Problemy ze snem, omamy i przygnębienie

[Gość nie.]

Mam 16 lat. Od ponad czterech miesięcy zauważyłam ze się zmieniłam. Na początku były to zwykłe stany przygnębienia wieczorami, myślałam że jest to normalne. Często miałam wybuchy agresji, lecz nie była to przemoc w stosunku do kogoś. Z czasem zaczęłam mniej spotykać się z przyjaciółmi, a przygnębienie wieczorem było dla mnie codziennością. Po dwóch miesiącach takiego samopoczucia miewałam coraz częściej problemy ze snem, albo spałam po około 5 godzin, albo nie spałam w ogóle. Zaczynałam mieć omamy, widziałam coś czego nie ma, twarze moich znajomych myliły mi się z osobami których nie znam. Zaczęłam myśleć że cokolwiek zrobię to i tak nic z tego nie wyjdzie. Strasznie boję się jakiejkolwiek porażki i nie wierzę już w żaden sukces. Moi znajomi nie wiedzą co się ze mną dzieje, bo zwyczajnie nie rozmawiam na ten temat, a widzimy się już tylko w szkole. Nie chcę mieć nikogo w swoim otoczeniu i traktować go jak przyjaciela/przyjaciółkę. Mam ogromne problemy z podejmowaniem decyzji. Na początku miałam straszne sny, śniły mi się szpital psychiatryczny lub śmierć najbliższych. Ostatnio śnią mi się rzeczy realistyczne, lecz niemożliwe. Gdy budzę się, nie wiem czy miałam do czynienia ze snem czy z jawą i nie potrafię tego odróżnić. Śnią mi się rzeczy, które robiłam w przeszłości, tylko, że te rzeczy wykonuję na odwrót. Nie wiem co mi dolega, ale chciałabym się dowiedzieć.

[Pikaczu]

Może to jakiś objaw depresji jest? Warto byłoby pogadać z psychologiem albo pedagogiem szkolnym

[psycholog Katarzyna Garbacz]

Witam serdecznie,
Przywidzenia i omamy oraz koszmary, o których wspomniałaś są najprawdopodobniej przyczyną przemęczenia i bezsenności.
Z kolei bezsenność, wahania nastroju, unikanie kontaktów z ludźmi może mieć szereg przyczyn. Może to być wynik na przykład procesów dojrzewania. Warto, żebyś na początku poszła do lekarza rodzinnego i zrobiła podstawowe badania. Jeśli ich wyniki będą dobre porozmawiaj z psychologiem.
Pozdrawiam