Strach przed przeprowadzką do chłopaka

[magdula84]

Witam, może mój problem wyda się błahy ale jednak nie daje mi to spokoju.
Od roku spotykam się z chłopakiem.
Dokładnie tydzień temu zaproponował mi żebym się do niego wprowadziła i żebyśmy na próbę zamieszkali razem.Ucieszyłam się że w końcu padła jakaś deklaracja.Zgodziłam się.Dziś mam się spakować a jutro po mnie przyjedzie.No i właśnie...ogarnął mnie strach.Pakuję się i im bliżej wieczoru tym mam większe wątpliwości. Co innego jechać na weekend lub na tydzień ale teraz tak na dłużej i na poważnie? poznałam jego rodzinę,ale dalej nie jestem przekonana.On mieszka w całkiem innym mieście, obcym dla mnie. Ogarnia mnie strach że sobie nie poradzę że nie znajdę tam pracy nowych znajomych, że będę ograniczona przez niego a jak mi się nie powiedzie że będę musiała wrócić do domu znosząc miny mojej rodziny dającej mi dosadnie zrozumieć że poniosłam porażkę.... A może jestem zbyt uzależniona od rodziców...? pomocy

[franca]

Hmmm... A masz dobre relacje ze swoją rodziną? Bo z tego fragmentu

~magdula84

a jak mi się nie powiedzie że będę musiała wrócić do domu znosząc miny mojej rodziny dającej mi dosadnie zrozumieć że poniosłam porażkę....

odnoszę wrażenie, że coś z nimi jest nie tak...

[lalado]

Kto nie próbuje, ten nie ma doświadczeń.

[psycholog Katarzyna Garbacz]

Witam serdecznie,
Taki strach jest zupełnie normalny. Czekają Cię duże zmiany - nowe miejsce zamieszkania, nowi znajomi oraz praca. Zmiany są zawsze stresogenne i tym samym powodują lęk. Jednak nie zakładaj z góry, że Ci się nie powiedzie i nie zastanawiaj się nad tym, co by wtedy powiedziała Twoja rodzina. Postaraj się cieszyć z nowego etapu w Twoim życiu, traktuj to jako wyzwanie, a wtedy uda Ci się pokonać wszelkie trudności.
Pozdrawiam

[magdula84]

Długo rozmawiałam wczoraj z chłopakiem,powiedziałam czego się boję a on na to że będzie mnie wspierał i rozumie że to dla mnie trudne.A ja zdałam sobie sprawę że kiedyś to musiało nastąpić i może dobrze że teraz póki nie mam nic do stracenia.
Franca- moi rodzice są bardzo surowi,oni zawsze sobie radzą i tego też wymagają ode mnie.
A ja chyba jestem pod ogromnym ich wpływie i za wszelką cenę chciałabym im dorównać.

[Sysia94]

Twój chłopak ma bardzo odpowiedzialne podejście. To dobrze, nie bój się, on na pewno pomoże Ci się zaklimatyzować, zrobi wszystko, żebyś czuł się dobrze. Będziesz miała jego wsparcie. Myślę, że jeśli chcesz dorównać swoim rodzicom, jest to idealny moment ;-) Powodzenia!

[franca]

Sysia ma rację... Nie bój się!

[xSandra]

Moim zdaniem to całkiem normalne tez bym się bała i stresowała bo jednak to spora zmiana w zyciu. Ale nie martw sie skoro Ci to zaproponowal tzn ze mysli powaznie spróbuj na luzie do tego podejsc zobaczysz jakie maja zwyczaje w rodzinie i spróbuj sie zadomowic moze z czasem zamieszkacie tylko we dwoje

[sarasz22]

Do odważnych świat należy, najwyżej się nie uda - zapewne masz gdzie wracać, ja wyjechałam półtora roku temu do Londynu z chłopakiem, niby wszystko gra ale coraz poważniej myślę aby wrócić do Polski , ale jak bym nie wyjechała nie wiedziała bym że jednak w Polsce , przy rodzinie, przy moich kochanych znajomych bedzie mi lepiej. Póki jest czas trzeba próbować wielu opcji na życie zanim wybierze się tą jedyną, właściwą dla nas :)

[Gość unna]

Podoba mi się twój chłopak. Jego reakcja na twoje wątpliwości daje nadzieję, że wszystko się dobrze ułoży.
Czy będziecie mieszkali sami, czy z jego rodzicami?
Bo jeśli z rodzicami, to byłaby duża niewiadoma, jak wam się razem ułoży. Łatwiej jest, gdy młodzi są osobno.

[Psychopata]

Rok znajomości i przeprowadzka do chłopaka? Czasami cała wieczność nie daje nam pewności co do intencji pewnych osób wobec nas :-)