paulak70

Mam 29 lat. Byłam raz zakochana i kilka razy zauroczona. Było kilka przelotnych znajomości, ale nigdy nic poważnego. Swego czasu próbowałam wiele razy poznać kogoś przez internet, ale trafiałam tam albo na niedojrzałych chłopców, erotomanów, desperatów, chamów albo takich z którymi nie było zupełnie o czym rozmawiać. Często po godzinie już myślałam jak zakończyć spotkanie a na następny dzień już nawet o nim nie pamiętałam. Czasem dawałam szansę, ale po kilku spotkaniach okazywało się, że nic na siłę .W ostatnich miesiącach przeżyłam pewien romans. Facet trochę starszy, na początku zupełnie nie w moim typie, ale coś zaiskrzyło. Był dojrzały, opanowany, inteligentny, z poczuciem humoru traktował mnie z czułością, patrzył z zachwytem. To jedyny facet z którym była bliskość. Z pewnych powodów nie mogliśmy być razem ( nie chcę o tym mówić), ale ta znajomość coś mi uświadomiła. Przez 29 lat spotykałam poznając różnych facetów nie spotkałam żadnego, który miałby choć kilka tych cech. Plusem jest to, że nie umówiłabym się już z żadnym facetem który mnie nie szanuje, traktuje jak rzecz, jest kompletnie niedojrzały, ale z drugiej strony widzę też jak ciężko mi będzie spotkać kogoś w kim się zakocham i z kim będę chciała stworzyć związek. Mam swoje pasje, przyjaciół, ale na dłuższą metę to nie wystarczy. Zastanawiam się z czego to wynika, że są ludzie, którzy z łatwością spotykają tą drugą połówkę, przechodzą ze związku w związek i tacy, którzy przez lata są sami.