Samoagresja, kompulsywne jedzenie i zaburzenia emocjonalne

[EwLee]

Od 2009 roku miałam problemy natury bulimi/anoreksji.. kompulsywnego jedzenia. Oraz samoagresji... i napadów złości, nie do opanowania. W 2012 poszłam w końcu do lekarza- mimo, że juz ok było... po przejściu badań psychologicznych wyszło, że tak naparwde nic mi nie dolega.. jedynie zaburzenia emocjonalne i niedojrzałość psychiczna. Dostałąm skierowanie na terapie. Na rozmowę w sprawie terapi dostałam się jakiś miesiąc temu- ponownie badania psychologiczne. Który znów dały wynik, że wszystko jest ok- jestem trochę narcyzem no i znów dorołośc- a z drugiej strony chcęć bycia dzieckiem..

I dalej nie wiem nic...
Dalej pojawiają sie kiepskie dni, gdzie mam mętlik w głowie, niechęć do siebie, do ludzi..
Wyrzuty sumienia..., że nie ejstem dobrą żoną(mąż tak nie uważa)... nie umiem być szczęśliwa- mimo, że wszytsko mam.
Mąz jets w domu źle, nie ma go bo jets w pracy- tez mi to nie pasuje bo sama siedze, nie mam z kim wyjśc itd:(
Jeszcze wraca moja "kochliwośc" z lat młodzieńczych... tzw platoniczna "miłość".. i snucie marzeń o KIMŚ:(:(

Sama juz sobie nie radze..psycholog nie pomaga....:( Nie wiem co jest ze mną nie tak:(

[Brawurka]

a czy oprócz tych badań odbyłaś jakaś terapię? Czy terapia konćzyła się na badaniach?

[Mgr Natalia Kunas]

Dorosłość a chęć bycia nadal dzieckiem - chyba każdy tak ma..nie znam osobiście osoby, która nie chciałaby powrócić do beztroskich lat... może w tym tkwi problem..mówi Pani, że ma wszystko a może brakuje właśnie beztroski i radości nie bycia wciąż odpowiedzialnym "za coś"? Może powróćcie z mężem do aktywności, które wykonywaliście na początku związku. Do działań, które sprawiały Wam przyjemność. Może warto zastanowić się również nad tym czy otrzymujemy od partnera to, czego oczekujemy i potrzebujemy? Może w związku z niezaspokojonymi potrzebami snujemy marzzenia o KIMŚ.
PS: Dodatkowo pisze Pani tylko o badaniach psychologicznych. Polecałabym skorzystać raczej z terapii psychologicznej:)

[EwLee]

teraz nie może być jak na początku związku, gdyż maż ma inna prace- widzimy się rzadko, do dwóch razy w tyg mąż ma wolne...
a tak to wraca z pracy gdy ja już śpię.

Terapi nie odbyłam gdyż po rozmowie się nie kwalifikowałam do niej wg pani psycholog:/

[EwLee]

a co do "odpowiedzialności" to mam wrażenie, że nie mam tak dużej odpowiedzialności jak inni... nie mam praktycznie obowiązków.,.. robię wszystko dla siebie i z nudy:/

[InnyInna]

Czy dobrze zrozumiałem, że nie pracujesz?
Może Ty po prostu już nie kochasz swojego męża?

[EwLee]

Ja pracuje na pełen etat. codziennie do 16...
bardzo kocham swojego męża, uwielbiam z nim byc. Niesty przez nasze prace ni możemy długo czasu spędzać:(

[InnyInna]

W ogóle to Ty jesteś zadowolona ze swojej pracy? To Twoje życie toczy się tak jakbyś chciała? Z wyjątkiem tego, że męża mało widzisz. Macie dzieci?

[EwLee]

Prace uwielbiam! a życie jest czasem za idealne!
mam wszytsko to co chce- prócz własnie tego, ze nie moge być jak inne rodziny i np spędzic czas z męzem, isc na spacer, na zakupy...

dzieci nie chcemy miec.

[InnyInna]

No to zmieńcie te cholerna prace. Co w tym takiego trudnego? Nie sądzę żebys mogła znaleźć jakieś inne lekarstwo.

[EwLee]

Nie musi Pani być agresywna:] obojgu nam praca bardzo pasuje, zarówno atmosfera jak i finanse. Więc napewno pracy w takich zcasach zmieniac nie mam zamiaru. I potem wylądowac na bezrobociu:/

[InnyInna]

Nie miałem zamiaru być agresywny. :-)

[Gość nikotynka66]

http://szalency.com.pl/2019/10/20/pamietnik-glodomora-zaburzenia-kompulsywnego-objadania-sie-cz-1/
https://www.facebook.com/Szale%C5%84cy-124938702239201/?modal=admin_todo_tour

Dużo mi dał artykuł tego bloga. W sumie nawet można dołączyć do strony na facebooku, dobrze czyta się kogoś, kto już to przeszedł i wie jak z tego wyjść ...