Brak sensu życia przy silnej nerwicy lękowej i agorafobii

[Gość agatkaaaaa]

Mój problem polega na tym ze nic mi się nie chce i nie widzę sensu dalej życia choć bardzo boje się śmierci. Nie mam znajomych przyjaciół rodzeństwa,wiec siedzę stale w domu jestem tez bezrobotna bo nie mam do kogo chodzić,choruje na nerwice lękowa agorafobie od 6 lat i z roku na rok jest gorzej kiedyś jeszcze walczyłam z tym a teraz już nie widzę sensu i nawet gdybym nie miała co jeść to chyba bym na zakupy nie poszła. mam 37 lat i czuje się na 60. chodzę do psychiatry i biorę leki do psychologa tez chodzę zaczęłam ale powiem szczerze ze niemam wiary w to ze to coś mi pomoże, jak przekonać sama siebie by żyć normalnie niemam tej wyrwy ,chęci! tyko apatia! POMOCY niech ktoś mi to wyjaśni po ludzku bo już nie wiem co robić?

[fijolek]

Mieszkasz sama? Ile czasu trwa Twoja terapia?

[Gość agatkaaaaa]

Mam meza i dwoje dzieci.terapia dopiero sie zaczela ale ja w nia nie wierze.nie wierze w nic ze jest cos co by mi pomoglo. Dla mnie to juz wszystko sie skonczylo i nic mnie juz uszczesliwi.

[Natalia Bator]

Masz męża i dzieci - to jest Twoje szczęście, Twój sens życia. Leczenie ma skutek jeśli się w nie wierzy. Nie wolno Ci się poddawać. Zasługujesz na szczęście, jesteś matką i żoną, kochasz i jesteś kochana, teraz nie zauważasz tego co piękne, bo choroba Ci to przysłoniła, dlatego musisz z nią walczyć. Przede wszystkim musisz powiedzieć psychiatrze, że jak narazie nie widzisz efektów. Oczywiście musisz wiedziec, że potrzeba czasu na leczenie, ale warto zwrócić na to uwagę - może zmiana leków lub terapii będzie pomocna? Nic się nie skończyło Agato, jeszcze nie raz będziesz się śmiała na wakacjach z mężem tylko musisz o siebie walczyć, nie poddawać się! Porozmawiaj z mężem, że potrzebujesz jego wsparcia, może razem wybierzcie się do psychiatry - będzie mógł dowiedzieć się jak może Ci pomóc, co robić, abyś szybciej wróciła do zdrowia. Agato - musisz być silna, zasługujesz na szczęście i jesteś na drodze do niego. Nie poddawaj się! Powodzenia!

[liryka]

na samym początku cudów nie będzie, każda terapia potrzebuje czasu aby dać rezultaty. Spójrz na to z innej strony: cierpisz na agorafobię, ale wychodzisz z domu i jedziesz/idziesz do psychologa to już samo w sobie jest bardzo dużym osiągnięciem. To już samo w sobie jest sukcesem. Spróbuj dostrzec małe sukcesy, małe zwycięstwa, które składają się na te duże. Masz dla kogo się starać. Masz męża i dzieci, jak nie dla siebie to dla nich. A jakie podejście mają oni do Twojej choroby?