Niska samoocena

[Gość tami cotton]

Witam, nie akceptuje siebie poniżam siebie i wyolbrzymiam każdą uwagę na swój temat. Czuję się bezużyteczna niechciana niekochana nikomu nie potrzebna (jednocześnie wiem, że nie jest to prawda). Nakręcam swoje negatywne myśli także sama, choć czuje się zaszczuta i stłamszona. Chciałabym być w czymś dobra, doceniana. Nie interesuje mnie przeciętność tylko bycie w czymś naprawdę dobrym.
Problem zaczął się jakieś 20 lat temu kiedy byłam dzieckiem. Źródeł problemu dopatruje się w kilku wydarzeniach, które miały miejsce blisko siebie. Najpierw mama poszła do pracy (gorzej mi szło w szkole), potem na lekcji Pani kazałą nam szukać wad i żadnej nie znalazłam, a jak w domu znalazłam to postanowiłam, że będę tylko o nich pamietać, potem kolega z klasy publicznie przed całą klasą spytał kto mnie lubi i zgłosiło kilka osób, ale nie zgłosiło się parę osób na których mi zależało wtedy postanowiłam się nie odzywać do całej klasy i wszystkich rówieśników.
W dzieciństwie też pojawił się problem z wpadaniem w furię. Jak się zdenerwowałam to nie wiedziałam co robię, biłam rodzeństwo. Potem udało mi się zapanować nad rękami, że chwytałam to co było pod ręką by nie robić nikomu krzywdy i tylko krzyczałam. Następnie udało mi się stłumić krzyk. Obecnie kiedy jestem zdenerwowana to duszę w sobie emocje i mówię o problemie dopiero kiedy opadną emocje.
W kontaktach z ludźmi jestem wycofana. Nie chce się nikomu narzucać. Nie umiem nawiązywać przyjaźni. Choć bardzo potrzebuje prawdziwego przyjaciela.
Szukam sobie problemów. Jeśli uda mi się rozwiązać wyjaśnić problem szukam następnego, by siebie zadręczać. Obwiniam siebie o całe zło. Jednocześnie w myślach jestem ofiarą ludzkiego zła.
Boję się problemów, boję się podjąć złą decyzję. Przed podjęciem decyzje staram się przewidzieć wszystkie możliwe scenariusze. Kiedy nie sprawdzi się żaden z nich robię sobie wyrzuty podobnie jak wtedy gdy nie wybiorę odpowiedniego jako najbardziej prawdopodobny.

[Gość Ani ania]

A jak podchodzili do Ciebie rodzice?jak reagowali na Twoje plany, sukcesy,porazki?

[mgr Kamila Krocz]

Trudno diagnozować przez Internet. By postawić rzetelne rozpoznanie, potrzebny jest kontakt ze specjalistą. Bez wątpienia trudności w relacjach z innymi, wycofanie, czarnowidztwo, deprecjonowanie siebie świadczą o niskim poczuciu własnej wartości. By dotrzeć, co jest źródłem Pani problemów, co przyczyniło się do ukształtowania niskiej samooceny, potrzebna jest wnikliwa diagnoza. Odsyłam do specjalisty i zachęcam do przeczytania tekstu: Jak podnieść poczucie własnej wartości?