Nie mam pojęcia, gdzie tkwi błąd w moim zachowaniu.

[Gość youseea]

Każdy mężczyzna, czy młodszy czy starszy,niezależnie od statusu społecznego, wyglądu itd - stawia mnie na piedestale. Wszyscy koledzy (tylko koledzy, bez zadnego podtekstu) zawsze mnie szanowali,brat, kuzyni, tata, adoratorzy.
Co wiecej, dziewczyny tez mnie nasladuja i tez sie ze mna nie kloca, sa mile. Czasami zdarzaly sie falszywe kolezanki,ale szybko je wyrzucałam z grona znajomych.

Nie wydaje mi się, żebym byłą heterą.Zawsze byłam wrażliwa, wszyscy mowili ze jestem wesola i miła.Na podwórku wymyślałam różne zabawy dla dzieci, miałam mnostwo pomysłów ale nie chciałam koniecznie byc w centrum zainteresowania.
Zawsze umiałam mówic o swoich potrzebach,ale nigdy nikomu niczego nie narzucałam, nie szantażowałam itd, czasami dawalam komus pierwszenstwo, ale dbalam tez zeby byla rownowaga w relacjach.Nie lubilam wykorzystywac. Jak bylam mala, tak do 5 roku zycia to nie reagowalam gdy ktos mnie zaczepiał, ewentualnie z mina zbitego zwierzaka zapytalam czemu tak robi i mowilam ze nie wolno .. dopiero później sie nauczyłam tego samego - jak ktos mnie popchnał to ja go tez itp.Bronilam slabszych.Wiec chyba nie jestem agresywna, dobrze o sobie mysle,jestem mila dla kazdego,nawet dla bezdomnych czy ludzi na stanowiskach ktore czesto spotykaja sie z nieprzyjemnosciami-stewardessy,kasjerki itp.
jezeli sie czyms/kims szczerze zachwyce to to okazuje, dezaprobate ukrywam a najczesciej po prostu ignoruje ta osobe zeby jej nie robic przykrosci, nie knuje intryg, nie obgaduje. Jednak nie pamietam, zebym kiedykolwiek byla mila swoim kosztem - zebym cos udawała aby sie przypodobac. zawsze byłam sobą

to tyle apropo osobowosci. Wyglad, coz raczej przecietny, slyszalam ze jestem ladna ale to chyba za malo ;] dbam o siebie ale chyba nie jestem pieknoscia.
Meczy mnie to, zaczelam szukac w sieci ale jest tak samo, nie chce pantoflarza, a co dziwne i ci usmiechnieci,pewni siebie mezczyzni tacy sie robia w mojej obecnosci - bez zadnych prosb z mojej strony.

Teraz mam chlopaka, ale juz mi sie to nudzi, wyglad i pieniadze to za mało dla mnie. Nie pożadam go, denerwuje mnie to pantoflarstwo.Dawałam aluzje, których nie załapał, a bezposrednia rozmowa nic nie daje, on jest jakis zapatrzony we mnie i nie reaguje na nic.On sie smieje i nie wierzy gdy mowie mu o swoich wadach czy nawet je pokazuje, mysli ze udaje...rece mi opadaja, czuje ze kolejny zwiazek sie skonczy przez to.Nie wiem jak mam postepowac z mezczyznami, nie chce byc do konca zycia w takich zwiazkach albo i sama z tego powodu

[Gość youseea]

Pamiętam też sytuację sprzed kilku lat, gdy przyszłam do nowej pracy. W zasadzie złożyłam tam cv bez większych nadziei,mozna powiedziec ze dla zartu :D
Od początku nadskakiwało mi kierownictwo (kobiety) i pracownicy.Na wszystko mi pozwalali, dali na lepsze stanowisko, chociaż WSZYSCY mieli studia, a ja tylko liceum i to w dodatku konczone zaocznie.
Miałam zacząć pracę w styczniu,zaczęłam w marcu bo nie chciało mi się sprężyć i szukać mieszkania czy tam hotelu-poczekali; 1 dnia pracy spóźniłam sie 1,5 godziny, prawie zawsze około pól godziny, wiele razy w ogóle nie przyszłam bez żadnego uprzedzenia.Juz na okresie probnym wzięłam l4 i ogólnie kilka numerów wywinęłam.. a oni nic. Innych zwalniali za jedno przewinienie, mnie nie.Nawet manager która wszystkich opieprzała z góry na dół i każdy sie jej bał - dla mnie była dość miła;
W koncu sama stamtad odeszłam,ale i tak byłam w szoku ze nawet w sytuacjach gdy przeze mnie opóźniala sie praca i ponosili straty wciaz tam bylam,dobrze traktowana

[Gość Lenka1122]

To chyba prima aprilis

[kikunia55]

A nawet na pewno. A przy okazji przyjemnosc wypisania O SOBIE długiego słowotoku

[Gość youseea]

Nie, nie prima.. nawet nikomu dzis zartu nie zrobilam hm