Jak się z tego wyrwać?

[Gość n/a]

Witam, mam 21 lat i jestem studentką III roku na ASP. Od przeszło 4 lat nie mogę znieść siebie i swoich myśli. Powtarzają się u mnie stany, w których nie potrafię przestać płakać przez kilka dni (płaczę i wiem, że to głupie), walę głową o ścianę (żeby przestać myśleć), nienawidzę siebie i innych (bez powodu), wybucham nieuzasadnioną agresją (czepiam się innych o najbanalniejsze rzeczy), parę razy cięłam się nożem (bez wielkich efektów), często myślę o samobójstwie (ale nie mam na to odwagi). W takich okresach nie jestem w stanie podjąć żadnego działania, jestem ciągle senna albo się obżeram. Ukrywam to przed ludźmi - większość zdaje się uważa mnie za zaradną, zdolną i oddaną innym (proszą mnie o rady i oczekują pomocy, podczas gdy ja najchętniej bym się utopiła, żeby tylko się z żadnym człowiekiem nie spotkać). Każdy mój krok to wysiłek. Co dzień przed zaśnięciem modlę się, żeby się jutro już nie obudzić. Interesuje mnie mnóstwo rzeczy, zachwycam się wszystkim, ale i tak wiem, że to nie ma znaczenia. Często towarzyszą mi skrajne emocje (z pośrednich to tylko nuda, więc albo się cieszę, albo płaczę i wściekam, albo się nudzę). Najchętniej bym nic nie robiła. Mam dość udawania, myśl o kolejnych zadaniach wywołuje we mnie panikę. Dziwne jest tylko to, że zawsze na sam koniec jakoś udaje mi się to wszystko ogarnąć. Potem to mija i myślę, że już nie wróci (ale wraca). Nie wiem, co to znaczy, ale nie chcę, żeby się to powtarzało, nie mam siły już z tym walczyć.

[Gość gosc]

ja mam tak samo i wiem jak trudno o chwile radośći a terapia jest droga .życze dużo radośc

[Gość gosc]

witam mam na imie Ania mam 20 lat o przeszło 2 lat zmagam sie z tą potworną chorobą.Terapia nie pomogłą więc co???

[Gość mgr Paulina Stolorz]

Aby Pani pomóc potrzebujemy więcej informacji. Dokładnie jaka terapia, ile trwała, kto ją prowadził, jaki był/jest przebieg choroby oraz leczenia.

[Gość gosc]

Witam. Była to psychoterapia, trwała kilka miesięcy prowadziła ją Pani psycholog. Leczenie polegało tylko na spotkaniach indywidualnych z psychologiem. Nie pomogło nic, dalej nerwica niszczy mi świat. Mam dopiero 20 lat , tracę najpiękniejsze lat swojego życia. Boję się wyjść z domu z obawą, że źle się poczuje. Rzuciłam też szkołę, ponieważ nie jestem w stanie do niej uczęszczać. Mam wrażenie, że nie odzyskam już dawnej siebie. Dlaczego ?? Dlaczego ja??

[Gość mgr Paulina Stolorz]

Pani Aniu,

psychoterapia zaburzeń lękowych trwa dużo dłużej niż kilka miesięcy. Powinna być prowadzona przez osobę, która ma certyfikat psychoterapeuty - to bardzo ważne. Najlepsze efekty przynosi psychoterapia w nucie poznawczo-behawioralnym. Dlatego proponowałabym poszukać psychoterapeuty, który posiada takie kwalifikacje.

Bardzo ważna jest również relacja terapeuta-pacjent. Czasem zdarza się, że nie nawiązuje się dobra relacja, wówczas terapia nie przynosi efektów. W takiej sytuacji warto poszukać innego specjalisty.

Jest przynajmniej kilka powodów dlaczego terapia nie przyniosła efektów, dlatego proszę nie tracić nadziei w pomyślność leczenia psychoterapeutycznego, proszę się nie poddawać. Połowa sukcesu to znalezienie dobrego specjalisty. Proszę poszukać w Internecie sprawdzonych specjalistów, którzy leczą zaburzenia lękowe i miałaby Pani możliwość podjąć u któregoś z nich terapię.

Na razie proszę się skoncentrować na wyleczeniu zaburzeń lękowych, jak tylko odzyska Pani spokój i poczucie bezpieczeństwa będzie Pani mogła bez przeszkód kontynuować naukę. Proszę być dobrej myśli i podjąć psychoterapię! Zachęcam również do konsultacji z lekarzem psychiatrą, który może wspomóc Panią od strony farmakologicznej i przełamać lęk na czas uczęszczania na psychoterapię.

Łączę pozdrowienia!