastosowałam, jest wybaczenie. Nie wystarczy powiedzieć wybaczam, trzeba nad tym dość długo pracować by zmienić swoją psychikę, by uciąć te złe wspomnienia.
Mamy już nie ma w pobliżu, teraz wszystko siedzi w twojej głowie. Można powiedzieć, że teraz ty sam siebie katujesz.
Więc sam musisz nad sobą popracować, by przestać o tym myśleć.
A wybaczanie jest skuteczną metodą.

[Gość michalpz]

Niestety nie da się wybaczyć. Zmarnowała mi znaczną część życia.

[Gość michalpz]

Szkoda czasu na pracowanie nad tym by zapomnieć o przeszłości. Lepiej myśleć tak jakby już jej nie było na tym świecie. Jest łatwiej o niebo łatwiej.

[TailsDoll]

Moja tzw "matka" (dla mnie to jest obca kobieta) też jest niesamowicie toksyczną osobą, nie mam z nią kontaktu od ładnych paru lat.
O ile to przyczyny jej zachowań w stosunku do mnie i w ogóle to myślę, że są w miarę zrozumiałe (czego nie usprawiedliwiam), tak są momenty, kiedy kłuje w serce to, że nigdy nie powiedziała np "jestem z Ciebie dumna".

Zapomnieć o kimś kto przez ok 20 lat był obecny w naszym życiu to jest bardzo trudne wręcz niemożliwe, ale możesz mocno przytłumić to wszystko do tego stopnia, że ten temat nie będzie ziębił ani grzał.

Po pierwsze - NIE MUSISZ JEJ WYBACZAĆ!
Jedyne komu możesz wybaczyć to sobie. Sobie, gdyż nie jesteś w stanie jej wybaczyć.

Po drugie - MATKA TO CZŁOWIEK JAK KAŻDY INNY!
Masz w pełni prawo ją odtrącić, jeżeli czujesz, że Ciebie rani! Nie masz napisane ustawowo, że ona może skakać Tobie po głowie, a Ty masz mówić "moja kochana mama".

Po trzecie - ZERWIJ KONTAKT CAŁKOWICIE!
Nr telefonów, maile, facebook itp - ODCIĄĆ, BLOKOWAĆ!

Po czwarte - reszta rodziny.
Muszą mieć świadomość że nie lubisz na ten temat rozmawiać. Temat matki możesz uciąć skutecznym "nie chcę o tym rozmawiać i tyle".

Zaś co do związków - nie otwieraj się ze sprawą tzw "matki" za szybko". Z początku wystarczy, że powiesz np "mam z nią niepoukładane relacje".

Póki co tyle z mojej strony ;)

[Gość XYZ]

W dniu 8.01.2018 o 12:39, Gość buraczanka napisał:

według mnie chodzby matka jaka była zła to gdy sie juz usamodzielnimy to nie mozna o niej zapomniec, bo jest to najwazniejsza osoba w zyciu kazdego..

jeśli matka nie kocha to dziecko nie musi kochać