Co się dzieje..

[Gość Aamelia1]

Mój wakacyjny wypoczynek jest bajeczny, a ja świetnie się czuje.

Ale przychodzi wieczór (albo tuż po przebudzeniu) kiedy w ciągu kilku sekund mój nastrój gwałtownie spada-to przychodzi nagle i szybko. Zaczynam się czuć psychicznie potwornie... niedobrze... źle
..i najgorzej.. wymiotuje powietrzem, dotyka mnie potworna pustka,samotność,mdłość i myśl że ten stan jest nie do wytrzymania.
Zaczynam sobie mówić że ja nie wytrzymam tej samotności z dala od mojego ukochanego.

Po 10-15 minutach mija. Albo mija samo, albo po wypiciu kilku szklanek wody(nie zawsze to działa) lub włączeniu filmów które mnie śmieszą.
Zdałam sobie sprawę z tego iż bardzo cierpię z powodu braku osoby dla mnie ważnej która wyjechała za granicę i wróci za pół roku. Każdy dzień bez niej jest dla mnie pozbawiony sensu.
Okazuje się że ta osoba ma podobne stany raz na jakiś czas, z tymże po stresującej pracy, w drodze do domu, przy napadzie tego stanu jej nogi nie chcą iść, poprostu ma blokadę na nogi.
Jak mamy sobie radzić kiedy przychodzi ten kryzys? To naprawdę cierpienie, jakby gwałtowna depresja na te kilka minut.

[ka-wa]

Nie ma chyba sposobu, jedynie jakieś leki uspokajające, najlepiej ziołowe, np.nervosol.
Takie uzależnienie się od drugiej osoby szkodzi widać na zdrowie psychiczne jak i fizyczne.
Już ono same jest chore.
Wyluzujcie.

[Aamelia]

Dziękuję za odpowiedź i pomoc. To prawda, rzucenie na luz, relaks,melisa, zmiana sposobu myślenia,lekkie zdystansowanie się i zadziałało. Za dużo napięć i stresów związanych z tą sytuacją zaszkodziło. Mam nadzieję że to się już nie powtórzy.

[mgr Kamila Krocz]

Rozumiem, że rozłąka jest trudnym doświadczeniem, ale pogrążanie się w rozpaczy tylko obojgu Wam szkodzi. Korzystajcie ze zdobyczy techniki - jest telefon, Internet, mail. Możecie ze sobą codziennie porozmawiać, a nawet się zobaczyć, mimo znacznej odległości. No i odliczajcie dni do powrotu. Pół roku - przecież dacie radę to przetrwać! Powodzenia!