dziecko 5-letnie powiedziało mi

[Gość żółtażaba]

że rodzice powiedzieli, że go nie kochają. Pracuję jako logopeda. Najpierw nie uwierzyłam, ale to chyba prawda:(
Nie wiem, czy coś mogę zrobić. Dla mnie to znęcanie się nad dzieckiem :( Spytałam, czy coś takiego zrobił, co ich mogło zdenerwować, że może powiedzieli w nerwach. Mam nadzieję, że w najgorszym razie to po prostu głupi wybryk głupich dorosłych.Ludzie są głupi i czasem powiedzą coś w stylu "jak tak zrobisz to cię nie będę kochać".
Nie płakał, jak mi to mówił, ale nawet jako ktoś nie jest bardzo wrażliwy to jako dziecko to na pewno przeżywa....
:(

[ka-wa]

Nie wiadomo czy powiedzieli mu wprost, mnie też nie chce się w to wierzyć, może go karcą, na coś nie pozwalają, a dziecko wtedy ma różne projekcje...,
może też być tak , że w przedszkolu dziecko słyszy od kolegi, że rodzice kupili mu coś drogiego, fajnego ,bo go kochają, to drugie dziecko pomyśli , no tak ,mnie nie chcą kupić ,bo mnie nie kochają.., nie wiem, ale wiele takich sytuacji można stworzyć.
Dlatego, jak chcesz, możesz porozmawiać z rodzicem tego dziecka, bardziej oględnie, jakie mają relacje z dzieckiem, jak się zachowuje w domu, czy maja problemy wychowawcze,itp., bo widzisz ,że coś jest nie tak.

[unna-1]

Może być i tak, że rodzice mówią - kocham cię- jak dziecko coś dobrze zrobi.
A jak zrobi źle, to mówią -nie kocham-
Posyłają go do logopedy, czyli dbają o jego prawidłowy rozwój.
Z tym znęcaniem się nad dzieckiem, to chyba przesadzasz. Za mało masz danych, by ich osądzać.
Ale obserwować ich warto, bo nie musi, ale może to być jakiś sygnał.

[Gość żółtażaba]

dziekuje Wam za odpowiedzi. To samo pomyślałam co Wy, ale jeszcze go poobserwuję.

[mgr Kamila Krocz]

Dziecko 5-letnie myśli w sposób prosty i rzeczywiście te przykłady, które już padły w wątku, mogły zaistnieć. Maluch może pomyśleć: "Mama na mnie krzyczy, to pewnie mnie nie kocha", "Rodzice nie chcieli mi kupić zabawki, pewnie mnie nie kochają" itd. Z drugiej jednak strony dzieci w wieku przedszkolnym są prostolinijne, w tym sensie, że co w sercu, to na języku, więc od razu nie posądzałabym dziecko o konfabulację. Może być coś na rzeczy. Trudno jednak cokolwiek stwierdzić, nie znając rodziny, nie obserwując jej. Tutaj w ferowaniu wyroków trzeba być bardzo ostrożnym.