Czy warto brać SSRI

[bartek.9015]

Witam zacznę od tego że odkąd pamiętam zawsze byłem trochę bardziej wrażliwy i nieśmiały niż inni, jeśli chodzi o dzieciństwo to z tego powodu nikt mnie nie prześladował w szkole ani poza nią ale w domu za to dochodziło do przemocy domowej i alkoholizmu ze strony taty. Teraz trochę jestem starszy i przez to że jestem taki wrażliwy i przez to że mam słabą psychikę/charakter zacząłem się nienawidzić i moja samoocena bardzo spadła. W głowie cały czas się o coś martwię i mam negatywne myśli, zauważyłem że podobnie jest u mojej mamy ale ona sobie z tym trochę lepiej radzi i nie chodzi do lekarza. Wiem że charakteru nie da się zmienić ale ostatnio jak brałem paroksetyne to zauważyłem że lęk znacznie się zmniejszył i lepiej mi się żyło w społeczeństwie, to było pół roku temu i od tego czasu nic nie brałem. Moje pytanie to czy warto brać leki w takiej sytuacji? Będę się widział z psychiatrą w przyszłym tygodniu ale chcę znać wasze opinie.

[mgr Kamila Krocz]

Zamiast kierować się opinią postronnych ludzi z forum, lepiej zastosuj się do zaleceń lekarza, który Cie zna, zna Twoją historię choroby, a nawet jeśli nie, to jest w stanie Cię rzetelnie zdiagnozować i zaproponować odpowiednie leczenie - wspomniane przez Ciebie leki i/lub terapię. Pozdrawiam i powodzenia!

[Złotarączka]

"Wiem że charakteru nie da się zmienić ale ostatnio jak brałem paroksetynę to zauważyłem że lęk znacznie się zmniejszył i lepiej mi się żyło w społeczeństwie". Po pierwsze akurat to charakter można najprędzej zmienić, powiedziałbym więcej, że to jedyna składowa osobowości, która poddaje się zmianie, w odróżnieniu od inteligencji, temperamentu i cech konstytucjonalnych. De facto to nad charakterem pracuje się w trakcie psychoterapii, czy to indywidualnej, czy grupowej, wzbogacając się w wiedzę i doświadczenie, których dostarcza trening intrapsychiczny oraz interpersonalny, przepracowując swoje traumy itd. ponieważ to deficyty w tym zakresie ograniczają nasze zasoby i naszą wolę. Dawniej dom rodzinny i szkoła zapewniały wystarczającą formację charakteru, by człowiek mógł rozumieć i siebie i otaczający świat na tyle, aby się odnaleźć i odnaleźć się w świecie, w relacjach z innymi, obowiązywały zasady dobrego wychowania, określone normy społeczne. Moim zdaniem dzisiaj generalnie ten system upadł. Gabinety psychiatryczne i psychologiczne działają jak SORy, ale odbiegam od tematu.
Po drugie jeżeli czujesz, że paroksetyna poprawia Ci jakość życia, to stosuj ją, choćby w minimalnej dawce. Podejrzewam, że to właśnie powiedział Ci kolega psychiatra. W jednym z numerów "Psychiatrii Po Dyplomie" znajduje się omówienie wpływu grupy leków do których ona należy na osobowość. Zacytuję: "zmieniają one automatyczny sposób, w jaki są przetwarzane informacje o znaczeniu emocjonalnym (...) zmieniają sposób odbioru bodźców społecznych (mimiki twarzy innych osób), poprawiają wartość emocjonalną skojarzeń dotyczących własnej osoby, sprawiają że treści pamięci emocjonalnej są bardziej pozytywne (...) te zmiany w przetwarzaniu informacji mogą prowadzić do poprawy funkcjonowania społecznego, większej ilości satysfakcjonujących interakcji z innymi ludźmi, wzrostu asertywności, uzyskiwania większej ilości wzmocnień społecznych" itd. Dalej fachowy żargon. Tradycyjnie- bądź w kontakcie z lekarzem psychiatrą, pomyśl o psychoterapii i zadbaj o swój rozwój duchowy, bo bez niego wcześniej czy później znajdziesz się w mroku i sobie nie poradzisz (najdalej kiedy już znudzi Ci się konsumpcja i powierzchowność jakkolwiek by nie były obfite i miłe...). Pozdrawiam i powodzenia! :)

[Gość Ciri32]

Zgadzam się z Panią psycholog, która poleca by oprzeć się o diagnozę specjalisty, psychiatry.

Natomiast od siebie dodam, że chyba nie znam nic lepszego niż SSRI. : na moim przykładzie, rzeczy, które wydawały mi się nie do obejścia, dzięki SSRI okazały się całkowicie do przejścia normalnymi życiowymi "wyzwaniami". Męczyłam się długo i niepotrzebnie - skutkowało tu myślenie małego miasta, że SSRI to chemia, że nie powinno się tego brać, że to zmienia mózg (tak mi mówiono)...
Tymczasem biorę leki od niedawna, w tym czasie udało mi się przede wszystkim ogarnąć problemy życiowe od strony praktycznej, po drugie odzyskuję energię, a było ciężko, po trzecie, taki mały a znaczący bonus, po raz pierwszy od dawna zima i brak światła są mi niestraszne.

[Gość Ciri32]

Zasadniczo rozumiem ludzi, którzy w przeszłości zniechęcali mnie do leków - bo jeżeli oni NATURALNIE czują się tak, jak ja na SSRI, TO W ICH OCZACH RZECZYWIŚCIE BRANIE LEKÓW NIE MIAŁO SENSU.
Przepraszam za capslock, ale to dla zobrazowania różnicy ssri-brak ssri. Ci ludzie nawet nie wiedzą jakimi byli sadystami;)

Wrażliwość ma ogromne plusy, ale potrafi się obrócić przeciwko nam i jeżeli ktoś męczy się i bije z myślami to zawsze będę obstawała za antydepresantami, bo to jest mała rzecz, która potrafi dużo zmienić, a na pewno nie zaszkodzi.

Pozdrawiam autora:)