Fanatyzm religijny

[Kajsijalilly]

Mam poważny problem z moimi rodzicami. Oni są tzw.,,katolami". Każą mi co tydzień chodzić do kościoła, mimo że nie zawsze mam ochotę. Już wstawiłam tutaj wątek o nie akceptacji ślubu jednostronnego i namawianiu mnie na nawracanie chłopaka. Kiedy oznajmiłam, że o takich sprawach jak ślub mogę decydować sama pogrozili mi nałożeniem sankcji i ograniczeniami typu zakazy na imprezy. Wystarczyło, że wspomniałam o ludziach, którzy nie praktykują czyli ponad połowie katolików, w tym prawie wszystkie moje koleżanki, a mama już zrobiła mi wykład o sakramentach, które przyjęłam i miłości Boga do ludzi, a tata oburzył się, że tak się odzywam przez chłopaka-ateistę. Raz oznajmił,, to że pojechałaś do Basi nie znaczy, że możesz nie iść do kościoła". Kiedy zdarzy mi się opuścić mszę raz na 3 miesiące z lenistwa jak 15 sierpnia mama za tydzień krzyczy, że jeśli dzisiaj znów nie pójdę to następnym razem każe mi jechać z tatą. Teraz sama wybieram się,, na msze" bo na prawdę siedzę w parku albo kawiarni. Nie wiem co mam robić. Dla mamy opuszczenie 6 mszy od Świąt Wielkanocnych to już jest dramat. A ja nie chcę zupełnie zrezygnować z nauk kościoła tylko chodzić tam kiedy mam ochotę, a czasami pomodlić się w domu. Nie mogę się im przyznać, bo co tydzień robiliby mi wojnę w domu, jak się wyprowadzę to łatwo będzie mówić nieprawdę, ale boję się kiedy będę miała dziecko i dziadkowie zapytają go czy było w kościółku co wtedy zrobię. Może modlić się z nim w domu i tłumaczyć, że Kościół jest wszędzie tam gdzie się razem modli? Wiem, że nawet kiedy się wyprowadzę reprymendy nie będą miały końca, rodzice zaczną dzwonić z pretendjami, bo pouczają ciocię, a kiedy wujek nas odwiedził zapytali,,chyba musisz dzisiaj iść do kościoła?" Moja psychika cierpi też przez nacisk na wierzącego praktykującego chłopaka, bo mało kto w moim wieku chodzi do kościoła, a typ chłopaków, który mi się podoba raczej nigdy nie chodzi. Znów będę musiała znosić krzyki nt jego nawracania albo wybrać życie starej panny.

[ka-wa]

Czego oczekujesz? Przecież wałkowany był ten temat w Twoim poprzednim wątku, więc niczego nowego się nie dowiesz.

[Gość no tak]

Gdybyś np z różnych powodów swiatopogladowych przestała jesc mieso, a twoi rodzice nie akceptowali by tego, to tez zeszala bys do podziemia i nie broniła swoich poglądów.?
W pewnym momencie człowiek musi umieć przeciwstawić sie tyranii rodziców, czy otoczenia i pójść własną drogą. Każdy ma prawo wyboru ,a dzieci nie sa własnością rodziców i kiedy dorastają mogą decydować o tym jak żyć .
Współczuję ci takich rodziców, bo trudno będzie Ci wypracować niezależność, skoro nawet mając juz własną rodzinę, będziesz sie obawiała ich kontroli i ingerencji.
Nie wydaje mi sie, że udawanie jest metodą dobra, na dłuższą metę.
Powinien przyjść czas, że otwarcia trzeba rozdzielić pewne sprawy w relacjach i domagać sie uszanowania swoich wyborów i stylu życia.

[Javiolla]

Zakładasz kolejny wątek na ten sam temat i co my Ci mamy powiedzieć? Poczytaj nasze odp. w poprzednim wątku i będziesz wiedzieć.
Trochę mnie dziwi, że rodziców nazywasz fanatykami, ale sama masz obsesję na ten temat. Gdybyś zluzowała majty i zakończyła tę paranoję na ich temat, to może oni by troszkę poluzowali.
Ja obstaję przy swoim zdaniu z poprzedniego wątku.