Smutek po odejściu bliskiej osoby.

[Gość Zosia455]

Witam.W ostatni poniedziałek odeszedł ode mnie i mojej rodzinny mój dziadek.Miał zaledwie 70 lat.Mógł spokojnie jeszcze żyć.Śmierć dopadła go nagle.W ostatnie dni przed śmiercia był troche osłabiony z powodu przeźiębienia.Ale normalnie funkcjonował i kontaktował.Zmarł siedzac w fotelu.Zaczoł jakby sie dusić i odeszedł .Nie moge sobie cały czas wyobraźić i nie dochodzi to do mnie że już go z nami go nie ma.Nie wyobrażam sobie braku czestych odwiedzin u niego.Jest mi tak smutno,czuje taki żal.Całkiem nie moge skupić się na normalnym życiu mimo że jest już po pogrzebie.Świat nabrał innych barw.Jak powrócić do normalnego życia.Choć tak wiem że bedzie ciężko.

[kikunia55]

Przyjmij kondolencje z powodu śmierci swojego kochanego dziadka.
Pomyśl, ze nie cierpial przed śmiercią i nie obarczyl swoją długoletnią chorobą nikogo ze swoich najbliższych. Nie był np. roslinką, którą trzeba obslugiwac i nikt z otoczenia nie wie, czy ta osoba wogóle coś kojarzy z zewnętrznego świata.

Oczywiście, ze teraz jest cięzko i żle, bo paradoksalnie choroba osoby bliskiej jakby nam podsuwa taką myśl, ze być może jest to początek końca tej bliskiej osoby. A tu jest zaskoczenie dla Was wszystkich, bo skoro byl we względnej kondycji, to czemu umarł? Umarł. bo nadszedl jego czas. Jesli jestes osobą wierzącą, to módl się za jego duszę. A zawsze gdy coś trudnego w życiu Cię spotyka, a uważałas, ze byl mądrym i doświadczonym człowiekiem ,to pomyśl sobie jakby on tę sprawę rozwiązał. Obcowanie ze swymi kochanymi i mądrymi przodkami to wielki dla nas zaszczyt. I ciesz się tym, ze moglas go poznac, cieszyć się jego uczuciem i wsparciem. Nie wszyscy mają okazję znac swoich dziadków.
A jesli babcia zyje jeszcze i mieszka w tym samym mieszkaniu to trzeba często ją odwiedzac, aby nie czuła się tak bardzo samotna- to umarł jej życiowy partner. Ona jest juz starsza, ma mniej sil a musi sobie z tym problemem dac radę.Jak umiesz to staraj się jej pomóc
Wszystkie śmierci ważnych dla nas osób są trudne, ale życie płynie do przodu i z czasem trzeba bez tych bliskich umiec żyć.
Powodzenia.

[Gość Zosia455]

kikunia55-Bardzo dziękuje za słowa wsparcia,tak potrzebne w takich chwilach

[Gość Mahomet]

Tak to jest. Ja kiedyś też widziałem na własne oczy śmierć mojej babki. I tak samo było jak z twoim dziadkiem. Niby była zdrowa, apetyt miała za dwóch i nawet w szpitalu nigdy nie była, bo nasza rodzina jest żywiuszcza. Aż tu nagle brzuch, brzuch, zaczął ją strasznie boleć brzuch. Nim matka zadzwoniła po karetkę, to babka była już sztywna. Podobnież tętniak w brzuchu miała i pękł, ale cholera ją tam wie, jak nikt tego nawet nie dochodził.

[Lusy]

Zosiu, ode mnie też wyrazy współczucia. Smierc jest częścią życia, czy też jego zwienczeniem. Chociaż ludzie wiedzą ,że ona przyjdzie, to zawsze są tym faktem jednak zaskoczeni.
Tak naprawdę, to nikt nie jest na nią przygotowany.
Musisz pozwolic sobie przeżyć żałobę, każdy jej etap.
Bunt,złość, smutek,żal, pogodzenie. Przyjmuje sie ,że powinno zająć to człowiekowi w żałobie, nie dużej niż rok.
Praktyka też tak pokazuje, bo tradycjnie żałobę po osobie bliskiej nosi się 1 rok. Czas zrobi swoje i później myśląc o dziadku ,nie będziesz miała łez w oczach, tylko ciepły uśmiech na twarzy..Na pocieszenie powiem ci jeszcze,że starsi ludzi, bardzo często życzą sobie takiej śmierci. Nagłej,bez cierpienia ,we wlasnym domu. Pozdrawiam cię serdrcznie.

[Gość Ciri32]

Ja również składam wyrazy współczucia.
Rok temu odszedł i mój dziadek i ja też bardzo to przeżyłam.
Jakiś czas potem miałam sen, w którym mój dziadek odchodził - szedł wśród ukwieconych drzew, robił się coraz młodszy, a moja rodzina obserwowała to z tarasu. Czuliśmy taki spokój, to był bardzo znaczący sen.
Życzę spokoju, dużo ciepłych myśli, a dziadek na pewno zobaczy to z góry.
Pozdrawiam <3<br />

[katia30i1]

Moim zdanie najlepiej byloby wyjsc do ludzi po pewnym czasie samotnosci i hibernacji.