Osamotnienie oraz nieumiejętność nawiązywania kontaktów z ludźmi

[liryka]

nie zgodzę się z tobą w tej kwesti. Ja też mam trochę znajomości zawartych przez internet i owszem cześć pozostaje na poziomie ale część przechodzi do reala. Ja wiem że czasami może być ciężko nawiązać kontakt ale jeśli nie będziesz próbować to nigdy nie dowiesz się czy Ci się uda. Każda próba to kolejna to szansa że może tym razem się uda.

[Gość buli]

Nie rozumiemy się. Właśnie ja próbuję. Wielokrotnie. I dlatego uważam że takiego internetowe znajomości przeważnie do niczego nie prowadzą bo trudno przenieść do życia wirtualną znajomość z kimś kto mieszka na drugim końcu kraju.

[Gość marylkatoja]

Buli nie czytałam dokładnie wszystkiego co napisałeś, więc sory za jakies nieścisłości, ale dziwię się twoim poglądom, że internetowe znajomości sa bezwartościowe. Ja przez neta poznałam zupełnie przypadkowo chłopaka. Pomylił nr gg i tak się poznaliśmy. Pisaliśmy sobie tak na początku od czasu do czasu, potem częściej, w końcu się spotkaliśmy chociaż mieszkaliśmy w odległych miejscowościach. I wiesz co? Zostaliśmy para i jakos dajemy rade. Bardzo w tym wszystkim podobało mi się to, że dzięki netowi zwróciłam w pierwszej kolejności uwagę na jego charakter, bo zazwyczaj kierowałam się "opakowaniem" i nic z tego nie wychodziło. Nie wiem czemu jesteś taki uprzedzony do internetowych znajomości, ale one naprawde daja duży potencjał. Nie rozumiem dlaczego uważasz, że nie da się tych znajomości przenieśc do rzeczywistości. Podaj jakies przykłady co jest nie do pokonania?

[Gość pętelka]

Buli mylisz się ja miałam przyjaciela z Suwałk a jestem z Krakowa i nasza przyjazn trwala 2 lata zwiazek 4 a jestesmy malzenstwem juz 2 lata!!!!!

[Gość buli]

Nie mówię że to wszystko jest niemożliwe. Zdarza się. Ja jednak wiele razy próbowałem nawiązywać znajomości w ten sposób i nic nie wychodziło.

[liryka]

moim zdaniem powinieneś próbować, bo nigdy nie wiesz na kogo trafisz.

[Gość buli]

Bardzo wiele razy próbowałem. Ile można?

[Gość Pomocna]

czasami aż do skutku, zresztą a co masz do stracenia?

[Gość buli]

Nie mam już motywacji. Nie lubię jeśli próbuję coś zmienić przez kilka lat a nie mam żadnych efektów.

[Gość efciak]

buli a znasz takie powiedzenie powolutku az do skutku? jak sie bedziesz zneichecal i tracil motywacje to nigdy nie osiagniesz celu wlasnie trzeba byc silnym i sie nie poddawac nie zrazaj sie tak od razu nad niektorymi zmianami pracuje sie naprawde dlugo i nie mozna sie poddac!

[PawiePiórko]

buli ale co masz do stracenie, użalać się nad sobą zawsze zdążysz... Moim zdaniem nie masz nic do stracenia i dlatego powinieneś próbować.

[Gość efciak]

buli odezwij sie co u Ciebie, tesknimy!!

[Gość eim]

Jeśli jesteś z Krakowa, to ja cię chętnie wyciągnę na kawę. Ona

[psycholog Katarzyna Garbacz]

Witam,
Tak jak pisały osoby powyżej, na początku radziłabym popracować nad poczuciem własnej wartości - samooceną i samoakceptacją. Pod poniższym linkiem znajdziesz kilka ćwiczeń, które będą pomocne w tym aspekcie: Jak podnieść poczucie własnej wartości?
Po drugie radziłabym także zapisać się na trening kompetencji społecznych. Nauczysz się tam pomocnych rzeczy, a po drugie będzie to okazja to poznania nowych osób, które borykają się z podobnymi problemami.
Pozdrawiam

[Saramiza]

No trochę Cię rozumiem... Nawet jestem w podobnym wieku:) Znajomości wirtualne nie stanowią dla mnie przeszkody, ale te realne faktycznie czasem sprawiają pewne trudności. Jestem osobą o bardzo przeciętnej urodzie i przeciętnej inteligencji. Nigdy nie miałam słowotoku, nie potrafię nawijać na każdy temat. Doszłam do wniosku, że taką mam osobowość, trochę mało zainteresowań, a i odpowiedzi zwykle nie przychodzą bez trudu. Tzn. ja muszę po prostu przemyśleć swoją wypowiedź - na ogół. Myślę, że w Twoim wypadku dobrym rozwiązaniem byłoby spotkanie się w większym gronie. Wówczas nikt nie byłby skupiony głównie na Tobie i nie oczekiwałby dłuższych wypowiedzi. Są portale dla samotnych, czasem ktoś organizuje takie spotkanie, a wtedy warto o tym pomyśleć... Ciekawa jestem skąd jesteś?

[18musicable]

Wiesz buli, pomimo że mam 17lat to rozumiem Cię :) Mam trochę podobnie. Tzn. mam przyjaciółkę, z którą spotykam się co miesiąc, bo chodzimy już niestety do innych szkół i z nią gadam o wszystkim, może dlatego, że znam ją już 10 lat?? Może.. Ale jeśli chodzi o spotkanie z większą paczką ludzi, czy z kolegą, to już mam problem ;/ W szkole, w klasie swojej ja się wgl nie odzywam, nie potrafię. Tak bardzo bym chciała czasem zagadać do chłopaków (bo mam takiego fajnego kolegę) choćby z nim usiąść na matmie, to nie umiem się zapytać o to.. Boję się, że mnie wyśmieją, że taki 'dziwak' jak ja chce z chłopakiem usiąść na lekcji.. No, bo niektórzy z klasy wiedzą, że się tnę i dlatego tak o mnie myślą i wgl nie jest za ciekawie..
Ale wiem, że ja mam co innego, bo na dobre czy na złe mam przyjaciółkę, wiem.. Ale Ty też sb poradzisz, tylko uwierz w siebie! Zapisz się na jakieś zajęcia, znajdź sobie jakieś hobby i będzie okej!
Podam Ci jeden przykład.. Otóż ja kocham śpiewać i pojechałam na pre-casting do Must Be The Music. Myślałam, że bd tam sama siedzieć przez te 7h czekając na przesłuchanie ;/ I wyobraź sobie, że czekając w kolejce przed budynkiem poznałam 2 braci i dziewczynę. Przesiedzieliśmy całe 7h w budynku razem opowiadając o sobie czy słuchając innych. Do teraz ze sobą gadamy i jak będziemy mieć czas to chcemy się spotkać pomimo że każdy z nas jest z innej miejscowości, a dziewczyna mieszka w Niemczech heheh ;p Pozdrawiam ;)

PS Buli, a z jakiej miejscowości jesteś??

[D.M]

Witam

Temat dość stary ale pozwole odswiezyc. Troche o sobie mam 34 lata, identyczny problem nie potrafie nawiazywac kontaktow, nie wiem jak rozpoczac i poprowadzic rozmowe. Nie mam znajomoych, nie mam i nie mialem dziewczyny. Znajomosci przez internet ? odpuscilem sobie, juz kilka razy sie sparzyłem, zazwyczaj konczyly sie zaraz po jednym lub dwoch spotkaniach w realu. Kazdy mi mowi wyjdz do ludzi, podejdz zagadaj. Łatwo powiedziec idz i zagadaj, ja jestem z gatunku bardz niesmialych. Co raz czesciej mam depresje, znikąd pomocy, jedynie co slysze to idz do psychologa, juz jako nastolatek chodzilem i te wizyty nic nie pomogly. Nie mam juz sil i brak mi motywacji...

[Gość jolantajola]

Hej
Chciałam ci tylko powiedzieć że są kobiety, które bardzo chętnie przygarnęłyby sobie z tłumu nieudaczników i rapujących popularnych dresiarzy palantów prawiczka (a mówisz że nie masz i nie miałeś dziewczyny), nieśmiałego (uważam że to słodkie i urocze, podoba mi się spokojny i nieśmiały facet), cichego domatora a nie towarzyskiego imprezowicza. I niektóre kobiety, choćby ja, postrzegają twoje „wady” jako wielkie zalety! Serio!!! Takie kobiety są cenniejsze niż różowe lale, bo szukają męża, rodziny, a nie facecika na jedną noc, i tu twoja szansa! Musisz po prostu znaleźć odpowiednią kobietę i odpowiednich znajomych, tacy ludzie istnieją!!!

Poza tymi zaletami potrzebujesz tylko paru rzeczy żeby przyciągnąć odpowiednią kobietę – chęci, zadbanego wyglądu, czegoś czym ją zainteresujesz, na pewno masz jakieś hobby, znasz się na czymś ciekawym, jesteś inteligentny, zabawny. Musisz wiedzieć że nikt nie stał się super lubianym i popularnym od siedzenia i jęczenia. Obierz konkretny cel, zacznij od tego co lubisz, co sprawia ci przyjemność, co mógłbyś robić jako hobby, potem poszukaj ludzi którzy mają podobne hobby, w necie to łatwe. Zacznij od forum, pogadaj, nawiąż jakikolwiek kontakt z innymi ludźmi, naucz się dyskutować. Potrenuj bycie interesującym i zabawnym.

Poza tym widząc grupkę ludzi nie myśl, że oni są idealnie zgranym towarzystwem bo piją piwo i gadają i się śmieją i uśmiechają. Nie zazdrość im że są super i mają znajomych i są szczęśliwi z tego powodu i mają super życia i niczego im nie brakuje. Połowa z nich w myślach marzy o końcu imprezy, pójściu do domu i spaniu czy obiedzie, część jest zazdrosna o kolegów, ten nie lubi tamtego, ten się wkurza że piwo za drogie, tamtego głowa boli, ten ziewa, a tamten smsuje pod stołem, a jak się rozstaną połowa obgada i skrytykuje drugą połowę. Nie myśl sobie że wszyscy na świecie wychodzą do ludzi i są z tego powodu szczęśliwi a ty jeden siedzisz sam i nikt cię nie lubi.

Wielu ludzi po prostu lubi być samotnikami bo tak im łatwiej, robią co chcą i kiedy chcą. Nie musisz wychodzić do ludzi jeśli nie lubisz. Nie wszyscy lubią. Jakich ludzi lubisz? Z jakimi chciałbyś przebywać? Zadaj sobie to pytanie i poszukaj ich w necie, spróbuj nawiązać kontakt na forum. Masz akwarium to akwarystyka. Masz psa to szukaj psiarzy. Lubisz czytać to szukaj na forum z książkami. Lubisz grać w gry, szukaj tam. Chyba cokolwiek w życiu robisz? Próbowałeś robić cokolwiek, cokolwiek cię interesuje? Zacznij od tego i idź tym tropem. Nie ma takich cudów że wyjdziesz na ulicę, zagadasz do kogoś i zostaniecie przyjaciółmi. Zacznij od wspólnych zainteresowań z grupą ludzi, potem wybierz sobie kilka najbardziej lubianych osób i rozwijaj znajomość. Jeśli nie masz hobby i kompletnie nic cię w życiu nie interesuje i wiesz o życiu wszystko i nie znalazłeś w nim nic dla siebie – poszukaj jeszcze raz. Znajdź hobby i je rozwijaj, to też zajmie twój czas i da ci duży atut – na czymś się znasz, masz o czym gadać, masz czym zainteresować ludzi. Sory ale kogo interesuje ktoś kogo nic nie interesuje? Chcesz coś zmienić zacznij od tego. Życie może okazać się o wiele ciekawsze niż ci się wydaje, podziel się tym co zauważysz z innymi!

[Gość samotnica]

Witaj Buli jak ja Cie rozumiem... Jak ja wiem co czujesz... Mam identyczny problem... Szkoda wielka ze juz tu nie zagladasz :( z nadzieja bede czasem tu wchodzic i sprawdzac czy moze jednak cos odpisales... Jesli zdarza Ci sie tu jeszcze zagladac daj prosze znak... Chenie wtedy zostawie moje GG i pogadalibysmy o naszym problemie ... Swoja droga pisales tu w 2011 teraz mamy 2018... Mam nadzieje ze poznales osobe z ktora jestes szczesliwy i dlatego juz tu nie piszesz... Pozdrawiam Cie Buli i zaluje ze wczesniej tu nie napisalam tego posta...

[Gość żyć dla innych]

Ja tez taki bylem. Skryty , niesmialy na dodatek doznałem przemocy od ludzi ale w końcu po kilku latach zacząłem wychodzić. Cos mnie pchnęło. Już nie jestem mega niesmialy, rozmawiam z ludźmi .I nie są to jakies super wypady, gdzie od razu poznaje grono przyjaciół. Mam na tym polu same porażki, i trzeba byc tego świadomym ze porazki będą ale nie zrazam się , dziewczyny mi dają kosza, trudno. Ludzie pojawiają sie znikają tak to w zyciu bywa. Ale nie robię nic na sile, bo wierze głęboko ze gdzieś ktoś na mnie czeka. Trzeba tylko być przy ludziach, sami ot tak sie nie pojawią i może tez praca nad sobą daje dużo. I co ważne nie można mieć nikogo w garści dla siebie. Wolność. Kto ma być to sie pojawi, jeśli nie widocznie to jeszcze nie ten czas.
Pozdrawiam
Życie jest piekne

[Gość Wojtas15]

Polecam skorzystać z pomocy psychologa, otworzyć się przed taką osobą, poszukać wsparcia i zasięgnąć rady w kwestii technik radzenia sobie z kontaktach interpersonalnych. Ja parę lat temu chodziłem do gabinetu mgr I. Maślankowskiej w Opolu, która na prawdę pomogła mi w wielu sprawach. Takie zakręcone czasy, że potrzebujemy psychologa

[Gość merti]

Witam, moje dziecko w szkole podstawowej miało poważny problem jeżeli chodzi o nwiązywanie kontaktów z rówieśnikami i dorosłymi. Po prostu nie rozmawiało z nikim, wszyscy mysleli, że niemowa. Musiałam poszukać pomocy u pani psycholog Ireny Maslankowskiej, bo dowiedziałam się, że potrafi świetnie pracować z dziecmi.Muszę przyznać i pochwalić panią psycholog, bo faktycznie udowodniła, że można dziecko wyprowadzić z takiego stanu przez umiejętne postepowanie i psychoterapię. Polecam

[Gość WerniT]

W relacjach z ludźmi i w nawiązywaniu kontaktów pomogła mi wypracować pewne techniki i rozwinąć umiejętności konkretna psychoterapeutka z Opola p. Maślankowska z dużym doświadczeniem i szerokim zasobem metod, ćwiczeń, technik, które prezentowała na sesjach terapeutycznych. Miałem okazję na terapii ćwiczyć i mówić o relacjach i przepracować je w życiu. Konsultacje z psychologiem dały mi narzędzia ułatwiające kontakty międzyludzkie.

[Gość Tesław]

Mam problemy nerwicowe i często miewam depresje z powodu osamotnienia. Boję się nawiązywać bliskie kontakty ze względu na strach przed odrzuceniem i poniżeniem. Coś takiego przeżyłem w dzieciństwie, gdy matka mnie porzuciła i trauma pozostała. Przez kilka lat szukałem pomocy u psychologów bezskutecznie, straciłem wiarę, że coś się zmieni, aż w końcu trafiłem do znakomitego lekarza psychiatry dr. P. Sowińskiego. Ten człowiek wiele dla mnie zrobił, jego pomoc była skuteczna, przywrócił mi wiarę w człowieka. Chodzę na psychoterapię grupową, która dużo mi dała w nawiązywaniu relacji z ludźmi. Polecam serdecznie

[Gość Bartas]

W nawiązywaniu kontaktów interpersonalnych bardzo pomogła mi psychoterapia u pana dr. P. Sowińskiego, który nauczył mnie metod komunikowania się i budowania zdrowych relacji. Bardzo sobie cenię jego fachową pomoc i polecam innym, którzy mają podobne problemy.