Czy tak musi być?

[Gość tarka..]

Dzień dobry, mam 20 lat i od 2-3 miesięcy leczę się na depresję i fobię społeczną. Odczuwam ciągłą pustkę i obojętność na wszystko. Nie mam żadnych emocji i uczuć. Smutek, miłość, nienawiść, euforia, zazdrość są mi obce. To mnie wykańcza. Kiedyś przed leczeniem odczuwałam jeszcze lęk, ogromny smutek lub nawet piękna euforię (niestety wiele emocji i tak było mi od zawsze nieznane). Za niedługo mam zacząć studia, a czuję zmęczenie życiem i niechęć do niczego mimo, że w głowie tli się coś na kształt rozpaczliwej chęci podjęcia się czegokolwiek. Czy tak już musi być? Albo będę odczuwać emocje łącznie z myślami samobójczymi, albo nic...?

[Gość trololoo]

A niby od czego masz depresję ? Bo jakiej kobiety/nastolatki nie spotkam to kazda smęci że ma depresje mysli samobójcze i nie ma chęcie do życia a każda z nich wiedzie normalne zycie,nie rzadko ma mase przyjaciół,chłopaka,prace i udane życie,ale każda jak zapytasz to ma depresję.Prawda jest taka,że wy sobie te depresje wmawiacie same (bo deszcze pada,bo jesień,bo okresu dostałam,bo widziałam martwego kotka).To że się leczysz i masz postawioną diagnoze to nic nie znaczy bo wystarczy pójsć do psychiatry ,powiedzieć że sie nie widzi sensu życia i już leki dostajesz oraz stosowne papiery.Znam ludzi którym się całe życie waliło,nie widzieli szans na normalne dalsze ,czuli się gorsi na każdym kroku,oraz że zawodzą bliskich i wpadali z tego powodu w alkoholizm a mimo to ciągnęli dalej i nie szli do żadnego lekarza,więc uwierz mi ty to nawet na początku jakiejkolwiek depresji nie jesteś.

[Gość tarka..]

Nie mam chłopaka, pracy, przyjaciół, ani udanego życia, aczkolwiek widzę, że wiesz lepiej mimo, że słowem nie wspomniałam o swojej sytuacji. Po za tym pytanie nie dotyczy tego czy mam depresję, nie musisz mnie diagnozować. To po pierwsze, a po drugie nie musi się nic 'dziać', żeby zachorować.

[Gość ebebebe2332]

Depresja jest chorobą.Nie da sie na nic zachorować bez żadnej przyczyny.Więc albo nie dostrzegasz przyczyny albo sobie depresje wmówiłaś.

[Gość tarka..]

Widzę, że zostały usunięte bardzo treściwe odpowiedzi. Moje pytanie nie dotyczy diagnozowania depresji.

[mgr Kamila Krocz]

A czy spłycenie emocjonalne, anhedonia pojawiły się jako objaw choroby, czy nadal trwają mimo podjętego leczenia? Brak odczuwania emocji może być również skutkiem ubocznym zażywanych antydepresantów. Jakie leki bierzesz? Korzystasz z psychoterapii?

[Gość tarka..]

Taki stan trwa od dziecka tylko z wiekiem więcej emocji zanika, spłyca się i prowadzi to do całkowitego zobojętnienia. Trwa to nadal mimo leków, które spłyciły chwilowe pogłębienie w okresie nieleczonej fobii i depresji do początkowego.
Aktualnie biorę wenlafaksynę, a psychoterapię dopiero będę zaczynać.

[mgr Kamila Krocz]

Psychoterapia jest tak naprawdę najważniejszą metodą leczenia, bo dzięki niej można dotrzeć do źródła problemów. Trzymam kciuki za efekty terapii!

[Gość tarka..]

Dziękuję!

[Gość mayczak]

To normalne, że wiedząc o swojej depresji i podejmując kroki ku wyjściu na prostą oczekujemy konkretnych efektów, ale to nie jest takie proste. Depresja bardzo długo się rozwija zanim zacznie dawać typowe objawy a leczenie nie polega na lekach i terapii, ale na ciężkiej pracy z własną podświadomością. Polecam zgłębić swoją wiedzę na ten temat i w tym celu odsyłam na tę stronę http://www.centrumdobrejterapii.pl/ - być może dotychczas trwająca terapia prowadzona jest niewłaściwie?