Dlaczego odpycham od siebie ludzi?

[Gość d...m]

Witam , to pytanie jest związane z moją "psychiką", otóż: Płeć: chłopak Wiek: 16 lat Jestem w 3 gimnazjum i od bardzo dawna "odpycham od siebie ludzi" , nie chodzi tu o to , że nie lubią mnie itp , tylko z własnego wyboru "odpycham od siebie ludzi" powodem tego jest , że nie chcę ich "zranić" nie fizycznie tylko "mam "toksyczny charakter". Z roku na rok coraz mniej odzywam się , przestaję czuć pozytywne "emocje" i nawet totalnie nie czuję smutku (w 1,5 roku umarło mi 5 osób z rodziny a na żadnym pogrzebie nie czułem nawet smutku tylko obojętność na wszystko , którą ciągle czuję naprzemiennie z gniewem (od ok 4 klasy podstawówki przestaję czuć pozytywne emocje i mam brak smutku i częsty gniew , raczej to nie jest spowodowane żadnymi traumatycznymi przeżyciami itp , ponieważ nie było nic takiego) oprócz tych "emocji" jest wiele czynników o których nie będę się rozpisywał itd (siostra błędnie uważa , że mam schizofrenię).... Od pierwszej gimnazjum nowi ludzie itp lecz wtedy zaczołem bardziej odpychać ludzi a w szczególności koleżankę z klasy (na której mi z roku na rok coraz bardziej zależy) to chyba jedyna osoba przez której śmierci lub coś było by mi smutno. Staram się ją odpychać i innych aby nikogo nie zranić a w szczególności jej. Tak , wiem , że źle postępuję ale "jestem złym człowiekiem" , jako dziecko już byłem jak to się mówi "zimny" i jak to mówili nauczyciele skryty itp (łatwo ranię też ludzi). Kolejnym argumentem jest to że mam co noc "makabryczne" i zbyt "realistyczne koszmary" które wpływają na moje zachowanie. Jest jeszcze wiele rzeczy lecz nie będę się rozpisywał. Mam pytanie czy źle robię ? Dlaczego ? Co powinienem zrobić ?

[Lusy]

Powinieneś pójść z mamą do psychologa klinicznego,w celu zdiagnozowania,bo z całą pewnością coś ci jest. Być może masz np.zaburzenie osobowości. Tu nikt ci diagnozy nie postawi ani nie powie co robić,no chyba tylko tyle,że powinieneś być dla ludzi miły i przyjazny, ale chyba właśnie tego ,nie umiesz.
Szukaj pomocy psychologicznej i bądź szczery,wtedy wszystko się uda.

[mgr Kamila Krocz]

Możliwe, że jesteś typem introwertyka, dlatego unikasz, a wręcz odpychasz innych. Interesuje mnie jednak jedno - czy dużo grasz w gry komputerowe?

[Gość Pacjjjent]

Witam , otóż:
- mało gram w gry (mniej niż godzinę w tygodniu) najczęściej są to strategiczne
- mało oglądam filmów
- Pomimo starań "zawsze" zranię jakoś drugą osobę
- gdy "jestem sobą" wszyscy pytają się dlaczego jestem zły/smutny , i przypadkowo prawie zawsze coś odpowiem co zrani tą osobę
- nie chcę mieć dziewczyny aby jej nie zranić
- przez koszmary nie "czuję obrzydzenia ani strachu"
- z roku na rok coraz łatwiej się denerwuję i coraz mniej odczuwam pozytywne emocje

Nie wiem co mi jest , i dlatego "odpycham" własnowolnie otoczenie , aby nikogo nie zranić.

[LubiePomarancze]

A powiedz jeszcze jak wygląda takie zranienie, czy jesteś po prostu chamski czy tobie się tylko wydaje że źle coś powiedziałeś, jak to jest?

[Aregor]

Witam , moje "ranienie ludzi" przejawia się tym , że:
- (Nie czuję pozytywnych emocji) i wszyscy myślą , że jestem "bardzo wkurzony" czasem "smutny" , próbowałem udawać uśmiech (choć lekki) ale już nie miałem siły robić tego (to mnie bardzo denerwowało) (a gdy nie udaję uśmiechu to wyglądam jakbym chciał "kogoś zabić" lub coś w tym stylu)
- Łatwo się denerwuje (nawet te picie melissy itp nie działa)
- Nie znam się na żartach (bo nie czuję pozytywnych emocji)
(Z tymi emocjami jest tak że co roku są mniej odczuwalne te pozytywne , i jakby to określić , zachowuję się jak jakiś robót , psychopata z horroru)
- Ciężko odczytuję mimikę twarzy (nie wiem czasami czy ktoś jest wesoły czy co ?)
- Nie lubię , ludzi i rozmawiania z nimi
- Denerwują mnie zachowania ruwieśników
- Nienawidzę jak ktoś piję w mojej obecności !
Tym bardziej "rówieśnicy" niewiedzą do czego się ściągają powoli , bo już co tydzień "regularnie" piją co sobotę
- Zbyt często ulegam złym emocjom
- Rzadko (rzadziej niż co miesiąc) słyszę szepty , głosy , krzyki , mam przewidzenia
I jeszcze jest wiele innych przyczyn.
Zwykle to:
Dziewczyny jeśli nie płaczą to obrażają się itp
Chłopaki:
Nie wiem jak to opisać
(Są źli , zdenerwowani) itp
Nauczyciele:
Uważają że się unoszę , jestem na nich zły itp
Rodzice:
Oni to nawet chyba nie wiedzą w której jestem klasie.
Z nimi nie mogę pójść nigdzie ponieważ (są alkoholikami , już dawno ich skreśliłem , rodzina wie nieco o ich alkocholiźmie ale nic nie robi , odwyk im nie pomoże , prędzej zdechną z braku alkocholu)
Rodzina:
Uważają że to po prostu taki charakter i "dojrzewam"

Nie wiem sam już co mi jest.

[Lusy]

Po tym co napisałeś,to podejrzewam ,że u ciebie rozwija się choroba psychiczna. Powinieneś jak najszybszej trafić do lekarza psychiatry. Jeśli nie możesz liczyć ,na pomoc rodziców,to zwróc się do szkolnej pedagog ,czy psycholog. Szczególnie powiedz o głosach i tym ,że trudno ci odczytać emocje z ludzkich twarzy. To naprawdę poważne i trzeba żeby pilnie wysłuchał cię psychiatra. Jako niepelnoletni, musisz mieć zgodę rodziców na leczenie i tu może być preblem,ale znajdź sposób ,żeby to z nimi załatwić. Będzie dobrze,tylko trzeba zacząć się leczyć.