Objawy depresji u 17-latki

[Gość e...l]

Witam, od pewnego czasu czuję przygnębienie i brak chęci na cokolwiek. Tracę przyjemność z robienia rzeczy, które zawsze sprawiały mi przyjemność. Odczuwam strach przed ludźmi i ich opinią, jaką mogą mieć o mnie. Boję się im zaufać. Przez to czuję się samotna i niechciana. Zauważyłam też, że wszystko wokół prowadzi mnie go głębokiej irytacji. Zwykłe dźwięki, np. czyjś kaszel wzbudzają we mnie mocne zdenerwowanie. Praktycznie dzień w dzień narzekam moim znajomym ze szkoły, że nie ma sensu nic, co robię. Opuściłam się w nauce, nie robię prac domowych, jedyne na co mam ochotę to leżenie w łóżku i nie wychodzenie stamtąd. Wiem, że to męczy wszystkich wokół, lecz ja nie potrafię mimo młodego wieku (17 lat) cieszyć się z życia. Często mam myśli, że chciałabym umrzeć, lecz (na szczęście) nie byłabym w stanie popełnić samobójstwa. Nie mogę też płakać, mam jakąś blokadę przed tym, mimo, że niejednokrotnie mam ku temu prawdziwe powody. Co dziwne potrafię być radosną osobą, która żartuje i się śmieje. Jednak te stany coraz częściej przebijają negatywne emocje... Ostatnio usłyszałam, że to może być depresja, lecz nie chcę przyjąć tego do wiadomości. Boję się, że psycholog nie uzna mojego problemu za poważny, stąd moje pytanie: czy warto się do niego wybrać czy czekać, aż mój brak chęci do życia przejdzie samoistnie?

[mgr Kamila Krocz]

Na pewno psycholog nie zbagatelizuje ani nie wyśmieje Twoich objawów. Katalog symptomów, jakie opisałaś, może świadczyć o depresji, ale nie musi. Jeśli masz możliwość, skorzystaj z rozmowy z psychologiem/pedagogiem szkolnym. Pozdrawiam!