Dlaczego czuję tylko monotonność?

[Gość b...l]

Witam Piszę tu bo już nie wiem co mam zrobić. Chodzi o to czuje straszną monotonność życia, poprostu nie chce żyć i tyle. Ostatnio sie bardzo zmieniłam. Na gorsze. Jakiś czas temu przez okolo 2 tygodnie miałam tak że miałam głęboko w poważaniu wszytskich ludzi. Nie miałam ochoty z nikim rozmawiać.  Dosłownie, nikim. Duzo sie od tametgo czasu nie zmieniło. Wszyscy mnie wkurzają a ja najchętniej bym spędzała kazdy dzień sama ze sluchawkami w uszach. Zastanawiam sie bardzo czesto nad samobojstwem tyle że chyba nie mam odwagi. Ale tyle przede mną jeszcze, te najlepsze lata tak naprawdę.  Czuje sie bardzo samotna mimio że jestem lubiana i mam dużo znajomych. Brakuje mi czegos. Z najlepszą przyjaciółką nie gadam 3 tygodnie prawie. Boli mnie to i za nią tęsknie. Odcinam sie podświadomie od znajomych i chce zeby dali mi spokój. Nie mam ochoty wstawac z łóżka rano i nie mam dla kogo nawet. Odbiło sie to na ocenach strasznie. Myslalam nad psychologiem ale nie dam rady mu tak opowiedziec wszytsko. Chce tylko znilnąć. Każdy dzień prawie jest taki sam. Może wszytsko sie naprawi samo ale nie wiem czy nie będzie za późno.  Moim zdaniem pomogła by zmiana środowiska.  Nigdzie na dwór nie wychodze bo poprostu nie mam do kogo. Mieszkam w strasznie małej miejscowości i w moim wieku jest 1 kolezanka ktorej nie lubie. Chcialabym bardzo mieć do kogo pojechać,  do kogos z poza szkoly, poznac kogos nowego i móc spotykać sie z kimś.  Tzn poprostu mieć zycie poza szkołą. By bylo wtedy wszytsko okej. Tylko taki problem. .. Nie wiem jak sie do tego zabrać zeby kogos tak poznac. To nie jest latwe przeciez. W moim przypadku jest dom-szkola, dom-szkola i tak w kolko. Mam juz dość.  Co robić?  Prosze o pomoc

[mgr Kamila Krocz]

Spadek nastroju, monotonność, unikanie towarzystwa, spadek motywacji, pogorszenie się w nauce - to wszystko może świadczyć o rozwijających się zaburzeniach nastroju. Nie wiem, czy jest to tylko kwestia braku możliwości spotkania się z kimś spoza szkoły. Możesz przecież zapisać się na jakieś koła zainteresowań, warsztaty, szkołę tańca albo fotografowania? Gdyby była motywacja do działania, byłoby też więcej okazji do spotkań z ludźmi i do poprawy samopoczucia. Tymczasem Ty stronisz od tych kontaktów. Rozważ konsultację u psychologa, chociażby szkolnego. Pozdrawiam!

[Gość ddkjfhjsgsg]

Staram się wyczuć z treści listu to, czego nie napisałas wprost.

Wydaje mi się że tobie jest potrzebna bliska osoba a nie relacja koleżeńska. Przyjaciółka albo przyjaciel. Relacja oparta na uczuciach, żebys miała w kimś oparcie. Tego ci brakuje w obecnych relacjach i dlatego unikasz tych relacji jako niesatysfakcjonujące.

Ta przyjaciółka to prawdopodobnie jest bardziej koleżanka.