Pa3el

Od długiego czasu źle mi jest z myślą, że nie mam bliskiej osoby, choćby też do "wygadania" się. Nie mam już kompletnie nikogo, z kim mógłbym porozmawiać tak "od serca". Fobia społeczna potrafi też dać w kość, niestety. Nie mam żadnego wsparcia. Kiedyś byli znajomi, dziś ich nie ma. Czy jest szansa, że poznam tu kogoś, zaprzyjaźnię się? Nie ukrywam, ale brakuje mi takiej osoby. Paweł, 29 lat.

Tutaj nie pomogę, niech ktoś inny wypowie się.

Nie każdemu może podobać się to, co robisz i jak wyglądasz, szczególnie na ulicy. Olej to, ważne że Ty dobrze się w tym czujesz, co robisz i jak się ubierasz.

Dokończ, pośmiejemy się.

Trochę niepoważni są. Wciąż jesteś ich dzieckiem, to jakaś pomoc z ich strony powinna być, a nie zero zainteresowania. No przykre.

Znam, widzę że bez sensu udziela się gdzie tylko może, irytuje. Cwaniaczek, bo nie założył konta, bana nie obawia się, to robi co chce.

A oni jak rozumiem, w żadnym przypadku nie pomogą ci z hajsem, lekarzami, lekami. Słabo z ich strony, wszystko na Twoich barkach. Nie masz co liczyć na nich, niestety.

W pewnym salonie optycznym czekałem na okulary prawie 2 tygodnie. Wydaje mi się, że czas oczekiwania do 2 tygodni, to norma.

Hej, A co na to Twoi bliscy, prócz tego, że tylko "dowalają"? Jakaś pomoc z ich strony, czy tylko potrafią "dowalić"? Znane mi to doskonale, przez takie docinanie nabawiłem się tylko pewnych psychicznych chorób.