Jurajda

Witam, Mam 7-latka z ZA. Diagnoza od niedawna :) Oficjalnie zajęło to 4 lata, a tak naprawdę z trudnościami syna borykałam się od urodzenia...Wspomniałaś o fiksacjach..Psychiatra na badaniu powiedziała mi ,żebym pilnowała aby synek nie popadał w obsesje. Starać się odwracać uwagę, ale też nie zabraniać. U nas wygląda to tak: każda sytuacja,która jest dla niego ważna jest odtwarzana w domu - to jego zabawa.Dzięki temu może to przeżyć do końca i być może zrozumieć. Np. ostatnio były Rekolekcje :) W domu miałam kościół i oczywiście księdza :), ale pomogło- pobawiliśmy się (ja byłam uczniem) i przy okazji dowidziałam się jak On to odebrał.Jest to b. czasochłonne, ale na chwilę obecną nie mam innego pomysłu.Nie zawsze jednak to zdaje egzamin. Teraz mam cały dom w wybiegach dla zwierząt - uwielbia zoo.Oczywiście do tego dinozaury, autobusy, pociągi...Pamiętam, że muszę pilnować żeby nie wpadał w obsesje...nie jest to łatwe...dużo tego jest... I jeszcze jedno ważne, żeby poszukać zajęć, w których mógłby realizować swoje zainteresowania...to jest chyba najtrudniejsze w naszym przypadku. pozdrawiam

Witam, właśnie się dowiedziałam, że mój 7 letni syn ma ZA...i co dalej? szukać szkoły (klasy) integracyjnej? czy może indywidualne nauczanie w masowej szkole..trudno mi podjąć decyzję...może ktoś potrafi wesprzeć, podpowiedzieć? Pogubiłam się, trudno mi to wszystko poukładać w głowie...nie wiem co jest najlepsze dla mojego dziecka...