Mgr A. Pacyga-Łebek

Witam, zachęcam do skorzystania z wizyty u psychologa/ psychoterapeuty, takie objawy mogą świadczyć o zaburzeniach nerwicowych. Zaburzenia takie można z powodzeniem leczyć poprzez psychoterapię. pozdrawiam

Witam, rozstanie jest pewnego rodzaju utratą, z którą musi się Pan skonfrontować. Naturalne jest to , że jeżeli utracił Pan relacje z kimś ważnym , kto zajmował szczególne miejsce w Pana życiu czuje Pan brak, pustkę , dezorganizacje i złość. Te uczucia i pewnie wiele innych ,które Pan aktualnie przeżywa odpowiedzialne są za stan głębokiego smutku , który Pan opisuje. W mojej ocenie zdrowe jest to , że Pan się smuci - utrata musi być związania z procesem żałoby - proszę pozwolić sobie na odżałowanie tej straty. Niepokojące jest to , że uczucia złości kieruje Pan przeciwko sobie - myśli Pan o samobójstwie, głodzi się Pan. Proszę szukać pomocy specjalisty jeżeli uczucie głębokiego smutku utrzymywałoby się uniemożliwiając normalne życie. Myśli samobójcze są wskazaniem do kontaktu z lekarzem psychiatrą. pozdrawiam

Witam , zachęcam Pana do kontaktu z psychoterapeutą - podczas terapii miałby Pan szansę zintegrować towarzyszące Panu wyobrażenie " dwóch osób żyjących w jednym ciele w której jeden walczy , a drugi leniuchuje". Połączenie farmakoterapii zaleconej przez lekarza psychiatrę oraz psychoterapii daje wysokie rokowania pożegnania choroby.

Witam serdecznie, dziecko przyjmuje się takie jakie ono jest i kropka. Dziecku można pomóc wzmacniać cechy i umiejętności, które przychodzą mu z lekkością i uczyć wytrwałości do tych zajęć , które są niezbędne a przychodzą dziecku z trudem. Nie każde dziecko będzie prymusem. Wychowawnie dziecka pod wyobrażony przez rodziców obraz tego jaki powinien być może przynieść wiele rozczarowań zarówno rodzicom jak i dziecku. Rodzice mogą przeżywać dziecko jako " nie takie" , frustrować się , mogą wiele stracić z radości bycia rodzicem. Dziecko może czuć się sfrustrowane, nie wiedzieć czego i w jaki sposób chce, przeżywać siebie jako " gorszego". dążyć do perfekcji za wszelką cenę. Każdy człowiek jest indywidualnością - pomóżmy dzieciom się rozwijać, ale nie niszczmy ich indywidualności. Fajne w dzieciach jest to , że się tak różnią. pozdrawiam

Witam serdecznie, jeżeli Pani objawy nie są uzasadnione organicznie można doszukiwać się źródła objawów w nieświadomych emocjach. Objawy, które Pani opisuje mogą wskazywać na to , że może Pani cierpieć na zaburzenia somatomorficzne. Pomocy należy szukać w gabinecie psychoterapeuty podejmując psychoterapię indywidualną lub grupową. Psychoterapia w przypadku zaburzeń somatomorficznych daje duże szanse na powrót do zdrowia. Podczas psychoterapii pacjent wraz z terapeutą starają się dociec dlaczego pacjentowi łatwiej znieść ból fizyczny zamiast bólu związanego z przeżywanymi trudnymi emocjami, od czego pacjent może chcieć uciec w chorobę, jakie treści psychiczne są zakrywane objawami fizycznymi, dlaczego w taki sposób pacjent komunikuje potrzebę troski, opieki , ucieczki, lęku. pozdrawiam

Witam serdecznie, prawdopodobnie Państwa dziecko nie potrafi się wyciszyć po całym dniu. Zapraszam do zapoznania się z moim artykułem na temat płaczu w pierwszych miesiącach życia. pozdrawiam http://pacygalebek.wordpress.com/2012/11/25/niemowle-nieustannie-placze/

Witam serdecznie, uczucie osamotnienia i niezrozumienia przez bliskich jest charakterystyczne dla depresji. Rozumiem , że przeżywa Pan , że nikt Pana nie akceptuje oprócz dziecka przy , którym nie czuje się Pan oceniany. Rozumiem z Pana listu , że czuje się Pan zrezygnowany i niezdolny do funkcjonowania na takim poziomie jakiego oczekują od Pana bliscy. Nie napisał Pan czy podejmował Pan próby leczenia , czy coś Panu pomagało, czy były okresy ustąpienia objawów depresji, kiedy depresja pojawiła się w Pana życiu? Zastanawiam się czy jest Pan w stanie w inny sposób zarabiać na utrzymanie, jeżeli uważa Pan , że sobie nie radzi z prowadzeniem firmy lub czy może Pan oddelegować zadania związane z utrzymaniem firmy na inne osoby? Przyszło mi na myśl , że może podjęcie psychoterapii grupowej pomogłoby Panu zrozumieć dlaczego depresja się pojawiła w Pana życiu oraz w jaki sposób nauczyć się z nią żyć , a również jak się z nią pożegnać.

Witam serdecznie, sytuacja , którą Pan opisuje wymaga pomocy specjalisty. Przyczyny objawów , które Pan opisał mogą być różne ( niekoniecznie związane z pornografią oraz innymi nadużyciami wobec dziecka). Córka jest aktualnie w okresie dojrzewania - jest to trudny okres dla rodziców oraz ich dzieci nawet w pełnych rodzinach. Fakt , że krępuje Pana zachowanie córki jest naturalnym odczuciem wobec masturbacji dziecka i powinno stać się motorem do zasięgnięcia pomocy specjalisty. Zachęcam do podjęcia terapii rodzinnej podczas , której będzie miał Pan szanse wzmocnić kompetencje rodzicielskie , ustalić zasady i reguły obowiązujące w rodzinie oraz wzajemnie wysłuchać się z córką dodatkowo pomocna byłaby terapia indywidualna córki - niepokoi mnie brak wstydu i jawna masturbacja u nastolatki. Sytuacja wydaje się być poważna i wymaga przełamania wstydu i udania się do specjalisty.

Witam serdecznie, trauma której Pani doświadczyła prawdopodobnie wpływa na to w jaki sposób obecnie Pani funkcjonuje. Objawy , które Pani opisała są poważne i wymagają natychmiastowej interwencji specjalisty. Zaniepokoił mnie Pani stosunek do własnego ciała oraz brak bliskich i wspierających relacji z innymi. Myślę , że mogłaby Pani spróbować skontaktować się z psychoterapeutą w swoim miejscu zamieszkania w celu podjęcia psychoterapii. Zachęcam do starannego wyboru specjalisty , który mógłby zająć się Pani leczeniem. Terapia powinna odbywać się jeden raz w tygodniu i być długoterminowa. Inna forma pracy taka jak wsparcie psychologiczne lub konsultacje nie wydaje mi się być w Pani przypadku adekwatna. Myśli samobójcze, które Pani zgłasza wymagają kontaktu z lekarzem psychiatrą. pozdrawiam