Tęsknota za ojcem, z którym nie miało się kontaktu

[Loo]

Cześć! Mam pytanie do kobiet, które przez całe swoje życie nie miały kontaktu z ojcem. Jak sobie z tym radzicie? Czy też miewacie takie dni, kiedy brakuje Wam tej relacji?

[Tarja]

Zawsze tej relacji brakuje, niektórzy uważają, że może kobietom mniej, bo że chłopak bardziej za ojcem, ale to nie prawda. Ojcowie jak i matki kształtują swoje dzieci w pewnych płaszczyznach i dlatego dziecko czy nastolatek czy nawet dorosła osoba, potrzebuje kontaktu z obojgiem rodziców. To normalne, że Ci brakuje tej relacji i na pewno będzie jej brakowało, bo to duża dziura w życiu, która nie została wypełniona. Nie bój się o tym mówić i przyznać to przed sobą, że ci tej relacji brakuje. Czasem kobiety mogą miec problem ze znalezieniem partnera na stałe, bo nie miały relacji z ojcem i relacje damsko męskie są dla nich obce. Wówczas w takiej sytuacji nie rób nic na siłę, tylko daj sobie czas i obserwuj jak Ty będziesz reagowała na potencjalny związek. Jesli nie masz z tym problemu to wspaniale, a jeśli jednak pojawi się gdzies jakies ale możesz porozmawiać np. z psychologiem i ozywiście bądź szczera w stosunku do mężczyzny skąd takie ewentualne problemy wyniknęły.

[Roszpunka]

Moim zdaniem to bardziej tęsknota za wyobrażeniem. Jęśli nie ma się kontaktu z ojcem to zaczynasz sobie go wyobrażać, co robi, jaki jest, czy lubi to czy co innego i tak naprawdę tęsknisz za wyobrażeniem a nie za realną osobą.

[Loo]

Dzięki za odpowiedzi. Nie sugerujcie się tytułem, bo moderator go zmienił. Widuję ojca... raz na rok, albo rzadziej.. wpada na krótką kawę, wymieniamy jakieś uprzejmości i wraca do pracy. Z jednej strony tak cholernie go nienawidzę, że mam dreszcze jak o nim pomyślę... Że się nie interesuje, że nie odwiedza... a z drugiej strony miewam takie dni, że bardzo mi go brakuje, oddałabym wszystko żeby mnie przytulił.

[Gość ttttttttt]

można mieszkać z ojcem pod jednym dachem, a i tak nie mieć z nim w ogóle kontaktu ani relacji. właśnie tak było w moim przypadku. ojciec mnie zaniedbywał, nie chciał się mną opiekować (np "podrzucał" mnie obcym ludziom, liczył, że sama się sobą zajmę), był nieodpowiedzialny, ponadto alkoholik. rzadko rozmawialiśmy, po mniej więcej 8 roku życia już w ogóle. często był agresywny, pamiętam wieczny strach przed tym, co się stanie. od najbliższej rodziny ważniejsi byli jego bracia, którym wysyłał pieniądze, inni ludzie. nigdy mnie nie doceniał, w ogóle się mną nawet nie interesował. mogę powiedzieć, że to dla mnie obcy człowiek. nie znam go, wszystko, co o nim wiem, wiem od matki. zupełne rozczarowanie. odczuwam brak tej relacji, różne trudności życiowe z tym związane i oczywiście ogromną tęsknotę, żal i nienawiść, ale noszę jego zdjęcie w portfelu, chociaż w ten sposób jest ze mną.

[psycholog Katarzyna Garbacz]

Witam serdecznie,
Loo Twoje ambiwalentne uczucia do ojca - z jednej strony nienawiść, z drugiej strony żal i tęsknota za jego obecnością i zainteresowaniem są zupełnie normalne. Ojciec jest pierwszym mężczyzną w życiu każdej kobiety. Relacja z ojcem wpływa na poczucie własnej wartości kobiety oraz na stosunki z mężczyznami.
Czy kiedykolwiek rozmawiałaś z ojcem na temat swoich uczuć do niego, na temat tego, czego Ci brakuje? Jeśli z jakichś powodów taka rozmowa nie jest możliwa, napisz do niego list (nie musisz go wysyłać). Myślę, że takie uzewnętrznienie uczuć przyniesie Ci choć trochę ulgi.
Pozdrawiam