Skocz do zawartości
Forum

melanina

Użytkownik
  • Postów

    0
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

    nigdy

Personal Information

  • Płeć
    Kobieta
  • Miasto
    warszawa

Osiągnięcia melanina

0

Reputacja

  1. Hej Dziewczyny, Dzieki za pogodne słowa :) chyba czas zaufac intuicji ;]
  2. Hej, Jestem tu nowa. Mam do opisania swoja historie ktora pewnie bedzie dluga i malokomu bedzie chcialo sie to czytac, natomiast momentami juz nie wiem co mam myslec, co robic zeby sobie pomoc. Jakiś czas temu, dokladnie 4 miesiace temu, nastąpiła w moim życiu zmiana, której sie nie spodziewałam, a której podświadomie chciałam a teraz nie umiem sobie z tym poradzić. Od tamtego czasu zaczelam analizować swoja osobe, swoją psychikę, to dlaczego jestem jaka jestem i czemu coś czego chcialam, gdy sie spełnilo, doprowadziło do tego, że czesto jestem smutna, brakuje mi motywacji i nie potrafie się ogarnąć. Z jakiś rok temu zaczełam pewien związek, zaraz po tym jak odeszłam od faceta, który okazał się byc uzależniony od alkoholu, i mimo wielkiej milosci z obu stron, stwierdzilam ze szkoda mego zycia na naprawianie alkoholika. Osoba która poznalam zaraz po tym, była totalnym przeciwieństwiem - w pozytywnym znaczeniu. Ogarniety, inteligenty, bez uzaleznien, o dobrym sercu, zawsze chetny do robienia rzeczy ze mna, które wymyślałam (podroże itd), zakochany we mnie, mozna bylo z nim dojść do kompromisu, myślał o nas nie o sobie. Pomimo tych cech nie umialam sie w nim zakochać, ciagle siedzial mi w glowie poprzedni, ktorego dalej kochalam i nienawidzilam jednoczesnie. Z biegiem czasu o nim zapominalam powoli. Natomiast dalej nie umialam się zakochać w tym, z którym bylam. Powodem były również jego wady, czyli straszna drobiazgowość, kompleksy, które uzewnętrzenialy się tym ze mial do mnie pretensje gdy na imprezach wiecej czasu chcialam spedzac ze znajomymi niż ciagle siedząc tylko z nim, ciagle kojarzyl mi sie z moim drobiazgowym i czepialskim ojcem, jego stosunek czasami do ludzi tez mnie denerwowal, ponieważ czasem traktowal ludzi troche jakby z gory (nie mam tu na mysli jakis grubianskich zachowań, raczej takie jego przeswiadczenie ze on wie lepiej, ze jest madrzejszy, czesto nie rozumial ze np starsza Pani przy kasie nieradzi sobie z jej obsluga bo jest po prostu starsza itd.) i czesto te jego drobne wady dzialaly mi strasznie na nerwy. Docenialam jego zalety to jaki jest dla mnie, natomiast przez te wady nie potrafilam sie do konca zakochać. Nie byl facetem z moich marzen natomiast byl dobra osobą, nie egoistą i to w nim cenilam. To czy sama nie wiedzialam czy chce z nim byc sprawialo ze przy wiekszych klotniach impulsywnie odchodzilam, ale po tygodniu wracalam, bo przypominalam sobie jego zalety, to co robilismy razem i to co moglismy jeszcze zrobic. Za ktoryms razem obiecalam mu i sobie ze wiecej tak nie zrobie, ze jesli juz to przemysle 100 razy i nie bede wracac. Bylismy dalej razem, ja staralam sie widziec te dobre strony, ale czasem jakas strona mnie brala gore i bylam dla niego oschla, niewyrozumiala, wredna i bezwględna. Mieszkajac razem po 2 miesiacach ( zamieszkalismy razem jakos po 5 miesiacach) zaczelismy sie klocic prawie codziennie, głownie o to ze ja po powrocie z pracy chcialam poczuc od niego bardziej, to co do mnie czuje, jakos spedzic tak czas zeby nie marnować tych chwil kiedy mamy wolny czas. On natomiast stwierdzil ze dotychczas za bardzo sie skupial na mnie i nie robil nic dla siebie i ze chcialby móc sie skupić na rzeczach ktore od dawna chcial zrobic a z mego powodu nie mial czasu. Ja mowie ok, ale po pracy poświeć mi chociaz godzine a potem ci dam spokoj. I podczas takich rozmów zawsze wychodziła ogromna kłótnia. Po jakims czasie oboje stwierdzilismy, ze powinnam na chwile sie przenieść do siebie. I tak sie stalo, ale po strasznej klotni, wiec wyprowadzilam się od niego w złości. Nie odzywalismy sie do siebei jakis czas, on czekal az sie uspokoje a ja czekalam na jego ruch. Jak juz chcial sie spoktac i pogadac o nas ja wyrazilam ze mam do niego zal o to ze przez ten czas nic nie zrobil, jakby mu nie zalezalo. On to odebral tak ze znowu robie problem z niczego i mimo ze chcialam sie spotkac on stwierdzil ze juz nie chce. i tak przez pol miesiaca, ja go prosilam o spotkanie im bardziej prosilam tym bardziej sie denerowalam a on moje nerwy czytal jako moja nerwowosc, furiactwo itd, i to podawal zawsze za powod tego ze nie chce ze mna rozmawiac, ze jak sie uspokoje to mam sie odezwac. I nagle po 10 dniach po tym jak chcial sie spotkac i pogadac o zbudowani wszystkiego od nowa, poznal na ognisku jakas dziewczyne i od tamtej pory z nia jest. Probowalam z nim o tym gadac zeby mi chociaz wyjasnil, ale glownie uciekal od jakichkolwiek rozmow i mnie unikal, mowil ze jakas dziewczyna nie jest powodem rozstania tylko moje zachowanie, to ze jestem nerwowa itd. I od tj pory zaczelam sie zastanawiac nad sobą. Przyznaje jak bylismy razem moglam w wielu momentach zachowac sie inaczej, spokojniej, bardziej wyrozumiale, ale nie wiem chyba jestem zbyt niecierpliwa a on zbyt powolny jesli chodzi o rozwiązywanie takich spraw. Najlepsze jest to ze pod koniec juz sama nie wiedzialam czy chce z nim byc. Non stop myslalam o tym zeby sie przeniesc do Krakowa, z Warszawy gdzie mieszkam, gdyz tam mam wiecej znajomych ( pochodze nie z tamtad a z polnocy Polski), jakos lepiej sie czuje tam, mam wrazenie, że ludzie sa tam jakos bardziej przyjaźni, otwarci itd, i planowalam to przeniesienie od kilku lat, bo Warszawa mi nie odpowiada. Od momentu jak przyjechalam tu na studia, ciagle jest cos nie tak, nie tak jak byc powinno, a ja nie moge zrozumiec czemu. Nie mowie tu o kwestaich zawodowych, bo tu akurat jest ok a nawet bardzo ok, ale mam na myśli znajomych, życie towarzystkie itd. A nie jestem cicha i nieśmiałą osobą. Właśnie wręcz przeciwnie. Jacyś znajomi są, jeden dobry kumpel, z którym kontakt mi sie ukrócił ze wzgledu na jego zazdrosną dziewczyne, pojedyńczy znajomi, z którymi od czasu do czasu sie spotkam, wyjde na impreze ale to tyle. Nie czuje sie przynależna do jakiejś grupy. Ale wracajac do zwiazku i przeprowadzki. Konczylam studia i obiecalam sobie, że skoro juz mnie nic tu nie bedzie trzymac to sie przenosze. On mowil ze moze sie przeneisc ze mna o ile bedzie mnie pewny. A ja nie bylam pewna czy chce z nim byc, jakos nie widzialam nas w Krakowie razem bo dla mnie to by yl nowy etap w zyciu, nowi ludzie, moze jakis nowy wymarzony zwiazek. Chcialam sie przeniesc sama i byc tam wolna. I bedac z nim zastanawialam sie jak to bedzie. Raz myslalam: jezu przeciez wiekszosc lasek chcialaby iec takiego faceta jak ty, ok moze nie tanczy ale chce sie nauczyc, moze nie jest taki przebojowy jkabys chciala, ale moglabys z niego ta przebojowosc wydobyc, jakos osmielic bardziej, te wady ktore ma, no ma ale to nie jest nic powaznego, a zaraz cos z tylu glowy mowilo mi : nie oszukuj sie, przeciez jak sie przeniesiecie razem bedzie jeszcze gorzej, bedziesz go olewac, on sie wyprowadzi z rodzinnego miasta, w ktorym ma dobrą prace itd, a tam nie wiadomo jak bedzie, bedziesz chciala byc sama , imprezowac a nie byc z nim. No i tak w kolko, nie wiedzialam co zrobic. Az wlasnie zaczelismy sie klocic, a on odszedl do innej. No i myslalam ze dam sobie z tym rade, ze skoro tego chcialam tak na prawde to bedzie ok, wyprowadze sie, bede wolna. I w tym momencie zaczelo sie pelno watpliwości. Mam tutaj dobra pracę, którą lubię, nie jest to może praca moich marzeń, ale jest stabilnie, skonczyly sie moje problemy finansowe, moge w koncu zajac sie pasjami ktorymi zawsze chcialam, a jak sie przeniose to znowu bede zaczynala od poczatku, zwłaszcza ze pracy w Krakowie jest mniej, Oczywiscie nie wyprowadzilabym sie nie majac tam pewnej pracy. Ale szukanie jakos tez slabo mi idzie bo sama nie wiem co mam robic. Teraz kolejna rzecz, niby sa tam znajomi, fajnei jest jak przyjade na weekend, ale co bedzie jak bede tam mieszkac na stale, moze wcale nie bedzie tak kolorowo jak oczekuje. Ze wpadne z deszczu pod rynne. Ze mialam tyle rzeczy ktorych niedocenialam, w tym fajnego faceta, dobra prace. Z drugiej strony, praca jaka mam to praca za biurkiem, jestem grafikiem, lubie to, lubie kreowac wymyslać, aczkolwiek po jakimś czasie takiej pracy zaczelam dochdozic do wniosku ze nie chce calego zycia spedzić siedzac za biurkiem. Jestem dosyc energiczną osobą, czuje ze mam potencjal do czegos wiecej, do pracy z ludzmi w terenie, takiej pracy gdzie codziennie bedzie dzialo sie cos innego, gdzie bede pracowala w jakiejs grupie, w ruchu. Dlatego wymyslilam sobie prace na planie filmowym, jako moze asystent produkcji itd. Ale to znowu jest zaczynanie od zera, znowu problemy finansowe itd. I tak sie miotam, raz chce byc odwazna i miec gdzies konsekwncje i ze tak powiem sama rzucac sobie klody pod nogi i znowu sobie komplikowac zycie, a z drugiej strony mysle sobie ze mialam tyle dobrych rzeczy i ich niedocenialam. Zazdroszcze bylemu ze jest szczesliwy z kims nowym, ze sobie podruzuja, co ja tez zawsze chcialam robic. I ogarnia mnie wtedy smutek i niemoc, brakuje mi motywacji. Perspektywa zostania w Warszawie tez mnei jakos nie cieszy, ale mysle sobie ze moze mam zle podejscie. Od momentu jak tu mieszkam czyli jakies 6 lat, probowalam pare razy zmienić moje podejscie do tego miasta, probowalam inaczej spojrzec i robilam wszsytko zeby to zmienic. Ale zawsze bylo tak samo, ze dochodzilam do wniosku ze to nie to, ze tu nie pasuje, ze cos jest nie tak. Z drugiej strony to glupie ze szukam przyczyny w "miescie". Nie potrafie siebei zrozumiec, czesto jestem smutna, gdzie zawsze bylam wesola osobą z motywacją do działania. Nie pisze tego wszsytkiego, żeby ktoś za mnie podjał decyzje, tylko po to żeby może ktoś mi pomogl siebie zrozumieć. Co pozwoli mi podjac racjonalną decyzje. No bo przenosić sie gdzies dla znajomych rzucajac dobra prace, troche to glupie, a z drugiej strony moze to jedyny sposob, że drastyczna zmiana bedzie zmiana na lepsze. Przez ten kogiel mogiel w glowie, mam czesto jakies stany depresyjne dlatego gadam o tym z ludzmi, ale malo osob mnie rozumie, albo przynajmniej mi sie tak wydaje. Stad pomysl napisania na forum. jesli komus sie to chcialo czytac, to bylabym wdzieczna za jakiekolwiek komentarze
×
×
  • Dodaj nową pozycję...